Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βίοι άθλίων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βίοι άθλίων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

16 Μαΐου 2012

Οι Έλληνες πρέπει να αποκοπούν εδώ και τώρα απο την Ορθοδοξία και την δημοκρατία


Εισαγωγικό σχόλιο απο την "Κλασσικοπερίπτωση"

Ελπίζουμε την παρακάτω καταγγελία της καθηγήτριας Μ.Σ να μην την "αρπάξουν" και την μεταμορφώσουν σε στείρα αντισημιτική προπαγάνδα, οι οι μεταμφιεσμένοι σε "Ορθόδοξους" μαγαριστές της πίστης μας και του αληθινού πατριωτισμού,, σατανιστές και νεοειδωλολάτρες.
Το νόημα αυτής της καταγγελίας, όπως το αντιλαμβανόμαστε, είναι η ανάδειξη των σχεδίων της "Νέας Εποχής" εναντίον της Ορθόδοξης Ελλάδας.Σχέδια που εφαρμόζουν με "θρησκευτική ευλάβεια" κόμματα , παρατάξεις, ΜΜΕ, νεο - ειδωλολατρικές και αποκρυφιστικές οργανώσεις, διαπλεκόμενα "ιδρύματα" ΜΚΟ , Θεολογικές σχολές , Ιερείς και Αρχιερείς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραδίδουν τα Ιερά και τα Όσια της πίστης μας , στην διαχείριση του οικουμενισμού ,της πανθρησκείας και κάθε άλλης νεοεποχήτικης μαγαρισιάς.
Η καταγγελία αυτή - όπως και πολλές άλλες- αναδεικνύει αυτά που φωνάζαμε όταν η ΝΔ δια της κ. Γιαννάκου "απαγόρευε" στους μαθητές να καλούν τον παπά της ενορίας για τέλεση μυστηρίων ( εκτός του καθιερωμένου Αγιασμού στην αρχή του σχολικού έτους), αποπειρώμενη ταυτόχρονα να προκαλέσει πολλά "Ρεπούσεια άλγη" στις εύπλαστες ψυχές των παιδιών.Αυτά που φωνάζαμε όταν η "σεξολογία" του Ασκητή και τα μαθήματα Γιόγκα θεωρήθηκαν απαραίτητα συστατικά στην εκπαίδευση 7χρονων και 8 χρονων.Αυτά που καταγγέλαμε τότε που η αγαπημένης των μασονικών στοών και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ Διαμαντοπούλου χτυπούσε με σταλινική σφοδρότητα τον πατριωτικό και χριστιανικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Γιαννάκου , Ρεπούση , Σπηλιωτόπουλος, Διαμαντοπούλου , Δραγώνα και ένας στρατός απο πρόθυμους "χορηγούς", χύμηξαν στο υπουργείο ...δια βίου μάθησης , σε αυτό δηλαδή το υπουργείο, που πρό ΠΑΣΟΚ, έστω και προσχηματικά, διατηρούσε τον επιθετικό προσδιορισμό "Εθνικής" δίπλα στο "Παιδείας".Σε αυτό το υπουργείο που ως επιτελείο κάθε νεοεποχήτικης παραφυάδας ,καθοδηγούσε και εξακολουθεί να καθοδηγεί και να στηρίζει όλους όσους έχουν σκοπό το ρήμαγμα της παιδείας, την εκρίζωση κάθε παραγωγικής γνώσης και αξίας και ασφαλώς την απόλυτη αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας.
Σήμερα που οι εντολοδόχοι των Ροκφέλερ και Ρόθτσιλντ , διόρισαν ως διάδοχο της Διαμαντοπούλου ,τον "ευσεβή" και "Ορθόδοξο" Μπαμπινιώτη , τα παιδιά μας αντί να πηγαίνουν εκπαιδευτική εκδρομή σε κάποιο Μουσείο , σε κάποιον Αρχαιολογικό χώρο , σε κάποιο Μοναστήρι , βολοδέρνουν είτε στις καφετέριες κάποιου προαστίου ή σε συναγωγές.
Συγχαρητήρια κ. Μπαμπινιώτη , άξιος ο μισθός σου

 Διαμαρτυρία γιά τίς σχολικές ἐπισκέψεις σέ ἰουδαϊκές συναγωγές



 ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ
-ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ
ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΟΛΩΝ
ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ!

Λέγομαι Μ.Σ. καί εἶμαι ἐκπαιδευτικός σέ Γυμνάσιο τῆς Δυτικῆς Θεσσαλονίκης ( τά στοιχεῖα μου θά τεθοῦν στή διάθεση ὅποιου παραλήπτη αὐτοῦ τοῦ μηνύματός μου ἐπιθυμήσει ).
Σήμερα 10-5-2012, τό Σχολεῖο μου πραγματοποίησε «ἐκπαιδευτική» ἐπίσκεψη τῆς Α’ Τάξης στά πλαίσια τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, στήν Ἰουδαϊκή Συναγωγή τῆς Θεσσαλονίκης καί θά ἐπακολουθήσει τήν ἐπόμενη βδομάδα ἐπίσκεψη καί τῆς Β’ Τάξεως.
Αὐτές οἱ ἐπισκέψεις ξεκίνησαν νά πραγματοποιοῦνται τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τά Δημοτικά, ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.
Τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί μέ εὐθύνη τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου τά τελευταῖα χρόνια, μετατρέπει ὡς γνωστόν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό, σέ θρησκειολογικό, προβάλλοντας ὅλες τις θρησκεῖες ὡς...
«σωστές» καί «ἀθῶες» κι ὄχι ὡς αἱρετικές καί ἀντίχριστες, δημιουργώντας στά μυαλά καί στίς ψυχές τῶν ἀνυποψίαστων μαθητῶν, ἕναν ἀχανή ὠκεανό ἐπιτρεπόμενων ψευδοπίστεων, ἀπό τίς ὁποῖες κάποια στιγμή κοντινή ἤ μακρινή, θά κάνουν προσωπική ἐπιλογή ζωῆς, παρούσης καί αἰωνίου!
Κι ὅλα αὐτά συμβαίνουν, τή στιγμή πού τό 98% τῶν Ἑλλήνων εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί ταυτόχρονα μέ τίς κατά καιρούς προπαγάνδες κι ἀπειλές γιά ἀπομάκρυσνη Ἁγίων Εἰκόνων ἀπό τά Σχολεῖα, τήν κατάργηση τῆς πρωινῆς προσευχῆς, τῆς ἀφαίρεσης τῆς τιμημένης Ἑλληνικῆς σημαίας ( μέ τόν Σταυρό ), τήν μείωση ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν καί τή μετατροπή τους ἀπό ὑποχρεωτικό μάθημα σέ προαιρετικό κλπ.
Ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῶν Ἑλλήνων παιδιῶν – νέων καί τῶν Σχολείων μέ διάφορες μεθόδους ( ἀνεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση καί πολυπολιτισμικότητα, «μετάλλαξη» τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλοίωση τῆς ἱστορίας μας καί συστηματική λήθη της, ψυχοβλαβεῖς τρόποι νεανικῆς διασκέδασης κι ὄχι ψυχαγωγίας, ἐξαθλιωμένα πνευματικῶς καί ἠθικῶς Μ.Μ.Ε., στημένες κατηγορίες καί λασπολογίες κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν προσώπων της, γενική χαλάρωση τῶν ἠθῶν κλπ ), εἶναι ἕνα καλά στημένο σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, πού στοχεύει στήν χειραγώγηση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τή νεαρή τους ἡλικία. Κι αὐτό, γιατί ἡ παιδική ἡλικία ἐνδείκνυται γιά νά διαμορφώσει τά πιστεύω ( ἤ τήν ΑΠΙΣΤΙΑ ), τά ἤθη ( ἤ τήν ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ) καί τά ἰδεώδη ( ἤ τήν ΑΝΙΔΕΟΤΗΤΑ ) τῶν αὐριανῶν πολιτῶν μίας κοινωνίας! Τά παιδιά εἶναι ἀκόμη ἄδεια δοχεῖα, πού εὔκολα θά γεμίσουν μέ ὅ,τι τούς «σερβίρουν», καλό ἤ σαθρό. Οἱ ἐνήλικες εἴμαστε κατασταλλαγμένοι καί παγιωμένοι σέ ἀπόψεις καί τρόπους ζωῆς, δύσκολα μεταβαλλόμαστε. Τά παιδιά εἶναι εὔκολη λεία πρός διαμόρφωσιν κατά τό δοκοῦν. Κατασκευάζοντας λοιπόν νέες φουρνιές ἀνθρώπων μέ «χαλαρά» ἤθη, μέ συγκεχυμένες και συγχυσμένες ἰδεολογίες καί προπαντός χωρίς ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ στόν ἕναν καί μοναδικό Θεό Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.Eἶναι ἡλίου φαεινότερον, ὅτι θἀ ἀποτελέσουν εὔκολα ἐλεγχόμενες «ἀνθρωποειδεῖς ἀγέλες», γιά νά τίς ἐκμεταλλεύονται πρός ἱκανοποίησιν τῶν δόλιων, ἄρρωστων καί ἀνθρωποκτόνων συμφερόντων τους, οἱ κοσμοκράτορες!
Ἡ παγκόσμια καί εἰδικότερα ἡ ἐθνική μας κατάσταση πού ἀντιμετωπίζουμε ἰδιαίτερα σ’ αὐτήν τήν γενικότερη περίοδο κρίσεως ( ὄχι μόνο οἰκονομικῆς, ἀλλά κυρίως πνευματικῆς, κοινωνικῆς καί ἠθικῆς ), ἀποτελεῖ τρανταχτή ἀπόδειξη ὕπαρξης καί ἐνέργειας τῶν σκοτεινῶν σχεδίων αὐτῶν πού κινοῦν τά νήματα τῶν λαῶν. Τά νούμερα καί οἱ στατιστικές σέ ὅ,τι ἐλεεινό καί τρισάθλιο, πρέπει νά προβληματίσουν καί τόν πιό ἄθεο ἀκόμη ( ΑIDS, κλοπές, βιασμοί, ναρκωτικά, πορνεία, ἀπάτες καί ἡ λίστα εἶναι μακρά…)!
Οἱ ἐνστάσεις μου στό Σχολεῖο ἀπέναντι σέ Δ/ντη, τό σύνολο τῶν συναδέλφων καθηγητῶν καί τῶν Θεολόγων, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ μία τέτοια ἐπίσκεψη, ἀπέβησαν ἄκαρπες. Μονάχα ὁ Σύλλογος Γονέων καί Κηδεμόνων ἔφερε ἀντίρρηση, ἀλλά δέν ὀργανώθηκε σωστά πρός ματαίωσιν τῆς ἐπίσκεψης.
Τά παιδιά στήν πλειοψηφία τους ἀκατήχητα καί ἐπαναπαυόμενα στίς «αὐθεντίες» καθηγητῶν καί γονέων τους πού δέν ἀντιδροῦν ( ἀπό ἀδιαφορία, ἄγνοια ἤ φόβο ), ὑποσυνείδητα θεωροῦν ὡς κάτι τό φυσιολογικό τήν ἐπίσκεψη, ἀφοῦ τήν προσυπογράφουν μέ τήν ἀνοχή τους οἱ «μεγάλοι». Ἐξάλλου στό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως ἀνέφερα καί παραπάνω, διδάσκονται ἐλαφρᾷ τῇ καρδία καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες.
Τό εὔλογο ἐρώτημά μου σέ αὐτό τό σημεῖο εἶναι: ΤΑ ΙΟΥΔΑΪΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΜΑΣ;
  • Μήπως ἐπειδή ἡ Συναγωγή εἶναι ἐωσφορική, μιᾶς πού ἀπαρτίζεται ἀπό τούς κατά κόσμον ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ τοῦ Χριστοῦ;
  • Μήπως ἐπειδή ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ὅτι ὁ Μεσσίας ἦλθε κι ἄς τούς εὐεργέτησε πρώτους μέ τά τόσα θαύματα πού ἔκανε σ’ αὐτόν τόν ἄπιστο λαό;
  • Μήπως ἐπειδή μᾶς ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΨΕΥΔΟΜΕΣΣΙΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΤΟΥΣ;
  • Μήπως ἑπομένως ἐπειδή ἀποτελοῦν ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

  • Παρακαλῶ τούς εὐλαβεῖς συναδέλφους δασκάλους καί καθηγητές, νά μήν ὑπογράφουν τά πρακτικά αὐτῶν τῶν ἐπισκέψεων, νά ἀντιδροῦν καί νά νουθετοῦν ἐν Κυρίῳ τούς συλλειτουργούς τους, στά σχολικά περιβάλλοντα στά ὁποία ἐργάζονται.
  • Παρακαλῶ ἰδιαιτέρως τούς Γονεῖς τῶν παιδιῶν, νά συνειδητοποιήσουν ποιόν κίνδυνο διατρέχουν οἱ ψυχές τῶν βλασταριῶν τους καί νά πιέζουν τούς Δ/ντες τῶν σχολείων τους, ὥστε νά ἀκυρώνουν τέτοιου εἴδους ἐπισκέψεις. Ἤ ἄν αὐτό δέν εἶναι ἐφικτό, νά ἀπομακρύνουν τά παιδιά τους ἀπό τήν συμμετοχή τους στήν ἐξόρμηση, εἴτε μέ παραμονή τους στό Σχολεῖο, εἴτε μέ ἀπουσία τους τήν ἡμέρα πού εἶναι προγραμματισμένη νά γίνει.
  • Ντρέπομαι καί αἰσθάνομαι ἀμήχανα νά παρακαλέσω τούς συναδέλφους Θεολόγους ( ἐγώ δεν εἶμαι Θεολόγος ), νά κάνουν αὐτό πού εἶναι αὐτονόητο: ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ!
Ἄν δέν ἀκολουθοῦν σ’ αὐτές τίς ἐπισκέψεις οἱ μαθητές καί ἀντιδράσουν κυρίως οἱ γονεῖς συνεργούντων καί τῶν ἐκπαιδευτικῶν, αὐτές οἱ ἐπισκέψεις θά ναυαγήσουν ἀπό μόνες τους, ὅσα χαρτιά κι ἄν στέλνει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στούς Θεολόγους καί στά Σχολεῖα, πού τίς δρομολογοῦν μέ πρόσχημα γνωσιολογικά ὑποχρεωτικό. Τό Σύνταγμά μας, κατοχυρώνει τήν Πίστη μας!
Κλείνοντας, μέ πόνο καρδίας θέλω νά πῶ αὐτό: νά μή γίνουμε κι ἐμεῖς ἀρνητές τοῦ Θεοῦ! Δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα ἀπό αὐτό. Δέν εἶναι κάτι τραγικώτερο, ἀπό τό ἀναγκάσουμε ἕναν ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΟ νά μᾶς ἐγκαταλείψει, ἐπειδή ἐμεῖς δέν Τόν θέλουμε καί νά πεῖ καί σέ μᾶς:
Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τά τέκνα σου ὅν τρόπον ὄρνις τήν ἑαυτῆς νοσσιάν ὑπό τάς πτέρυγας, και οὐκ ἠθελήσατε! ἰδού οὐ μή με ἴδητε ἔως ἄν ἥξη ὅτε εἴπητε· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
( Λουκ. 13: 34,35 )

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Γράφει  ο  Παναγιώτης  Τελεβάντος
Ενα πολύ θετικό στοιχείο που προέκυψε από την “κρίση” είναι το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι η ρίζα της δεν είναι οικονομική αλλά κρίση αξιών.
Συνειδητοποιούν επίσης ότι το κακό δεν άρχισε πριν ένα χρόνο ή πριν δύο χρόνια ή πριν πέντε χρόνια.
Η ρίζα του κακού βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογίας της μεταπολίτευσης που κορυφώθηκε με την άνοδο (με την “τιμία” ψήφο μας παρακαλώ) τρείς φορές στην πρωθυπουργία του “Ηρόστρατου” Ανδρέα Παπανδρέου.

Προσοχή όμως! Δεν παρασυρθήκαμε από τον "Ηρόστρατο". Ο "Ηρόστρατος" είναι γέννημα της άρρωστης ψυχής μας. Ο Αγιος Θεός επέτρεψε να μας κυβερνήσει ο "Ηρόστρατος" κατά την επιθυμία της πονηρής καρδίας μας.
Ολο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι κάποια ξένα κέντρα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση αλλά η ηθική κρίση των αξιών που μαστίζει την πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Οχι ότι δεν υπάρχουν - ασφαλώς και υπάρχουν - κέντρα που στοχεύουν στην πολτοποίηση των πολιτισμών. Ο καλός Θεός όμως δεν θα μας άφηνε στη σημερινή εγκατάλειψη αν υπήρχαν μεταξύ μας έστω και οι “δέκα δίκαιοι”.
Από πού να αρχίσουμε;
Από το έγκλημα των εγκλημάτων που λέγεται έκτρωση;
Από τη διασπάθιση των δισεκατομμυρίων των πακέτων Ντελόρ για να ικανοποιήσουμε τα ρουσφέτια και την πελατειακή σχέση κράτους και πολιτών;
Από την ματαιοδοξία που μας οδήγησε ο ξαφνικός πλουτισμός μας που χαραμίσαμε τις επιδοτήσεις σε πισίνες και “πόρσε” και όχι σε έργα υποδομής που θα μπορούσαν να καταστήσουν την πατρίδα μας ανταγωνιστική στο σημερινό ανελέητο καθεστώς του νεοφιλευθερισμού;
Αφήνω πια τι γίνεται στην Εκκλησία, όπου τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, αυτός ούτος ο Αρχιεπίσκοπος στηρίζει παντοιοτρόπως τον κ. Γιαγκάζογλου και τους ΚΑΙΡΟΣκόπους του να ξεθεμελιώσουν, όχι απλά από το γενικό πνεύμα της παιδείας, αλλά από αυτό τούτο το μάθημα των θρησκευτικών τον ορθόδοξο χαρακτήρα του χωρίς να συναντά ουσιαστική αντίσταση από την ιεραρχία!
  ..στη συνέχεια το διεισδυτικό και καλογραμμένο - όπως όλα τα κείμενα που δημοσιεύει το καλό ιστολόγιο “Χριστιανική βιβλιογραφία” - που  έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.
*****
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΙΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΘΝΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
(Τὸ δέντρο κι ὄχι τὸ δάσος)
Του ιστολογίου christian-vivliografia

Ἐκλογικὸς σεισμὸς τὰ σάρωσε ὅλα
Σημειώνει εὐστόχως ὁ κ. Γ. Δελαστίκ: «Παρακολουθώντας κανεὶς τὶς δηλώσεις τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν διαπιστώνει ὅτι συμπεριφέρονται σὰν νὰ μὴν ἔχουν καταλάβει ἀπολύτως τίποτα ὄχι ἁπλῶς ἀπὸ τὸ μήνυμα τῶν ἐκλογῶν, ἀλλὰ οὔτε κἂν ἀπὸ τὸν τρομερὸ ἐκλογικὸ τεκτονικὸ σεισμὸ ποὺ σάρωσε τὴν Κυριακὴ τὰ πάντα καὶ δὲν ἄφησε τίποτα ὄρθιο στὸ πολιτικὸ σκηνικὸ τῆς χώρας μας. Ἀνεξαρτήτως τῶν οὐσιωδῶν λεπτομερειῶν συγκρότησης κυβέρνησης, τὸ θεμελιῶδες εἶναι ὅτι καμιὰ κυβέρνηση δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σταθεῖ, ἂν δὲν λάβει ὑπ᾽ ὄψιν της τὸ ἐντελῶς διαφορετικὸ πολιτικὸ τοπίο ποὺ ἔχει διαμορφωθεῖ ἀπὸ τὴν Κυριακή. Οἱ ἀριθμοὶ τῶν ψηφοφόρων ποὺ μετακινήθηκαν σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς προκαλοῦν ἴλιγγο […] (ἐφημ. «ΕΘΝΟΣ», 10.05.2012)
Μὰ ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (τὸ ὁποῖο καὶ μεγάλο μέρος τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος δὲν δείχνει πὼς ἀντιλαμβάνεται): Ἡ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΗΣ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ» κι ὄχι τῆς εἰκονικῆς, ἀπουσία πολιτικῆς ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ, ὡς μέρους μιᾶς πνευματικῆς ἀφασίας. Ἀποφεύγουν, ἀρνοῦνται ἢ ἀδυνατοῦν (λίγη σημασία ἔχει) νὰ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΝ ΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ ὅτι ΤΑ ΤΩΡΙΝΑ τεχνητὰ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ (μέσα στὴν εὐρωζώνη ὴ ἔξω, εὐρώ ἢ δραχμή, Μνημόνιο ἢ Ἀντιμνημόνιο, «ἐπιβίωση» ἢ «ἀποβίωση»!) εἶναι ΑΜΕΣΑ ΑΠΟΤΟΚΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΣΚΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΙΑ. Ἐκεῖ εἶναι τὸ πρόβλημα. Ἀλλὰ ἐπικοινωνιακῶς ἔχουν πετύχει νὰ σπρώξουν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κόσμου στὸ δέντρο κι ὄχι στὸ δάσος, στὸ ἀποτέλεσμα κι ὄχι στὴν αἰτία, στὴν νόσο καὶ ὄχι στὸν νοσογόνο παράγοντα. Ἀλλὰ ὁ καλὸς γιατρὸς πάει καὶ βρίσκει τὴν ΑΙΤΙΑ. Ἂν δὲν τὴν ἐπισημάνει καὶ δὲν τὴν ἀναιρέσει, τόσο θὰ διαιωνίζεται ἡ νόσος, ὅσα φάρμακα κι ἂν δίνει.
Ὅσο λοιπὸν δὲν παραδέχονται τὴν εἰς ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ στὴν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, καὶ δὲν τὴν ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ ἢ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΩΝ περὶ (δῆθεν) «αὐτοκριτικῶν» καὶ ἄλλων τινων γελοιοτήτων ἀποπροσανατολιστικοῦ καὶ ψηφοθηρικοῦ χαρακτῆρος, τόσο θὰ διαρκεῖ καὶ θὰ βαθαίνει ἡ ΚΡΙΣΗ. Καὶ τόσο θὰ ὠθοῦν τὸ ζαλισμένο κοπάδι στὸ κοινωνικὸ καὶ πολιτικὸ ἀδιέξοδο. Ὅσο δὲν παραδέχονται ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ καὶ ἀντιμετωπίζουμε αὐτὰ τὰ τεράστια διλήμματα, τόσο θὰ παρελαύνουν ὡς θλιβερὲς καρικατοῦρες στὸ θέατρο σκιῶν γενόμενοι περίγελως τῆς ἱστορίας καὶ ἐκβλαστήσεις τῆς ΥΒΡΕΩΣ. Τὴν δὲ συνέχεια τῆς Ὕβρεως μποροῦν νὰ τὴν διαβάσουν σὲ «εἰκονογραφημένα κόμικς» ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία, ἐφ᾽ ὅσον φυσικὰ τὸ Εὐαγγέλιο τὸ ἔχουν «γραμμένο»… οἱ ἀλιβάνιστοι Ἀλάστορες τῆς Ἀλλοτριώσεως!
Ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ στὴν προσωπική τους ζωὴ ἢ βαρύνονται ἀποδεδειγμένα μὲ ἐξαιρετικῶς ἐλαστικὴ ΗΘΙΚΗ καὶ ἐξαιρετικῶς ἀνελαστικὴ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, εἶναι ἆραγε ποτὲ δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπίσουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΣ τὰ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ; Πολὺ δύσκολο, γιατὶ ἀντιπροσωπεύουν ΕΝΑ ΛΑΟ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΛΑΣΠΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ (ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ, ὄχι μόνον οἰκονομικῇ, ποὺ βολεύει τοὺς ἴδιους Ἐργολάβους. Ἀρκεῖ νὰ ἀναλογισθοῦμε πόσα ἑκατομμύρια ἔμβρυα ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΕΝ ΨΥΧΡῼ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ. Τόσο ποτάμι ΑΙΜΑ ἔχει διεισδύσει σὲ ὅλες τὶς ἀρθρώσεις τοῦ ΒΙΟΥ ΜΑΣ). Κι ἂν πρόσκαιρα δώσουν κάποιες λύσεις, μακροπρόθεσμα αὐτὲς ἔχοντας τὴν μόλυνση τῆς ΦΘΟΡΑΣ καὶ τῆς συνεπακόλουθης «ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ» γεννοῦν νέα πιὸ δυσεπίλυτα προβλήματα. Ἡ ἱστορία εἶναι ἀψευδὴς μάρτυς. Ἐννοεῖται γιὰ ὅσους ξέρουν νὰ διαβάζουν.

Σαντορινιός

Χρυσή Αυγή και θρησκευτικός συγκρητισμός

Μια διαδικτυακή βόλτα στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής είναι αποκαλυπτική για μερικές από τις θρησκευτικές απόψεις του κόμματος. Εκεί βρίσκει κανείς τα βιβλία του Νίκου Μιχαλολιάκου μεταξύ αυτών και την ποιητική του συλλογή «Η εξομολόγησις ενός εθνικού». Ανάμεσα στα ποιήματα και το παρακάτω:
O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ
Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος
Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία
Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός,
Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.
Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει
Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι
οι ποιητές ξυπνούνε,
Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο
Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν
Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε
Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.
Και αυτός στην μέση του ναού,
Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
Στο βάθρο του βωμού,
Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος
Την ώρα δοξάζει της θυσίας
Των ευγενών ενστίκτων και της βίας
Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν.
Βέβαια ο Ν.Μιχαλολιάκος σπεύδει να γράψει στην παρουσίαση του βιβλίου: «Δεν είμαι από αυτούς που συνηθίζουν να «κρύβουν» τα γραπτά τους, ακόμη και εάν αυτά έχουν ηλικία σχεδόν 30 ετών! (Γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που σήμερα κρύβουν τα γραπτά τους, βολεμένοι θαυμάσια μέσα στα πλαίσια του καθεστώτος…) Ήταν οι στίχοι μου αυτοί, καλοί ή κακοί εσύ θα κρίνεις αναγνώστη, γέννημα μιας φαντασίας των πρώτων χρόνων της αναζητήσεώς μου, χρόνων σκληρών, μα και ωραίων που δεν τους αρνούμαι.
Είναι γεγονός πως κάποιοι θέλησαν με αφορμή τα ποιήματα αυτά να με συκοφαντήσουν. Η προσπάθειά τους είναι τουλάχιστον κωμική για όσους γνωρίζουν από ποίηση, ποιήματα και στίχους. Κατ’ αυτήν την έννοια όλοι οι μεγάλοι ποιητές της νεωτέρας Ελλάδος, οι οποίοι έγραψαν γεμάτους πάθος στίχους για τους Αρχαίους καιρούς, είναι… ανθέλληνες και γιατί όχι… σατανιστές! Τους απαντώ με την δεύτερη έκδοση των ποιημάτων αυτών και δηλώνω ότι ήμουν, είμαι και παραμένω αμετανόητα ΕΛΛΗΝΑΣ».
Αμετανόητα Έλληνας! Χριστιανός όμως; Κι αν η ηλικία του πέρασε από τότε που έγραψε τα ποιήματα, άραγε μετάνιωσε γι΄ αυτά; Ασφαλώς όχι. Αφού γράφει «Ήταν οι στίχοι μου αυτοί, καλοί ή κακοί εσύ θα κρίνεις αναγνώστη, γέννημα μιας φαντασίας των πρώτων χρόνων της αναζητήσεώς μου, χρόνων σκληρών, μα και ωραίων που δεν τους αρνούμαι».
Και πως άραγε να κρίνει κάποιος την παρέμβαση του Ν.Μιχαλολιάκου, ως δημοτικού συμβούλου στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων για την υπερασπιστική γραμμή που θα πρέπει να έχει ο δήμος για το θέμα του βωμού των 12 Θεών και του "Δημοσίου Σήματος";


Στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής μπορεί κανείς να βρει και άλλο βιβλίο με τίτλο ΙΝΔΙΑ & ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Σε απόσπασμα του βιβλίου που υπάρχει στην ιστοσελίδα αναφέρεται: «“…Η βαθειά σημασία του αρχαίου Irmunsul, άξονος του κόσμου, δεν είναι κατά βάθος διαφορετική από εκείνη του Σταυρού, αποσπασμένου από κάθε χριστιανική μυθολογία, δηλαδή από την ιστορία του μαρτυρίου του Ιησού, θεωρημένη ως ένα γεγονός μέσα στον χρόνο.

Η κορυφή του σεβαστού γερμανικού συμβόλου δείχνει, στην πραγματικότητα τον Πολικό Αστέρα, που παριστά το Εν ή, αλλιώς, «Ύπατη Αρχή». Και οι καμπυλωτοί κλάδοι του θεωρείται ότι στηρίζουν τον Ζωδιακό Κύκλο, σύμβολο του κύκλου της Εκδηλώσεως, που κινείται γύρω από το ακίνητο κέντρο του. Υπάρχουν, σε ωρισμένες παλαιότατες εκκλησίες στη Γερμανία, «Σταυρώσεις», στις οποίες ο Σταυρός έχει τους καμπυλωτού κλάδους του παγανιστικού Irminsul – μια συνένεωσις των δύο θρησκειών στον πιο υψηλό και παγκόσμιο συμβολισμό τους.

Εξ άλλου – κατά τον καθηγητή φον Μοτ του Ντέτμολτ – ο Κρίνος, συνδεδεμένος ως γνωστόν με την ιδέα της βασιλικής ή αυτοκρατορικής εξουσίας, είναι μία κάπως στυλιζαρισμένη επανάληψις του Ιρμινσούλ ή «Κολώνας του Παντός», έχοντας όπως αυτό μία πολική και μια αξονική σημασία.

Κάθε νόμιμη εξουσία προέρχεται πράγματι εκ των άνω. Και ο Αγκυλωτός Σταυρός, αυτός ο ίδιος «ουσιαστικά σύμβολο του Πόλου», σύμβολο της «στροφικής κινήσεως πέριξ ενός Κέντρου ή Άξονος αμεταβλήτου» και – της κινήσεως αναπαριστούσης την Ζωήν – σύμβολο του «ζωογόνου ρόλου της Αρχής σε σχέση με την κοσμική τάξη», προσομοιάζει έτσι και στο Ιρμινσούλ και στον Σταυρό.”».

Δεν λείπουν βέβαια από το βιβλιοπωλείο και «σημαντικά» πολιτικά συγγράμματα όπως «Χίλια Χρόνια Χίτλερ» και «Λόγος για την επέτειο ανάληψης της Αρχής». Τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας…












πηγή:Θρησκευτικά Σαντορινιός

Τη διαχείριση της «ανεξέλεγκτης» πτώχευσης τρέμουν ΟΛΟΙ...


Όλα τα κόμματα του εκλογικού καιροσκοπισμού και της κερδοσκοπικής πολιτικής αγυρτείας συνεχίζουν να δίνουν παραστάσεις γύρω από τα τρομοκρατικά σενάρια της ακυβερνησίας.
Ο καυγάς τους είναι μια κακόγουστη παράσταση των κομμάτων του καθεστωτικού θιάσου. Το δικό τους ΤΡΟΜΟ θέλουν να θολώσουν και να αποκρύψουν: Τον τρόμο να αναλάβουν την κυβερνητική διαχείριση σε ένα καθεστώς ανεξέλεγκτης, σφοδρής και οδυνηρής πτώχευσης.
Η χρεοκοπία της χώρας είναι ένα συντελεσμένο γεγονός.

Το καθεστώς της «ελεγχόμενης πτώχευσης» (αυτό που βιώνουμε) είναι στην πραγματικότητα χρεοκοπία, έρπουσα χρεοκοπία, η οποία παρατείνει την άμεση «εκτέλεσή» της για τους λόγους που έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε πολλά άρθρα, με κυριότερους: Το ολοκληρωτικό στράγγισμα της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της και την καθυστέρηση του αλυσιδωτού κύκλου χρεοκοπίας ολόκληρης της ΕΕ.

Η Ελλάδα μοιάζει με τον ετοιμοθάνατο ασθενή που τον διατηρούν στη ζωή με τεχνητά μέσα.

Τα Μνημόνια είναι τα «μέσα» διατήρησης της Ελλάδας στην εντατική και αποτυπώνουν ακριβώς το καθεστώς της «ελεγχόμενης πτώχευσης».

Τα μνημόνια σηματοδοτούν ακριβώς ότι η Ελλάδα έχει πτωχεύσει ουσιαστικά. Τα μνημόνια είναι τα «γιατροσόφια» ΟΧΙ για την αποτροπή της πτώχευσης, αλλά για γίνει αυτή «ελεγχόμενη» για κάποιο διάστημα…

Και όλα αυτά τα αποκρύψανε από τον ελληνικό λαό όλα τα κόμματα και η «αντιμνημονιακή» ρητορεία…

ΟΛΑ τα κόμματα της καθεστωτικής απάτης και της «αντιμνημονιακής» δημοκοπίας ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ πολύ καλά ότι η πτώχευση της χώρας μας έχει συντελεστεί και ότι αργά ή γρήγορα θα επισημοποιηθεί και θα «εκτελεστεί» ακαριαία και με οδυνηρή σφοδρότητα.

Κανένα γιατροσόφι δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα από την «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», ούτε την ΕΕ από την γενική κατάρρευση.


Το να διατηρηθούμε στην ΕΕ και το ευρώ είναι μια αυταπάτη από τις πιο θανάσιμες. Η κρίση είναι τόσο βαθιά και αθεράπευτη που τινάζει όλους τους μηχανισμούς άμυνας της ΕΕ στον αέρα, με πρώτα θύματα τους «αδύνατους κρίκους»: Η Ελλάδα είναι ένας από τους πιο αδύνατους κρίκους.

Η στιγμή αυτή πλησιάζει για την Ελλάδα και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο τρόμος των κομμάτων. Δεν θέλει κανένα από αυτά να διαχειριστεί ΜΟΝΟ του αυτόν τον εφιάλτη. Να, γιατί επιζητεί το καθεστώς, πάση θυσία, οικουμενικό κυβερνητικό σχήμα…

Και εδώ ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ «ξερνάει» τις πιο θανάσιμες αυταπάτες και κοροϊδεύει ασύστολα τον ελληνικό λαό.

Από τη μια αποκρύβει την αλήθεια, αυτή της συντελεσμένης χρεοκοπίας (τα Μνημόνια αυτό επικυρώνουν) και από την άλλη διεκδικεί, εκλογικά, το κυβερνητικό χρίσμα, με την απάτη του διαχωρισμού των Μνημονίων από την ΕΕ και το ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει πιο πολύ από όλους να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία, διότι γνωρίζει ότι η ανεξέλεγκτη πτώχευση είναι προ των πυλών και αυτός θα είναι ο θλιβερός κυβερνητικός διαχειριστής αυτού του εφιάλτη…

Το ΣΥΡΙΖΑ τον βολεύει να δημοκοπεί ανέξοδα περί «αριστερής κυβέρνησης», προσδοκώντας να χρεώσει στους άλλους τη διαχείριση της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.

ΕΔΩ εξαπατά διπλά: Από τη μια, ενώ γνωρίζει το αναπόφευκτο (ανεξέλεγκτη πτώχευση), δεν καταγγέλλει ούτε την ΕΕ και το ευρώ, αντίθετα υπνωτίζει τον ελληνικό λαό με τη στήριξη της ΕΕ και του ευρώ (που καταρρέουν και αυτά) αλλά ούτε και έχει ένα επεξεργασμένο πρόγραμμα και σχέδιο για να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.

Ζητά «αριστερή διακυβέρνηση», κοροϊδεύοντας θηριωδώς τον ελληνικό λαό (αποκρύβοντας την ανεξέλεγκτη πτώχευση και την νομοτελειακή κατάρρευση της ΕΕ και του ευρώ) και επιπλέον δεν έχει κανένα σχέδιο και πολιτικό άξονα «αριστερής διαχείρισης» της χρεοκοπίας μας…

Πάνω σ’ αυτά, είναι εύστοχες πολλές από τις παρατηρήσεις και τις επισημάνσεις του Αλέκου Αλαβάνου, στο άρθρο:
«Για τις εκλογές, το μνημόνιο και το ευρώ»
Το διαβάσαμε εδώ:
http://press-gr.blogspot.com/2012/05/blog-post_2118.html

Τα κόμματα, λοιπόν, από κοινού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κ. Παπούλια, παίζουν ένα κακόγουστο θέατρο, αποκρύβοντας από τον ελληνικό λαό την αλήθεια και επιχειρώντας με άθλιους τακτικισμούς να ρίξουν τις ευθύνες της «ανεξέλεγκτης πτώχευσης» σε αυτούς που δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε ένα οικουμενικό σχήμα «έκτακτης ανάγκης» και «εθνικής σωτηρίας»: Δηλαδή σε ένα οικουμενικό σχήμα που θα διαχειριστεί την ανεξέλεγκτη και παταγώδη χρεοκοπία μας…

Φυσικά το καθεστώς θα κατασκευάσει αυτό το οικουμενικό σχήμα της «έκτακτης ανάγκης», είτε με τη συγκατάθεση των κομμάτων είτε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ.

ΔΕΝ υπάρχει πραγματική Αριστερά για να εμποδίσει τέτοιου είδους εξελίξεις, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει οργανωμένο, μαζικό και μαχητικό ΚΙΝΗΜΑ.

Η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει σ’ αυτήν την εκλογική ΑΠΑΤΗ, κοροϊδεύει σκανδαλωδώς το λαό, παίζοντας τα παιχνίδια του ψηφοδελτίου…

Το ΚΚΕ, απλώς παρατηρεί και καταναλώνει καταγγελίες: Σωστές βεβαίως, αλλά αυστηρά περιχαρακωμένες στην εκλογική αγορά. Δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ σε πρακτικό επίπεδο για την αυτό-οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και την ΕΝΟΤΗΤΑ της κοινωνικής Αριστεράς: Της Αριστεράς των ενιαιο-μετωπικών πρωτοβουλιών και της ανάπτυξης και οργάνωσης των ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ…

Η Ηγεσία του ΚΚΕ, απλώς φωτογραφίζει τα οπίσθια των γεγονότων και καταναλώνει διαπιστώσεις και «ταξικές» γενικολογίες…

Με αυτά τα πολιτικά δεδομένα οι ληστές και οι δήμιοί μας μπορεί να καταρρέουν, αλλά θα βρούνε λύσεις, είτε σήμερα με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα (κυβέρνηση προσωπικοτήτων κ.λπ), είτε με νέες εκλογές, οι οποίες θα βαθύνουν το κυβερνητικό αδιέξοδο και θα εξαναγκάσουν τους ΠΑΝΤΕΣ και το ΣΥΡΙΖΑ αν βγει πρώτο κόμμα, να διαχειριστούν «οικουμενικά» τη διαχείριση της χρεοκοπίας μας…

Τέλος, ένα βασικό πολιτικό συντελεστή που έχουμε σχετικά υποτιμήσει και στον οποίο κανένας δεν αναφέρεται είναι η ιμπεριαλιστική πολιτική της πλανητικής εξουσίας: των ΗΠΑ.

Η διεθνής αυτή ιμπεριαλιστική κακουργία, ασφαλώς και δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, ούτε αδιαφορεί για αυτά που συμβαίνουν εδώ: Έχει τα δικά της σενάρια και υφαίνει τις δικές της συνωμοσίες, όπως ΠΑΝΤΑ…

Τα πλανητικά επιτελεία της Νέας Τάξης γνωρίζουν ότι η ΕΕ και το ευρώ καταρρέουν και ασφαλώς θα επιχειρήσουν αυτήν την κατάρρευση να την αξιοποιήσουν για να διασώσουν τον υπερατλαντικό γίγαντα με τα ξύλινα πόδια και για την προώθηση των πλανητικών στρατηγικών της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

ΟΙ ΗΠΑ, λοιπόν, θα θελήσουν να φορτώσουν τα βάρη της παγκόσμιας κρίσης στην καταρρέουσα ΕΕ και να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα προς δικό τους όφελος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιταχύνουν τους ρυθμούς της «ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας», αντικειμενικά αναπόφευκτης, η οποία θα πυροδοτήσει μια αλυσίδα χρεοκοπιών σε πολλά κράτη της ΕΕ…

Όταν το σύμπαν καταρρέει οι ισχυροί, για τη δική τους διάσωση, κατασπαράζουν τους αδύνατους και φορτώνουν τα βάρη στους λαούς.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί ο πλανητικός αυτοκράτορας των ΗΠΑ…

Και στην Ελλάδα έχει ΜΕΓΑΛΕΣ προσβάσεις: Ελέγχει πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και αποκόμματα, το στρατό και το παρακράτος…


 Γράφει το ρεσάλτο

29 Απριλίου 2012

Το ύπουλο φασιστικό φακέλωμα του facebook - Γιατί σου ζητάνε τον αριθμό του κινητού σου;



Το τελευταίο καιρό όποιος θέλει να δημιουργήσει ένα προφίλ στο facebook καλείται να προσκομίσει έναν αριθμό κινητού τηλεφώνου, προκειμένου να ενεργοποιήσει τον λογαριασμό του.


Στην συνέχεια στέλνεται ένας κωδικός στο κινητό τηλέφωνο του χρήστη, τον οποίο πρέπει να εισάγει στην σελίδα για να μπορέσει να συνεχίσει. 



Η google που είναι ιδιοκτήτρια του facebook λέει οτι αυτό γίνεται καθαρά για να αποκλείσει κακόβουλο λογισμικό και να μην επιτρέπει σε "πλαστά" προφίλ να παρενοχλούν τους υπόλοιπους χρήστες. Λέει με λίγα λόγια οτι η διαδικασία αυτή γίνεται για λόγους ασφαλείας.


Αυτό που δεν παρατήρησαν όσοι έκαναν την διαδικασία αυτή, είναι οτι μόλις ένας καινούργιος χρήστης εισάγει τον κωδικό που του έχει σταλθεί απο το κινητό του και προχωρήσει στο επόμενο βήμα, του προτείνονται σαν φίλοι, άτομα τα οποία έχουν επίσης εισάγει τον αριθμό του κινητού τους τηλεφώνου στο facebook και υπάρχουν στην λίστα τηλεφώνων του κινητού του χρήστη.


Όπως καταλαβαίνετε συνδέονται οι αριθμοί στο κινητό του χρήστη με τα πρόσωπα στα οποία ανήκουν και έχουν προφίλ στο facebook.


Άρα η google και το facebook παίρνουν πληροφορίες απο τα κινητά τηλέφωνα, οι αριθμοί των οποίων δίνονται για "λόγους ασφαλείας". 

Μας φακελώνουν ολοκληρωτικά για την "ασφάλειά" μας.

03 Μαρτίου 2012

ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΛΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ...(Μίζες από το 1821)



Στις 7 Φεβρουαρίου 1825 κι ενώ η επανάσταση βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη καμπή,

«συνωμολογήθη εν Λονδίνω, εθνικόν δάνειον

δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών,

δια την χρηματοδότησιν του αγώνος».

Ρίξτε μια ματιά στην κατανομή αυτού του δανείου:

- Το δάνειο συμφωνείται στο 55% της ονομαστικής του αξίας, για να

καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών,

δηλαδή αυτομάτως τα

2.000.000 γίνονται 1.100.000 λίρες!!!

Εμείς βέβαια πληρώναμε τόκους για 2.000.000.

Από τα 1.100.000 κρατούνται προκαταβολικά:

- Τόκοι δύο χρόνων 200.000 λίρες

- Μεσιτικά 68.000 λίρες

- Εξαγορά ομολογιών δανείου 212.000 λίρες

- Συμβολαιογραφικά 13.700 λίρες

- Έξοδα Ελλήνων (!) μεσαζόντων 15.487 λίρες.

Από τα εναπομείναντα, στέλνονται στις ΗΠΑ 156.000 λίρες για την

κατασκευή δύο φρεγατών.

(Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία,

που ήρθε στην Ελλάδα μετά το τέλος της επανάστασης

και την έκαψε ο Ανδρέας Μιαούλης

με τα ίδια του τα χέρια την 1η Αυγούστου 1831

στο λιμάνι τού Πόρου,

όταν επαναστάτησε κατά του Καποδίστρια και τα στρατεύματα τού

Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι για να καταλάβουν τον εξεγερμένο

στόλο.

Δεν το ξέρατε ούτε αυτό, έτσι; )


Επίσης, 123.000 λίρες μένουν στην Αγγλία για την αγορά έξι

πολεμικών πλοιαρίων.

Πήραμε μόνο το «Καρτερία» μετά την επανάσταση.

Συνεχίζουμε:

- Για μισθοδοσία φιλέλληνα(;) Κόχραν 37.000 λίρες

- Για αποπληρωμή πολεμοφοδίων 77.200 λίρες

- Διάφοροι λογαριασμοί (;;!!) 47.000 λίρες

Έτσι, από τα 2.000.000 χρυσές λίρες,

έφθασαν τελικά στην

Ελλάδα μόλις 190.000 λίρες.

Αντί αυτά τα ελάχιστα που

απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά

των Τούρκων,

κατασπαταλήθηκαν στον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει

ανάμεσα

στους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες.

Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν

κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και

πληρωνόντουσαν

από τα λεφτά του δανείου.

Άλλο πλιάτσικο κι εκεί, πέραν του

γεγονότος

ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες.

Ο Γκούρας για παράδειγμα,

είχε ένα σώμα

εκατόν πενήντα ενόπλων,

αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για

πεντακόσιους και τσέπωνε την μισθοδοσία και τα τροφεία τους.

Το ίδιο

και οι αντίπαλοι του.


Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης,

έδωσε εντολή στον

Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο,

να κάνει μια απογραφή

( Να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας... )

της περιουσίας του κράτους.

Το κείμενο της επιτροπής ήταν λεπτομερέστατο και

εξαιρετικά σύντομο.

Περιείχε μία μόλις πρόταση:

«Κύριε Κυβερνήτα,

εις το ταμείον του κράτους έν μόνο νόμισμα και αυτό κίβδηλον».


Ζωντανή συζήτηση στο Al Jazeera με δύο Έλληνες, τον Κώστα Υφαντή που είναι λέει πρόεδρος του Ελληνικού κέντρου Ευρωπαικών μελετών, τον Τζων Σφακιανάκη – οικονομολόγο και επικεφαλή της τράπεζας Saudi Franzi, και ο οικονομικός αναλυτής Max Keiser ζωντανά απο το Παρίσι.
Χαμός!
Το βίντεο ξεκινάει με τους δύο Έλληνες κυρίους να αναλώνονται στις κλασικές νεοελληνικές κουτοπόνηρες αναλύσεις περι της τραγικότητας και της σοβαρότητας της κατάστασης, πόσο οργισμένος είναι ο κόσμος, τα σκληρά τα μέτρα, πρέπει να τακτοποιήσουμε τα οικονομικά μας, (με ενδιάμεσα κάποια σπαρταριστά στιγμιότυπα) ότι αυτοί που διαδηλώνουν δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της δυσαρέσκειας, οτι πρέπει να δεχτούμε την κατάσταση και οτι ΓΙΑ ΟΛΑ φταίει ο λαός και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Πλήρη ταύτιση και συνεννόηση, προφανώς μιλημένοι και προετοιμασμένοι απο τους "δικούς" μας εδώ και στην Ευρώπη.
Και μόλις τελειώνουν οι ...νεοελληνικές δικαιολογίες, παραλαμβάνει ο Keiser και τους κάνει ΡΕΖΙΛΙ!
Και δείτε τι έγινε!
Ο άνθρωπος, εξερράγη! ΕΞΕΡΡΑΓΗ για πράγματα που έπρεπε να έχουμε επαναστατήσει εμείς εδώ και χρόνια!
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε...



Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς. Πως και τι έγινε. Συγκλονιστικό άρθρο!!


Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος.
Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981.Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες.
«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος τηςοικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».
«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.
Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚ ΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγουςνα καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.
«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.


Η δημιουργία των μηχανισμών
Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.
Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.
Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα.

Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!
Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.
Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Oικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

Αριθμοί και γεγονότα
Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.

Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο "Τον δρόμον τετέλεκα" [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν.

Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.


[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

Πηγή:antiparakmi.*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία».
 
σαντορινιος