1821 - 2011 : Πως η Ελλάδα ήταν και είναι ο βασικώτερος πυλώνας της ανάπτυξης των δυτικών τοκογλύφων

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ 

Στοιχεία που απαντούν σε πολλά ερωτήματα. Μυστικά δάνεια - Δάνεια για να πληρώνουμε σιδηροδρομικές γραμμές που εμείς καταλάβαμε στρατιωτικά - Δάνεια που καταγράφονταν λογιστικά αλλά ποτέ δεν έφταναν στην Ελλάδα

 

Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως;

Μας αξίζει που το Focus χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο;

Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο μπαταξήδες που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας;

Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας;

Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821.

Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα! Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα πειθήνια όργανα των διεθνών τοκογλύφων όπως το Focus!

Η Ελληνική Επανάσταση είχε λάβει δάνεια ακόμη και για καριοφίλια που δεν λάβαμε ποτέ πριν το 1821, γεγονός που έμελε να σηματοδοτήσει τι θα επακολουθήσει αργότερα. Ετσι η ιστορία του Δημοσίου χρέους της χώρας μας χωρίζεται σε πολλές περιόδους τις οποίες και τις κατηγοριοποιούμε

Πρώτη περίοδος 1824 με 1897

Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε ΔΕΚΑ (10) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλλικά Φράγκα. Το πόσο «καλά παιδιά» ήμασταν καθώς και πόσο τοκογλύφοι υπήρξαν οι … πρόγονοι του Ντομινίκ Στρος-Καν (δεν ξέρω αν τότε είχαν καμαριέρες) φαίνεται από το γεγονός, ότι ενώ η αναγραφόμενη αξία των ΔΕΚΑ αυτών δανείων , ήταν 770 εκ. γαλλικά Φράγκα, εντούτοις στο χέρι πήραμε μόνο … 464 εκ.!!! Τα υπόλοιπα δεν μας δόθηκαν ποτέ μιας κα αποτέλεσαν … έξοδα φακέλων των Τραπεζών, καθώς και ότι άλλο μπορεί να χρεώσει ένας γνήσιος τοκογλύφος !!!

Από ποιους τα πήραμε όμως;

• Δύο δάνεια από την Αγγλία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το... 1824 και το 1825, συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες

• Ένα, 60 εκ. γ.φ. με την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας, το 1832.

• Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γ.φ.

•Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γ.φ. και τέλος

•Ενα επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.7 εκ. γ.φ.

Την εποχή αυτή μεγάλη δύναμη είχε ο Στρατός. Οι πελατειακές σχέσεις όμως καθώς και η διαχείριση τους ήταν ακριβώς η ίδια με την σημερινή. Ετσι , η χώρα μας που διέθετε 20.000 τακτικό στρατό, έπαιρνε όλα αυτά τα δάνεια για να συντηρεί τους αξιωματικούς και να τους μισθοδοτεί! Φτάσαμε έτσι να έχουμε … 12.000 Αξιωματικούς. Δηλαδή, 1,4 αξιωματικοί για κάθε 2 φανταράκια! Το θέμα ήταν λοιπόν ποιος διέταξε ποιον μιας όλοι καταλάβατε τι σκοπό είχαν τα δάνεια μας. Δάνεια που μας έδιναν με φειδώ οι μεγάλες δυνάμεις γιατί προσέβλεπαν στον πλούτο της χώρα μας μετά την απελευθέρωσή της και μας υποχρεώναν να στρατικοποιήσουμε την Ελλάδα για να αντέξει ως νεοσύστατο κράτος (δεν ξέρω αν σας φέρνει στο μυαλό κάτι από το σύγχρονο 7 προς 10 καθώς και την κούρσα εξοπλισμών με την τουρκία) !!!

Οι περισσότεροι καπετάνιοι τότε, εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ενώ ένας Στρατηγός έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες στην ουσία πλήρωνε μόνο 3.000 μιας και είχε μόνο τόσους !!!

Η πρώτη πτώχευση ήταν θέμα χρόνου και ήρθε μόλις το 1825 .

Το 1826 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Α. Ζαίμης και στο ταμείο του κράτους βρήκε μόνο … 16 γρόσια! Δηλαδή ούτε καν μια λίρα !!!!

Τότε λοιπόν η Ελλάς ονομάστηκε για πρώτη φορά Ψωροκώσταινα

- Περίοδος του Οθωνα

Όταν έγινε Βασιλιάς ο Οθωνας, πήρε κι αυτός ένα … δανειάκι και μάλιστα με την εγγύηση των τριών μεγάλων Δυνάμεων (όπως βλέπετε υπήρχε και τότε μια … Τρόικα)!

Η κάθε μια εγγυήτρια δύναμη … εγγυήθηκε για το 1/3 του δανείου με μια διαφορά! Την τρίτη δόση η οποία ήταν 20 εκ. γαλλικά φράγκα δεν καταβλήθηκε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη χώρα μας. (Σας θυμίζει τίποτε αυτό άραγε;)

Πάντως όσα πήρε ο Οθωνας, δηλαδή οι δύο προηγούμενες δόσεις , σύνολο 20. εκ γαλ. Φράγκα , οι Έλληνες δε τα είδαν στις τσέπες τους μιας και το 57% κατακρατήθηκε από την δανειοδότρια τράπεζα κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, ενώ το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία κυρίως σε έξοδα του … Βαυαρικού στρατού (πάλι οι Γερμανοί δηλαδή στη μέση)!!!

Τελικά η καθαρή εισροή , από το δάνειο, για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο.

Με αυτά και μ αυτά , φτάσαμε στο 1843 οπότε είχαμε και τη δεύτερη χρεοκοπία της Ελλάδος.

- Η Τρικουπική περίοδος

Κατά την περίοδο αυτή κυρίαρχος θα αναδυθεί ο έμπιστος των ανακτόρων Α. Συγγρός. Ηταν ο άνθρωπος που εξασφάλιζε στο Ελληνικό Δημόσιο δανειοδότες, στους οποίους συμμετείχε και ο ίδιος. Ήταν ο άνθρωπος που από τη δανειακή πρόσοδο εκτελούσε δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομοι Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ηταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει. Τωρα αν αυτό σας θυμίζει κάποιο νεότερο πολιτικό της Ελλάδος, σίγουρα δεν φταίμε εμείς. Αλλά κάπου έχει πάει το μυαλό σας ε;;;

Από την άλλη πλευρά ο Χ. Τρικούπης θα αναδυθεί σε πρωταθλητή του εξωτερικού δανεισμού.

Την περίοδο του ελληνικού βασιλείου 1832-1893 στον Τρικούπη χρεώνεται το 58,4% του εξωτερικού δανεισμού, με 450 εκ. γαλλικά φράγκα

Και όπως ήταν φυσικό, ο υπερδανεισμός με τοκογλυφικούς όρους , έφερε και πάλι το 1893 την τρίτη χρεοκοπία στην χώρα μας.

Ετσι μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε όπως είπαμε στα 770 εκ. γ.φ., από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. γ.φ. δηλαδή μόλις το 50,5%. Με την συνηθισμένη τακτική δηλαδή, υπογράψαμε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια … έτρεχαν!!!

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα πληρώσανε τελικά τα τρισέγγονα του Τρικούπη εις το ακέραιο και δέκα φορές πάνω!!

Ετσι το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (κάτι θα σας θυμίζει ο όρος αυτός ε;) και ταυτόχρονα θα της παραχωρηθεί δάνειο 150 εκ. φ. (κάτι σαν α 110 δις που πήρε ο Γιώργος δηλαδή)

Απ’ αυτό το 62% καταβλήθηκε ως … αποζημίωση της Οθ. Αυτοκρατορίας κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τον πόλεμο του 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης. Πάντως φανήκαμε αρκετά … «κύριοι» αφού πληρώσαμε αποζημίωση σε αυτούς που παράνομα μας κατείχαν (αν και στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε για την περίπτωση αυτή μια πολύ γνωστή λέξη που αρχίζει με το γράμμα «Μ»)

Ακολουθεί μια δεύτερη περίοδος από το 1900 ως το 1945

Ως το 1914 υπάρχει μια περίοδος στην οποία αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα και υποχωρεί ο κρατικός. Την ίδια αυτή εποχή η Αθήνα αντιμετωπίζει τον Μακεδονικό αγώνα και από το 1912 τους Βαλκανικούς.

Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. φ.

Τα δύο πρώτα (76 εκ. φ.) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. φ. το 1914.

Τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν :

- Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων (από τότε ήταν της μόδας να πληρώνει η Ελλάδα χρεολύσια προηγούμενων δανείων με … νέα δάνεια).

- Υπέρ της διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων και

- Στην ενσωμάτωση των νέων περιοχών που προέκυψαν μετά τους Βαλκανικούς.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι την περίοδο αυτή υπογράψαμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.

Από το 1915 ως το 1923 η Ελλάδα του διχασμού βρίσκεται εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια θα βιώσει τη Μικρασιατική καταστροφή και να βρεθεί με τους πρόσφυγες απ’ αυτήν. Εδώ αρχίζουν και τα πραγματικά … δανειακά (πλην όμως τοκογλυφικά) ευτράπελα !!!

Η οικονομική πορεία διαρθρώνεται από τις μεγάλες, έκτακτες πολεμικές δαπάνες (περίπου 6,2 δισ. δρχ.) ενώ σε έξαρση βρίσκεται και ο εσωτερικός δανεισμός.

Ενώ η χώρα στην ουσία δεν μπορούσε να δανειστεί, και ουδείς γνώριζε το παραμικρό στο Κοινοβούλιο, ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν για δύο μυστικά δάνεια και μάλιστα μεγάλα!

Ένα το 1915 και ένα το 1916 , ισόποσα από 40 εκ μάρκα έκαστο.

Τα 80 εκ μάρκα αυτά δεν είχαν εγγραφεί πουθενά !!! Η Κυβέρνηση Σκουλούδη τα κράτησε εντελώς εντελώς μυστικά, ακόμα και από τη Βουλή και δεν τα ανέγραψε πουθενά λες και πρόκειται για δάνειο κάποιου … «μπακάλη της γειτονιάς» !!!

Η υπόθεση έφτασε το 1918 στο ανώτατο ειδικό δικαστήριο στο οποίο ο Σκουλούδης θα υποστηρίξει ότι κρατήθηκε μυστικό για να μην εκλειφθεί ως ένδειξη γερμανοφιλίας!!

Κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί σε κανένα συντεταγμένο κράτος παρά μόνο σε Αφρικανικές Δημοκρατίες όπου οι Φύλαρχοι είχαν το … γενικό κουμάντο !!

ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΙΣΧΡΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ... ever !!!

Την περίοδο αυτή υπογράψαμε και λάβαμε το πιο αισχρό δάνειο που έχει πάρει ποτέ χώρα! Αισχρό όχι για το μέγεθός του, μιας και ήταν σχετικά μικρό αλλά επαίσχυντο για τον λόγο που το λάβαμε!

Προσέξτε λοιπόν:

Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός, αποτελούμενος από δυνάμεις της Β.Ελλάδος, έχυσε το αίμα του για να καταλάβει μια στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομική γραμμή! Την γραμμή Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης! Και το πέτυχε αυτό! Η γραμμή κατελήφθη από τον Ελληνικό Στρατό. Φαίνεται όμως ότι οι “Σύμμαχοι” είχαν άλλα σχέδια για μας!

Ενώ την καταλάβαμε εμείς, ξαφνικά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι … η γραμμή τους ανήκει, στα πλαίσια της “συμμαχικής μοιρασιάς” ! Όμως ήταν κάτι που υπήρχε σε Ελληνικά εδάφη και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο! Ετσι μας εξανάγκασαν να την αγοράσουμε!!!!

Κι επειδή ως συνήθως δεν είχαμε λεφτά, μας έδωσαν το δάνειο και μάλιστα σε δολάρια. Μας έδωσαν ένα Καναδικό (δηλαδή Γαλλικό) δάνειο 8.000.000 δολαρίων για να πληρώσουμε στους Γάλλους μια σιδηροδρομική γραμμή την οποία εμείς την είχαμε καταλάβει με τον στρατό μας !!!!

Είπε κανείς τίποτα;

- Περίοδος Μεσοπολέμου 1924 με 1932

Με τη Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτισμός θα βρεθεί σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση.

Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει και θα κερδίσει τις εκλογές του 1928, με 223 έδρες από τις 250. Η τετραετία του θα είναι περίοδος κοινοβουλευτικής ομαλότητας.

Τα επιτακτικότερα προβλήματα είναι το προσφυγικό και η σταθεροποίηση της δραχμής που η αξίας της είχε πέσει στο δέκατο πέμπτο της προπολεμικής. Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη. Σε σχέση με την προπολεμική έχει αυξηθεί κατά 37 φορές!!!

Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.

Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά (9) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φρ.

Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία.

Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και παραγωγικά.

Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απ’ όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. ερ. (σας θυμίζει κάτι άραγε αυτό; σας θυμίζω προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο : «το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις»)

Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση.

Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση των παλαιών.

- 1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη

Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.

Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.

Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.

Το δημόσιο χρέος συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.

Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.

Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ (28) εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ.

Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.

Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει! Καταλάβατε το μέγεθος της τοκογλυφίας;

- Περίοδος Δικτατορίας 1967 με 1974

Περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει πολύ μικρή αύξηση.

Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δανειακού Χρέους εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ.

Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.

Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσίων έργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δημόσιο Χρέος ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.

- Περίοδος Μεταπολίτευσης 1975 με 1981 (Κυβέρνηση Καραμανλή)

Το προπολεμικό εξωτερικό Δημόσιο Χρέος, λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.

Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.

- Περίοδος 1981 με 1989 (Κυβέρνηση Α.Παπανδρέου)

Ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000!!!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.

Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος το οποίο είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.

Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθει για την εξυπηρέτηση των δανείων!!! Φοβερά μεγάλο ποσοστό!

Εκεί κάπου στο 1987 αρχίζει ο Γολγοθάς της Ελλάδος!

Η προσφυγή στον εξωτερικό δανεισμό έγινε για έργα συγκοινωνιακής, αγροτικής και αστικής υποδομής. Ένα, το 1982, για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1981 και ένα για την υποστήριξη του ισοζυγίου πληρωμών.

Προφανώς μετά το 1824 ο εξωτερικός δανεισμός είχε γίνει για την χώρα μας, έσοδο τακτικό αλλά και έξοδο υπέρβαρο.

Είμαστε σίγουροι ότι αν ψάξουμε σε μεγαλύτερο βάθος ιστορικά τα αρχεία της χώρας μας θα βρούμε και άλλα τέτοια πολλά! Το θέμα όμως είναι, και φαίνεται σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, ότι η Ελλάδα όχι απλά ΔΕΝ αποτέλεσε το «κακομαθημένο παιδί» των συμμάχων και τον «μπαταχτσή» της κοινότητας, αλλά αποτέλεσε τον μεγάλο πελάτη των Δυτικών Τραπεζών και έναν από τους καλύτερους σε όλη την Δυτική Οικονομία ! Τόσο καλό που οι Δυτικές τράπεζες δεν είχαν καμία όρεξη να σταμαήσουν να δανείζουν γιατί επί 200 χρόνια πλήρωνε αδιαμαρτύρητα!!!

Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα κλασικό παράδειγμα στο οποίο στηρίχτηκε και αναπτύχθηκε η σημερινή Δυτική Οικονομία, όταν αποφάσισε να μεταβληθεί σε «χρεοκρατία» debttocracy και ειδικά από την εποχή που ο χρυσός αποτελούσε το αντίκρυσμα του πλούτου μιας χώρας! Όταν σταμάτησε αυτό και το χρήμα γεννιούνταν από το χρέος (Θεωρία το χρέος γεννά χρήμα) η Ελλάδα αποτέλεσε έναν βασικό πυλώνα ανάπτυξης των προηγμένων Δυτικών κρατών όχι μόνο γιατι πληρωνε τοκογλυφικά δάνεια αλλά κυρίως γιατί με τα δάνεια αυτά αγόραζε στρατιωτικό υλικό και προιόντα των χωρών που της δάνειζαν!!!

Ετσι, απ΄ ότι είδατε τα τελευταία 200 χρόνια, πληρώναμε δάνεια τα οποία δεν τα παίρναμε ποτέ, είτε πληρώναμε μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους , είτε πληρώναμε δάνεια για πράγματα που χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε!

Φτάσαμε στο σημείο να αποπληρώνουμε δάνεια της πρώτης περιόδου της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, και οι κατ όνομα σύμμαχοί μας να κερδίζουν τεράστια ποσά από χρεολύσια κάθε χρόνο, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα!

Και ουδέποτε διαμαρτυρηθήκαμε ως λαός! Τα πληρώναμε εργαζόμενοι άοκνα και αγόγγυστα! Πληρώνουμε ακόμη και τους κλέφτες του γερμανικού Ράιχ που στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατέκλεψαν την περιουσία της χώρας μας, ρούφηξαν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και ρήμαξαν τον τόπο! Κατοχικές δυνάμεις που κατάσφαξαν τον Ελληνικό λαό και ουδέποτε μας αποζημίωσαν. Ενώ εμείς είχαμε αποζημιώσει ακόμη και τους Οθωμανούς που μας κατείχαν παράνομα επί 4 αιώνες!

Από τις λίγες αυτές γραμμές που σας παραθέτουμε, είναι πλέον πρόδηλο ότι η χώρα μας ήταν από παλιά άνδρο των διεθνών πλιατσικολόγων ! Μπορεί να μας έδωσαν ψίχουλα για να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, αλλά το εξαργύρωσαν επί δύο σχεδόν αιώνες! Για 200 χρόνια ο Ελληνας πληρώνει «αέρα» στους Γερμανούς και στους λοιπούς Φραγκολεβαντίνους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25% και ίσως να είναι και μικρότερο.

Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια!

Αυτό λοιπόν το άρθρο, κάθε Ελληνας του Εξωτερικού, είτε μένει σε χώρες της ΕΕ. είτε εκτός, πρέπει να το μεταφράσει σε κάθε γλώσσα και να το διανείμει όπου και όπως μπορεί! Να το διαδώσει για να καταλάβουν οι λαοί πόσο μας κόστισε η ανεξαρτησία μας και τι πληρώνουμε επί σχεδόν 200 χρόνια στα κοράκια που διέλυσαν τη χώρα μας! Να το εμπεδώσουν καλά γιατί έρχεται η σειρά τους!

Μεταφράστε το, διαδώστε το και βοηθήστε στην προσπάθεια να καταλάβουν οι λαοί του κόσμου ότι ο Ελληνας ήταν ο πλέον καλοπληρωτής δανείων τα τελευταία 200 χρόνια! Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είτε τίποτε άλλο παρά υπερ-τοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας ποτέ, και το σπαταλήσαμε. Ετσι το παρουσιάζουν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί και οι Ολλανδοί γιατί έτσι τους βολεύει, μιας και είναι οι κύριοι δράστες του εγκλήματος και αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν τον Ελληνικό πλούτο !!!

Κάντε λοιπόν την μετάφραση και στείλτε το σήμερα κιόλας για να αφυπνίσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη !!!

 Γιώργος Γ. Αδαλής

ΑΥΤΟ ΣΑΡΚΑΣΜΟΣ

Είσαι πολύ γλυκός
Γιατί ενώ εγώ σου είπα, σε φτύνω
Εσύ γέλασες και είπες
Πολύ γλυκό το σάλιο σου

Είσαι πολύ γλυκός
Και θα τολμούσα να πω και μαλακός
Γιατί ενώ ξεκινήσαμε το όνειρο
Στην πρώτη στάση κατέβηκα και με χαιρέτησες

Είσαι πολύ γλυκός
Μια γλύκα που έχουν μόνο τα μελομακάρονα
Αχ να ‘σουν και πιο επιθετικός
Θα έφευγα, αλλά θα σε καμάρωνα

Είσαι πολύ γλυκός
Αλλά είσαι κατάλληλος μόνο για ζαχάρωμα
Όταν πρέπει να φτιάξεις φαγητό
Χρειάζεται το αλατοπίπερο

Είσαι πολύ γλυκός
Θα σε χω στα υπ όψιν
Αν καμιά φορά πάθω υπογλυκαιμία
Αρκεί να σε σκεφτώ και θα συνέλθω

Είσαι πολύ γλυκός
Μια πρόταση σου κάνω
Ζαχαροπλαστείο ν ανοίξεις, να πουλάς
Ό,τι πουλάς, με τη γλύκα σου από πάνω

Είσαι πολύ γλυκός
Σε βλέπω που γελάς
Όταν μπορείς και αυτοσαρκάζεσαι
Στο τέλος πάντοτε κερδίζεις

Άχ! Έλλάδα μου!

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (γιατί πρέπει να ντρέπονται οι 155 που ψήφισαν ΝΑΙ στο μνημόνιο )

Τι ακριβώς ψήφισαν οι Εθνοπατέρες με το Μνημόνιο; 

Τι ζητάνε από εμάς με απλά λόγια αλλά με … ακριβείς αριθμούς; 

Πόσο θα μας στοιχήσει; 

Και πάνω απ όλα, γιατί πρέπει να ντρέπονται οι 155 που ψήφισαν ΝΑΙ στο μνημόνιο   

Η μακρο-οικονομία ως επιστήμη εξετάζει μεγάλα μεγέθη οικονομικών δράσεων σε επίπεδο κρατών και μεγάλων οργανισμών. 

Η μικρο-οικονομία αναλύει και αφορά στα νοικοκυριά , του καταναλωτές και τις επιχειρήσεις μιας χώρας σε ένα «ρηχότερο» επίπεδο!

Για να είμαι πιο ακριβής, η Μακροοικονομία είναι ο τομέας των οικονομικών ο οποίος μελετάει την οικονομία σαν σύνολο, όπως είναι η μελέτη της οικονομίας μιας χώρας ή ενός συνόλου χωρών, σε αντίθεση με την μικροοικονομική η οποία μελετά τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων σε ατομικό επίπεδο.

Το κλασσικό μέτρο της οικονομικής δραστηριότητας μίας χώρας είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν (ΑΕΠ). Το ΑΕΠ είναι η αξία των συνολικών αγαθών κα υπηρεσιών τα οποία παράγονται σε μία χώρα.

Πολλοί νομίζουν ότι οι δυο επιστήμες αυτές είναι αντίθετες μεταξύ τους. 
Ο Ελληνας είναι «μανούλα» στην μικροοικονομία, μιας και γνωρίζει όλες τις τρύπες για να αποφεύγει το βαθύ κράτος και να δραστηριοποιείται στα όρια της νομιμότητας. 
Δυστυχώς όμως, δεν έχει εκπαιδευτεί ποτέ μα ποτέ από το σχολείο του για τα δεδομένα και την λειτουργία του μακροοικονομικού μεγέθους που ονομάζεται «Ελλάς». 
Πολύ περισσότερο δεν έχει διδαχτεί τίποτε για το μακροοικονομικό μέγεθος που ακούει στο όνομα «Ευρωζώνη» !

Σαφώς και δεν μπορεί σήμερα, ο μέσος Ελληνας να μάθει οικονομικά! Πρέπει όμως να κατανοήσει επαρκώς, τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα του! Και για να συμβεί αυτό πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όρους που κατανοεί και αντιλαμβάνεται! 

Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας περιγράψω τι συμβαίνει στην Ελλάδα, υπεραπλουστεύοντας μεγέθη, πολιτικές και θεωρίες. 

Φανταστείτε ότι η Ελλάδα, είναι το μαγαζί σας ή αν σας βολεύει καλύτερα, το τσαρδί σας, το νοικοκυριό σας!

Και για την απλούστευση θα «στρογγυλέψω» τα νούμερα !

- Το μαγαζί σας εισπράττει κάθε χρόνο 40 (δις ευρώ). Δυστυχώς όμως ξοδεύει 60 (δις)

- Το μαγαζάκι σας έφτασε μετά από 37 χρόνια λειτουργίας, να χρωστά σήμερα 360 (δις). Τεράστιο χρέος αν αναλογιστείτε ότι κάθε χρόνο κερδίζετε μόνο 40 δις !!!
- Κάθε χρόνο, χρειάζεστε 20 δις για να πληρώνετε τόκους . Όχι το κεφάλαιο. Τόκους δανείων.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

- Εκτός τους τόκους πρέπει να πληρώνετε και το κεφάλαιο στους δανειστές σας αλλά και τις αλόγιστες γκλαμουριές που κάνει το ελλειμματικό μαγαζί σας. 
Τουτέστιν, χρειάζεστε 20(δις) για τόκους, 40 (δις) για το κεφάλαιο και άλλα 20(δις) για το έλλειμμα που έχετε μιας και εισπράττετε 40 από τους πελάτες αλλά ξοδεύετε 60 όπως προείπα.

Συνολικά λοιπόν, κάθε χρόνο χρειάζεστε: 20 για τόκους+40 για κεφάλαιο+20 για το έλλειμμα = 80δις κάθε χρόνο.

Τόσα πρέπει να βρίσκετε κάθε χρόνο για να διατηρείτε το μαγαζί σας.
Δυστυχώς όμως , εσείς εισπράττετε μόνο 40 ενώ χρειάζεστε όπως βλέπετε 80 !!!

Όπως καταλαβαίνετε, όσο συνεχίζεται αυτό το μαγγανοπήγαδο, έχει ως αποτέλεσμα να υπερχρεώνεται το μαγαζί σας και η κατάσταση να χειροτερεύει αφού επί 37 χρόνια η παραγωγή σας αντί να αυξάνεται μειώνεται και η πελατεία σας , σιγά –σιγά σας εγκαταλείπει.

Θα σας πω τώρα μια μεγάλη αλήθεια.

Ξεχάστε για λίγο ότι μιλάμε για το μαγαζάκι σας και θεωρείστε ότι πρόκειται για μια χώρα που λέγεται Ελλάδα. Την χώρα μας. 

Οπου κατοικούν 10.000.000 πολίτες. Νέοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι.
Όλοι μαζί είμαστε 10.000.000
Ξεχάστε τα χρέη που έχετε ως ιδιώτες. 
Ξεχάστε τα χρέη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα.

Η χώρα χρωστάει 360 δις Ευρώ και αν σε αυτό προσθέσουμε άλλα 140 δις που λένε ότι θα πάρουμε ως νέο δάνειο, τότε θα χρωστάμε περίπου στο 500 δις κάποια στιγμή. Αν διαιρέσετε το χρέος με το 10.000.000 που είναι ο πληθυσμός, τότε σε κάθε κεφάλι αναλογούν 50.000 ευρώ. Κάθε παιδί που κυοφορεί ΤΩΡΑ μια μάνα, χρωστά … από την κοιλιά της 50.000 Ευρώ! Και αυτό πριν καν ανασάνει και αρχίσει και αντιμετωπίζει τα βάσανα!
Είναι γνωστό, ότι το δημόσιο χρέος μιας χώρας, το πληρώνουν οι πολίτες.

Πως γίνεται αυτό;
Είτε με την επιβολή άμεσων φόρων είτε κάθε φορά που βάζετε βενζίνη ή αγοράζετε προϊόντα από τα μαγαζιά! Κάθε τι που κάνετε, φορολογείται άμεσα ή έμεσα με τον ΦΠΑ κυρίως.
ΣΥΝΕΠΩΣ, αυτά τα 50.000 ευρώ που χρωστά ένα αγέννητο παιδί σήμερα, κάποια στιγμή θα κληθεί να τα πληρώσει. Μέχρι να κάνει δική του οικογένεια, τα πληρώνει ο μπαμπάς και η μαμά!

Για μια τετραμελή οικογένεια λοιπόν, ένα τυπικό ζευγάρι Ελλήνων με δύο παιδιά δηλαδή, υπάρχει ένα κόστος 200.000 πάνω από το κεφάλι του, το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να το πληρώσει.
Αυτό είναι το Δημόσιο χρέος που αναλογεί σε κάθε πολίτη και για μια τετραμελή οικογένεια ανέρχεται σε 200.000 ευρώ!

Αν λοιπόν υποτείθεται ότι σας ξαναδανείζουν αυτό το ποσό με 5% , τότε κάθε χρόνο πρέπει να πληρώνετε τόκους ύψους … 10.000 Ευρώ χωρίς να μιλάμε για το κεφάλαιο! Που θα τα βρείτε ;;;

Με απλά λόγια, εκτός τις κάρτες που χρωστάτε, τα στεγαστικά σας δάνεια, τα δάνεια της επιχείρησής σας, τα δανεικά που μπορεί να έχετε πάρει από τους φίλους σας, ΧΡΩΣΤΑΤΕ από την αρχή που γεννιέστε 50.000 ευρώ, τα οποία θα πρέπει να καταβάλλετε πάση θυσία στο κράτος κι αυτό με τη σειρά του στους διεθνείς τοκογλύφους!!! Κι αν δεν μπορέσετε εσείς θα τα πληρώσουν τα παιδιά σας ή πιθανόν τα εγγόνια και τα δισέγγονα σας! Αλλά κάποια στιγμή … κάποιοι θα τα πληρώσουν!!! Το σίγουρο είναι ότι όσο δεν τα έχετε, η τετραμελή οικογένεια θα καλείτε κάθε χρόνο να καταβάλει τόκους ύψους 10.000 ! Αυτό σας ζητάει στην ουσία, κάθε ένας που ψήφισε ΝΑΙ στο μνημόνιο !!!!!

Ο Ελληνας ήξερε πάντα τι να κάνει με το ιδιωτικό του χρέος. Ηξερε πάντα πως θα λύσει τα ιδιωτικά του προβλήματα! Αυτό που δεν ήξερε και για την ακρίβεια δεν είχε φανταστεί ποτέ του, οπότε δεν το είχε συμπεριλάβει στους υπολογισμούς του, είναι ότι κάποια στιγμή θα κληθεί να πληρώσει και το μέρος του δημοσίου χρέους που του αναλογεί! Και αυτό, εδώ και 37 χρόνια μεγάλωνε διαρκώς!
Δεν είχε φανταστεί δηλαδή ποτέ, ότι σε κάθε ευρώ που θα ξοδεύει για τις ανάγκες και τα αγαθά του, θα χρειαστεί να πληρώνει το 1/4 στο δημόσιο χρέος άμεσα με τον ΦΠΑ και άλλο 1/4 έμμεσα στους διεθνείς τοκογλύφους ! Ενα χρέος για το οποίο δεν φταίει ο ίδιος αλλά οι κάθε λογής Πάγκαλοι που δεν φρόντισαν να τον εκπαιδεύσουν ! Αντίθετα τον οδήγησαν στο σκοτάδι και τον έκαναν να πιστέψει ότι για μια ζωή , το κόμμα θα του βρίσκει δουλειά και το κράτος θα του δίνει δάνεια για «να την βγάζει»!

Τώρα ξεχάστε το ιδιωτικό σας χρέος πάλι και πάμε ξανά στο μαγαζάκι που λέγεται Ελλάς !!!

Ξαναδείτε τα νούμερα και πάμε να δούμε τι ψήφισαν οι βουλευτές μας με το μνημόνιο. Τι ζητάνε ακριβώς από το μαγαζάκι των 360 δις χρέος που θα φτάσει σύντομα κοντά στα 500 δις !

Πάμε να δούμε τι σημαίνει το μνημόνιο για κάθε σπίτι , για κάθε μαγαζί !!

- 500δις χρέος /10.000.000 = 50.000 ευρώ χρέος το κεφάλι κάθε χρόνο
- 40δις εσοδα/10.000.000 = 4.000 ευρώ έσοδα για κάθε πολίτη το χρόνο
- 80δις εξοδα/10.000.000 = 8.000 ευρώ έξοδα για κάθε χρόνο

Αρα κάθε χρόνο θα πρέπει να βρίσκετε επιπλέον 4.000 για να καλύπτετε την τρύπα !

Που θα βρίσκετε 4 χιλιάρικα ;

Μάλλον θα πρέπει να βρείτε μια νέα δουλειά! Αλλά με την ανεργία να πλησιάζει το 20%, πως θα γίνει αυτό; Αν έχετε μαγαζί πρέπει να αυξήσετε τους πελάτες σας. Αλλά πως θα γίνει αυτό αν η κατανάλωση συρρικνώνεται όλο και περισσότερο;
Η λύση του επιπλέον δανεισμού, το μόνο που κάνει είναι να χειροτερεύει τα πράγματα αφού θα αυξάνονται τα χρεολύσια ενώ επειδή θα μειώνεται η παραγωγή σας, το χρέος ως ποσοστό (επί του ΑΕΠ) θα φαίνεται πιο αυξημένο! Μπορεί δηλαδή να μειώνεται σε απόλυτους αριθμούς το χρέος ή ακόμη και το έλλειμα, αλλά ως ποσοστό θα αυξάνεται διότι θα «πέφτει» το ΑΕΠ!
Η μόνη περίπτωση που φαντάζει εφικτή είναι η μετάθεση του χρέους από τα επόμενα τρία έτη σε ένα επίπεδο τριακονταετίας! Αλλά θα το επιτρέψουν αυτό οι δανειστές; Κι αν το επιτρέψουν, φαντάζεστε πόσο ληστρικό επιτόκιο θα φορτώσουν στις πλάτες σας;
Συνεπώς, το Μνημόνιο, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η παραδοχή και η υπογραφή, ότι ο Ελληνας πρέπει από σήμερα να βρίσκει τα διπλάσια λεφτά κάθε χρόνο για να μπορέσει να λειτουργήσει το περίφημο σχέδιο εξόδου από την κρίση! Αυτό υπέγραψαν οι εθνοπατέρες και οι Εθνομητέρες!

Υπέγραψαν δηλαδή κάτι το οποίο ΔΕΝ είναι δυνατόν να συμβεί!

Αρα γιατί το υπέγραψαν; Διότι στην παρούσα φάση έτσι τους υποχρέωσαν να κάνουν. Για να αγοράσει χρόνο η Ευρώπη και το Ευρώ ως νόμισμα, πριν καταρρεύσει!
Αυτή τη στιγμή Γερμανία και Γαλλία «στήνονται» δομικά για το ενδεχόμενο κατάρρευσης της ζώνης του Ευρώ και ως κυματοθραύστη χρησιμοποιούν την Ελλάδα! Και όσο αντέχει η Ελλάδα αυτοί εργάζονται προς την κατεύθυνση που σας είπα. Μόλις καταρρεύσει η Ελλάδα, θα καταστραφεί και το Ευρώ! Με ότι αυτό συνεπάγεται. Την μπόρα δηλαδή, θα την φάμε εμείς ούτως ή άλλως! Και όλα δείχνουν ότι θα είμαστε απροετοίμαστοι για το ενδεχόμενο αυτό!
Υπολογίζω ότι μετά τον Οκτώβριο του 2011 η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει απίστευτα αρνητικά νούμερα σε όλους τους οικονομικούς δείκτες, τα οποία όμως θα ανακοινωθούν (όπως πάντα) πολύ αργότερα ! Και μάλιστα σε όλους τους δείκτες είτε Μικροοικονομικούς είτε Μακροοικονομικούς!
Και η περίοδος μέχρι τότε είναι κρίσιμη! Η θα μετακυλήσουν τα πλεονάσματα τους οι Βόρειοι στους Νότιους, και θα σωθεί η Ευρώπη ή πάμε για ολοσχερή καταστροφή του Νότου και το τέλος του Δυτικού Κόσμου όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα!
Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα θα πρέπει οι Βόρειοι να επενδύσουν όχι με «πλαστά» ή πλασματικά δάνεια που αποτελούν λογιστικές εγγραφές στις τράπεζες αλλά με νέο ζεστό χρήμα που προέρχεται από την Ανάπτυξη, φέρνοντας στην Ελλάδα εργοστάσια και παραγωγικές δυνάμεις!
Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το κάνουν όμως!

Αρα,
Η Ελλάδα, πρέπει να κάνει ΑΜΕΣΑ εκλογές, να προκύψει μια νέα Κυβέρνηση, η οποία πρέπει να καταγγείλει την σύμβαση του δανείου των 110 δις ευρώ ως παράνομη και αποικιακή και να ζητήσει την από κοινού αντικατάστασή της με μια νέα σύμβαση που δεν θα αναγκάζει τον Ελληνα σε αυτοκτονία, ζητώντας του να ζει με 4.000 το χρόνο και ταυτόχρονα να χρειάζεται 8.000 για να πληρώνει τα σπασμένα!

Οι ευρωπαίοι θα πουν ΝΑΙ!

Η Δύση μας διάλεξε για πειραματόζωο και πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε τα χειρουργεία των Νεοναζί του Τέταρτου Ράιχ! Αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε για τα επόμενα 70 με 100 χρόνια η Ελλάδα θα σέρνεται έρμαιο των διαθέσεων τους!

Εκτός κι αν πιστεύετε ότι οι 155 που ψήφισαν ΝΑΙ στο μνημόνιο θα καταφέρουν να σας βρουν μια έξτρα εργασία έτσι ώστε να βγάζετε, τα επιπλέον 4.000 !

Είπε κανένα κομματικό στέλεχος τίποτα;;;

Καταλάβατε τώρα κύριοι εθνοπατέρες και κυρίες Εθνομητέρες τι ψηφίσατε;


Δεν σας ακούω!!!

Πάρτε το μηδέν γιατί πλέον δεν έχετε … καθόλου σήμα !!!

Τι άντρας Θέε μου!!!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Νιώθω έντονα την ανάγκη να σου εξομολογηθώ κάτι.
Την Κυριακή που μας πέρασε ο αχαΐρευτος  παράτησε πάλι τις εφημερίδες στον καναπέ, και αφού προσπάθησε –χωρίς επιτυχία, φυσικά, – να με παρασύρει σε μια ολιγόλεπτη ανακούφιση για αυτόν και αηδία για μένα, εξαφανίστηκε στο master bedroom για τη μεσημεριανή σιέστα του- το γομάρι.  Λες και δεν ήξερε ότι θα ερχόταν η μάνα του η γκιόσα το απόγευμα για επίσκεψη, δήθεν.
Είχα αποφασίσει να χαρίσω στον εαυτό μου ένα αναζωογονητικό ατμόλουτρο εκείνο το μεσημέρι. Καθώς μάζευα τις ζημιές του χαραμοφάη, Τον είδα. Μια – δυο- τρεις –παντού φωτογραφίες Του. Ο παντοτινά αγαπημένος μου γέμιζε τα σαλόνια και των 3 εφημερίδων που είχε αγοράσει ο τεμπελχανάς. Τι άντρας Θέε μου!!!
Ένιωθα να σκιρτώ. Πολλά χρόνια είχα να νιώσω έτσι. Από εκείνο το βράδυ που Εκείνος μου χαμογέλασε κοιτώντας με βαθιά στα μάτια, ναι Εμένα – μόνο Εμένα, σε εκείνη την εκδήλωση της απαίσιας της Καρακαλτάκογλου, στο σπίτι της στην Καλαμαριά για να Τον στηρίξουμε. Και ύστερα, που βρεθήκαμε σε ένα τετ-α-τετ στην ίδια εκδήλωση. Με τι θέρμη μου εξηγούσε το αναπτυξιακό όραμα Του για τον τόπο μας. Ήμουν σίγουρη για Αυτόν. Ήμουν σίγουρη για την Ελλάδα. Τι άντρας Θέε μου!!!
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό Τον είχα χάσει. Βλέπεις, αποφάσισε να ιδιωτεύσει. Να δρέψει τους καρπούς των πολυετών προσπαθειών Του. Τις επόμενες στιγμές χάθηκα στα άρθρα των εφημερίδων για Αυτόν. Τι ωραίες φωτογραφίες. Και τι άθλια κείμενα. Δε ντρέπονται λίγο. Σε έναν τέτοιο statesman που σημάδεψε τη νεότερη ιστορία της πόλης μου, της χώρας μου, της Ελλάδας μας να γίνεται τέτοια επίθεση. Σε αυτόν τον άντρα. Τι άντρας Θέε μου!!!
Δηλαδή, δεν κατάλαβα. Τόσα χρόνια Αυτός θήτευσε στις πιο σημαντικές θέσεις της Ελλάδας μας. Δούλεψε άοκνα για αυτήν. Και να τον κατηγορούν ότι κατόρθωσε να πάρει 5-10 σπίτια, μερικά μαγαζιά και λίγα οικόπεδα για την οικογένεια του. Ότι έφτιαξε 4-5 εταιρείες για αυτό το σκοπό. Να δεις πως τις είπαν, α offshore. Μα όλος ο καλός κόσμος αυτό κάνει. Μου το λεν οι φιλενάδες μου στο κομμωτήριο για τους άντρες τους. Ο μηχανικός ο Λαμογίδης, ο γιατρός ο Κοράκης,  ο εισαγωγέας ο Κλέφτογλου, ο καταστηματάρχης Πιασοκωλόπουλος, ο επιχειρηματίας Απατεωνάκης και ο δικηγόρος Ψευταράς. Όταν αυτοί, οι δεύτεροι, λειτουργούν έτσι, Αυτός ο Πρώτος θα υπολείπεται;; Δε νομίζω. Τι άντρας Θέε μου!!!
Δηλαδή τι, όλοι οι άντρες σαν το δικό μου τον άχρηστο πρέπει να είναι; Που δουλεύει 12-14 ώρες κάθε μέρα και ακόμα να ξεπληρώσει το στεγαστικό για το σπίτι μας. Που δεν έχει λεφτά να στείλουμε το παιδί στο Κολλέγιο. Που για να πάμε 10 μέρες διακοπές στη Χαλκιδική βάζει δάνειο. Που μου έχει βάλει όριο στις πιστωτικές. Που μου ζήτησε, άκουσον-άκουσον το ζώο να δουλέψω όπως κάνουν οι γυναίκες των φίλων του. Συγνώμη κύριε αλλά οι φίλες μου δε δουλεύουν, και ούτε Αυτός  έβαλε τη γυναίκα του να δουλέψει. Αυτός της προσέφερε απλόχερα ταξίδια στα καλύτερα ξενοδοχεία, στα καλύτερα μέρη, Παρίσι και Μαλδίβες. Τι άντρας Θέε μου!!!
Οι θρασύτατοι τον κατηγορούν ότι αυτός ο Άντρας δε δούλεψε ποτέ στη ζωή Του. Αυτός, χαϊβάνια, αφιέρωσε τη ζωή του στον Τόπο μας. Αυτός προσέφερε. Και εν πάση περιπτώση, τόσο απαιτητικό λειτούργημα και για τόσα χρόνια κάπως έπρεπε να ανταμειφτεί. Κύριοι, είναι καλύτερος από σας σε όλα του. Μοναδικός. Τι άντρας Θέε μου!!!
Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Σκέφτομαι να τον αναζητήσω. Πρέπει, οφείλω να σταθώ Δίπλα Του. Να του δείξω ότι όλοι δεν είμαστε αγνώμονες. Καταλαβαίνουμε. Επιβραβεύουμε. Αγαπάμε. Πρέπει να του το δείξω. Σκέφτομαι να πάρω τη γυναίκα του την ξυνή και να της ζητήσω να βρεθούμε, να δω πως μπορώ να βοηθήσω.
Θα το πω και στις φίλες μου. Τώρα όλοι εμείς που πονάμε αυτόν τον Τόπο, πρέπει να ενωθούμε. Κάποιοι επιτήδειοι προσπαθούν να γκρεμίσουν τα όνειρα μας.

Δώσε μου μια ευκαιρία

Το ξέρω πως σου έκανα πολλά

 είπα γιά 'σένα άνυπόστατα κουτσομπολιά

δύσκολα έγω άλλάζω μυαλά,

μα μη μ'εγκαταλείπεις ξαφνικά

Δώσε μου μια ευκαιρία ακόμα

τίποτα δε σου ζητώ παραπάνω,

δώσε μου γιατί σ' το λέω θα πεθάνω,

στο σταυρό που σου κάνω

Το ξέρω πως σου έσουρα πολλά

το ξέρω σε διέσυρα πολύ,

μά άν  φύγεις  έσυ μακριά,

κι οί φίλοι σου θα φύγουνε κι αύτοί

Το ξέρω πως μου έδωσες πολλά

κι εκει ήσουν κάθε Κυριακη,

προσπάθησες να ζήσουμε καλά,

μά λίγα είχαμε εμείς μυαλά

Δώσε μου μια ευκαιρία ακόμα

τίποτα δε σου ζητώ παραπάνω,

δώσε μου γιατί σ' το λέω θα πεθάνω,

στο σταυρό που σου κάνω

H «δημοκρατία» μας περίγελως της υφηλίου

Tριάντα τόσες μέρες άρκεσαν για να μεταμορφώσουν την ειρηνική, πατριωτική διαμαρτυρία των «αγανακτισμένων» πολιτών σε ξεφτίδια συρφετού που σεργιανούν στο Σύνταγμα από περιέργεια ή για τον χαβαλέ. Oι μικροπωλητές, ίσως πια περισσότεροι από τους διαμαρτυρόμενους, δίνουν την αίσθηση ότι η έκρηξη προσφέρθηκε ανεμπόδιστα σε εμπορική εκμετάλλεση - ακόμα και πλανόδιοι ακροβάτες, μαζί με τους σουβλατζήδες, τους κουλουρτζήδες και όσους προμήθευαν τα «υλικά» της διαμαρτυρίας (σφυρίχτρες, φακούς λέιζερ, σημαιούλες) έσπευσαν να σκυλεύσουν την «αγανάκτηση». Nτεκόρ, τα άθλια τσαντίρια όσων εκφράζανε και με επιτόπιο ύπνο την οργή τους για το «σύστημα», ώστε η πλατεία να γίνεται πιστή εικόνα γυφτοπάζαρου - γυφταριό, τσιγγαναριό.
Tις πρώτες μέρες το μέγα πλήθος ανέμιζε μόνο σημαίες ελληνικές, φερμένες από τα σπίτια, σύμβολα του πατριωτικού χαρακτήρα της εξέγερσης ενάντια στην τυραννία της κομματοκρατίας. Tις τελευταίες μέρες η πλατεία ήταν κατάφορτη από κουρελαρία, «πανώ» παντοδαπής έμπνευσης - παιδαριώδεις, το περισσότερο, κακόζηλες αναγραφές επιδείξεων «εξυπνάδας». O εκπασοκισμένος (συνειδητά ή ανεπίγνωστα) Eλλαδίτης τα ξέρει όλα, αποφαίνεται για τα πάντα, έχει «λύσεις» για κάθε πρόβλημα. Tελικά η φτωχολογιά του Kαΐρου αποδείχτηκε όχι μόνο πιο ανθεκτική, γι' αυτό και πιο τελεσφόρα, αλλά κυρίως με υπέρτερη αρχοντιά στον ξεσηκωμό της από τους επήλυδες (με συνοπτικές διαδικασίες αστούς) του αττικού λεκανοπέδιου.
Kανένα κόμμα και καμιά κοινωνική ομάδα δεν αντιστάθηκε, τριάντα χρόνια τώρα, στον «κοινωνικό μετασχηματισμό» του Aνδρέα Παπανδρέου. Kαι στη μετασχηματισμένη ελλαδική κοινωνία «όλα επιτρέπονται», όλοι είμαστε ίσοι, όλοι τα δικαιούμαστε όλα. Aπό το 1981, μέτρα της φεουδαλικής δημοκρατίας, που για πρώτη (ναι) φορά εγκαθιδρύθηκε στη χώρα, είναι οι συμπεριφορές Tσοχατζόπουλου και Πάγκαλου.
Kάτι ανάλογο με τον εκφυλισμό της «αγανάκτησης» στο Σύνταγμα πρέπει να ήταν και η αποκάλυψη που συντελέστηκε στην Πρώτη Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της «Σπίθας» - του κινήματος πολιτών που ενέπνευσε και συγκρότησε ο Mίκης Θεοδωράκης. Oι αυτόπτες μετέφεραν επίσης εικόνα θλιβερού μπάχαλου, αποκαρδιωτικής μωρολογίας, κοινοτοπιών, κομπορρημοσύνης. Aλλά το σοκ της απαγοήτευσης πρέπει να ήταν για τους ανιδιοτελείς λυτρωτικό. Tους αφύπνισε στη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Σίγουρα ο συναισθηματικός και μόνο πατριωτισμός δεν αρκεί για να χτίσει κάτι στέρεο και θετικό. Oι λύσεις κακοφορμισμένων κοινωνικών προβλημάτων χρειάζονται στιβαρή σοβαρότητα και έκτακτη ευφυΐα, μελέτη, εξειδικευμένη εμπειρία, κρυστάλλινη ανιδιοτέλεια. Σε «εθνοσωτήριες» πρωτοβουλίες σπεύδουν πλήθος οι καλοπροαίρετες μετριότητες, με πείσμονη βεβαιότητα για την αξία των απόψεών τους και την ειλικρίνεια της προσφοράς τους. Δεν υποψιάζονται τον φτηνιάρικο ναρκισσισμό ή την απωθημένη μεγαλομανία που μπορεί να συγκαλύπτει ο ενθουσιασμός τους. Aν δεν έχουν προλάβει να τους καπελώσουν βάναυσα οι συνειδητά αδίστακτοι σε ιδιοτέλεια και ψυχοπαθολογικά αρχομανείς.
Tριάντα ολόκληρα χρόνια, όταν ο δαιμονικής ευφυΐας «κοινωνικός μετασχηματισμός» που απεργάστηκε ο Aνδρέας Παπανδρέου ανασκολόπιζε το ήθος, την παιδεία, την ιστορική συνείδηση, τα αντανακλαστικά συμπεριφοράς των Eλλήνων, η N. Δ. θαύμαζε και ζήλευε. Δεν υπήρξε ποτέ, μα ποτέ, «έστω και ένας βουλευτής της N. Δ. που να ψέλλισε αντίρρηση για την κατάλυση κάθε αξιοκρατικής ιεραρχίας στη Δημόσια Διοίκηση, για την αυτονομημένη, αντικοινωνική παντοδυναμία του κομματικού συνδικαλισμού, για τη θεσμική υπονόμευση κάθε ακαδημαϊκής δεοντολογίας και τη συνακόλουθη διάλυση των πανεπιστιμίων. Tην ίδια ολέθρια μηδενιστική νοηματοδότηση του σχολειού και της αγωγής συνέχισε η N. Δ. και στην τριετία Mητσοτάκη και στην πενταετία του βραχέος Kαραμανλή, την ίδια διαστροφή της Iστορίας στη συνείδηση των παιδιών, την ίδια μεθοδική αγλωσσία, απόσβεση της κριτικής σκέψης, τον ίδιο διάστροφο, εγκληματικό λαϊκισμό προτεραιότητας των ευφραντικών παροχών.
Eίχε απόλυτο δίκιο τις προάλλες ο ληρώδης Πάγκαλος, να αναφέρεται αυτονόητα στο 1981 σαν σε γενέθλια της «δημοκρατίας» χρονολογία. O, τι καταλαβαίνουν σαν «δημοκρατία» και τα δύο κόμματα εξουσίας (έχοντας αποδείξει στην πράξη τις πεποιθήσεις τους) είναι το παπανδρεϊκό πρωθυπουργοκεντρικό βλασφούργημα της αναξιοκρατίας και της φαυλότητας, της μεθοδευμένης αγραμματοσύνης και εξηλιθίωσης των αφελών, της λαμογιάς και της συνδικαλιστικής ασυδοσίας που γεννάνε την εξοργιστική κοινωνική αδικία. Aντί να εκλιπαρεί τη N. Δ. ο θλιβερά ολίγιστος πρωθυπουργός να μην εγκαταλείψει «αγανακτισμένη» το Kοινοβούλιο για τα λεγόμενα του Πάγκαλου, θα μπορούσε απλώς να την προκαλέσει: Eξηγήστε μας, πώς καταλαβαίνετε εσείς τη δημοκρατία, σε τι διαφοροποιηθήκατε ποτέ από το δικό μας μοντέλο, γιατί δεν καυχηθήκατε ποτέ για διαφορές του καραμανλικού (του '74) από το παπανδρεϊκό (του '81) υποδείγματος;
H Eλλάδα θα ήταν σήμερα μια διαφορετική χώρα, όχι ο περίγελως του πλανήτη, αν η N. Δ. διέσωζε στοιχειώδη πολιτική ετερότητα, αν δεν είχε αφεθεί να εκπασοκιστεί τόσο ταπεινωτικά και χυδαία. Nα έχει η πολιτική της ετερότητα σαφή οριοθέσια, ψηλαφητά από τον κάθε πολίτη: Tο όνομα Aνδρέας Παπανδρέου να σημαίνει «κοινωνικό μετασχηματισμό» αναιρετικόν κάθε αξιοκρατίας και βυθισμό στην εξηλιθίωση της καταναλωτικής μονοτροπίας. Tο μονοτονικό και η κατάργηση των αρχαίων, η διάλυση των πανεπιστημίων και η ατίμωση της ελληνικότητας στο σχολειό, να σημαίνουν την αλλοτρίωση του πολίτη σε οπαδό, του συνδικαλιστή σε ανδρείκελο, υποχείριο οργανωμένων συμφερόντων. Tο όχι στην Πλεκτάνη Aνάν, η ντροπή για την υποστολη της σημαίας στις βραχονησίδες, η απαίτηση για οριοθέτηση «Aποκλειστικής Oικονομικής Zώνης», να σημαίνουν το ελάχιστο της προσωπικής και συλλογικής αξιοπρέπειας που προϋποτίθεται για τη συμμετοχή σε εταιρισμούς κρατών και διεθνείς συμμαχίες.
Πολιτική ετερότητα με σαφή οριοθέσια: O εθνικισμός σήμανε το ιστορικό τέλος του Eλληνισμού, η ενεργοποίηση της διαφορότητας πολιτισμού των Eλλήνων δείχνει τη δυνατότητα ιστορικής επιβίωσης. Aλλά η N. Δ. διψάει εξουσία, έστω και με τίμημα τη χρεοκοπία ή και την αιματηρή καταστροφή. Δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική και την πατρίδα.

Υάκινθος, ο άγιος του έρωτα 3 Ίουλίου

 
Αφορμή για την εγγραφή μου αυτή, είναι το σημείωμα του Νίκου «Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή», στο μπλοκ του «Θραψανιώτης μέχρι κόκκαλο». Εκεί διάβασα στις Επισημάνσεις το κείμενο που έγραψε για να στείλει, στην εφημερίδα «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» της Κρήτης. Εκεί, γνώρισα για πρώτη φορά και έναν άγνωστο για μένα άγιο. Τον άγιο Υάκινθο. Σταμάτησα το διάβασμα και έμεινα σκεφτική. Ποτέ δεν είχα ξαναδιάσει ή ξανακούσει κάτι για τον ορθόδοξο άγιο των ερωτευμένων. Κι ας έμεινα τρία χρόνια στην Κρήτη. Με μάγεψε το όνομα του. Μου άρεσε πολύ. Κάθησα λοιπόν και έψαξα για τον άγιο αυτό. Και η αναζήτηση αυτή με συνεπήρε.


Ποιος γνώριζε τον Άγιο Βαλεντίνο πριν από μερικά χρόνια; Στην Ελλάδα ουδείς. Αντίθετα, γνωρίζαμε πολύ καλά ότι ο Χριστός ήταν άγαμος και η Μαρία παρθένος. Γιορτές των ερωτευμένων δεν προέβλεπε, βέβαια, η θρησκεία μας. Η εκκλησία ευλογούσε τον γάμο, αλλά ο έρωτας ή πόσο μάλλον το σεξ δεν ανήκαν -το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς- στη δικαιοδοσία της. Το Άσμα ασμάτων, το ερωτικό ποίημα της Παλαιάς διαθήκης, ερμηνευόταν ως μεταφορά: ότι επρόκειτο για την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο του.

Ο Άγιος Βαλεντίνος φαίνεται να κατασκευάστηκε από τον συμφυρμό αρχαίων εθίμων που υποβοηθούσαν τη βλάστηση και την αναγέννηση της φύσης μετά τον χειμώνα, μεσαιωνικών ανάλογων πρακτικών επιλογής «συντρόφου» για ένα ορισμένο διάστημα (valentinage) και ταυτόχρονα κάποιων αγίων μαρτύρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων, που έφεραν το όνομα Βαλεντίνος αλλά δεν είχαν ακριβώς σχέση με τον έρωτα: ο ένας από αυτούς θεωρείτο άγιος της επιληψίας, ενώ ένας δεύτερος ήταν παπάς που τελούσε, λένε, γάμους σε εποχή απαγόρευσής τους από κάποιον αυτοκράτορα. Ας σημειώσουμε ότι η καθολική εκκλησία διέγραψε, λόγω αυτής της ασάφειας, τον Βαλεντίνο από το εορτολόγιό της το 1969. (Ο συνειρμός με το ανατρεπτικό και για τα ερωτικά ήθη 1968 φαίνεται πως σε αυτή την περίπτωση δεν είναι παραγωγικός). Χωρίς αυτό να σημάνει κάποια αισθητή μείωση στην αποδοτικότητα του διαγραφέντος.
Στην Ελλάδα αργήσαμε αρκετά να μπούμε στη διαδικασία επινόησης ενός μύθου. Υιοθετήσαμε τον Βαλεντίνο, όμως αυτός ήταν ολοφάνερα ένα δάνειο. Δεν θα μπορούσαμε άραγε να ανακαλύψουμε κάτι δικό μας;


Πρώτος επέδειξε μια δημιουργική περί τα ερωτικά διάθεση ο τραγουδοποιός Λουδοβίκος των Ανωγείων. Δική του σύλληψη αποτελεί ο Υάκινθος, που ο συνθέτης βάλθηκε να τον γιορτάζει το 1998. Η μέθοδος που ακολούθησε ήταν παρόμοια με αυτή που είχαν χαράξει άλλοτε οι δυτικοί: ο συμφυρμός. Πανάρχαια ήθη και τελετές, ελληνική μυθολογία και χριστιανικός κόσμος έγιναν ένα ευφάνταστο αμάλγαμα. Ας δούμε όμως την ταυτότητα του Υακίνθου σύμφωνα με τα λεξικά μας.
Ο Υάκινθος ήταν πρώτα πρώτα ένας προελληνικός θεός, θεός της βλάστησης και της γονιμότητας, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο, εορταζόμενος με τριήμερες τελετές στη Σπάρτη, τα Υακίνθια. Το όνομά του αποδόθηκε κατά τα ιστορικά χρόνια και σε έναν ωραίο νέο, τον οποίο αγάπησε σύμφωνα με τον μύθο ο Απόλλων, ου μην αλλά και ο Ζέφυρος, και πάνω στη διαμάχη των θεών, το παλικάρι βρήκε τον θάνατο: ο δίσκος που έριχνε με τον Απόλλωνα ο νέος στράφηκε από τον θεό του ανέμου εναντίον του. Για χάρη αυτού του ωραίου νέου, πάντως, κάποιος Θάμυρις εφηύρε, λένε, την παιδεραστία.
Ο χριστιανός Υάκινθος, τώρα, νεαρής ηλικίας και αυτός, είναι ένας μάρτυρας της πίστης: επί Τραϊανού αυτοκράτορος αρνήθηκε να φάει ειδωλόθυτα (κρέατα από παγανιστική θυσία), και πέθανε πάνω σε αυτήν την ιδιόρρυθμη απεργία πείνας. Ημερομηνίες της ζωής του, όπως δίνονται από το λεξικό: 98-117. Μετά Χριστόν βέβαια.
Ο τραγουδοποιός καθιερώνει λοιπόν τα δικά του Υακίνθια στα Ανώγεια της Κρήτης, γιορτές λόγου και μουσικής στο ύπαιθρο, στις υπώρειες του Ψηλορείτη. Με μερικές τροποποιήσεις, είναι αλήθεια, ως προς το προφίλ του τιμωμένου: καμία μνεία στον προ-ελληνικό χαρακτήρα του και απαλοιφή της λεπτομέρειας για την «παιδεραστία» όσον αφορά τον Υάκινθο της μυθολογίας των ιστορικών χρόνων.
Ο συμφυρμός, έπειτα, του αρχαίου με τον χριστιανό άγιο επιχειρείται με μια απλή και τολμηρή συμπαράθεση. Η ιστοσελίδα των Υακινθίων ξεκινά με σύντομο κείμενο για τον ωραίο Υάκινθο που ρίχνει το δίσκο μαζί με τον Απόλλωνα προκαλώντας τη ζήλια του Ζέφυρου.
Πάντως, αν ο αρχαίος Υάκινθος σαφώς σχετίζεται με τον έρωτα, έστω και με μια κάπως αποκλίνουσα εκδοχή του, ο χριστιανός συνονόματος δεν διαθέτει ουδεμία ορατή τουλάχιστον συνάφεια. Η ελληνική γλώσσα έρχεται ωστόσο, στο σημείο αυτό, αρωγός: το «αγαπώ» είθισται να περιλαμβάνει μια αρκετά μεγάλη γκάμα αισθημάτων. Έτσι ο «νεομάρτυρας» που «αγαπώντας έξω έβαλεν τον φόβον» -σύμφωνα πάντα με την ιστοσελίδα των Υακινθίων- μπορεί στην επόμενη παράγραφο να αποκληθεί «Άγιος του Έρωτα».


Έτσι λοιπόν χτίστηκε το εκκλησίδιο προς τιμήν του αγίου, στον Ψηλορείτη, υπό την αιγίδα μάλιστα του μητροπολίτη Ρεθύμνης, ο οποίος έθεσε αυτοπροσώπως τον θεμέλιο λίθο του. Δεν είναι βέβαιο ότι του εξηγήθηκε καταλεπτώς το θρησκειολογικό αμάλγαμα, καθότι ο ίδιος θεωρεί ότι τιμά αποκλειστικά τον χριστιανό μάρτυρα. Συνιστά δε το κτίσμα αυτό άλλο ένα δείγμα συμφυρμού, αντάξιο του Υακίνθου: μινωικές βάσεις, όψη τσομπάνικου μαντριού και χριστιανικό «περιεχόμενο» συνάμα.
Μερικά χρόνια αργότερα πάντως ο τραγουδοποιός Λουδοβίκος εκτιμά ότι ο μύθος έχει εμπεδωθεί: «Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου Υακίνθου», γράφεται στην ιστοσελίδα, «ξεκινάει από τα Ανώγεια της Κρήτης και απλώνεται σιγά σιγά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θεωρείται πλέον ο Άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης». Μπορούμε να παρατηρήσουμε, εκτός από την εμπέδωση, και τη σταδιακή «ηθικοποίηση» του Υακίνθου: τώρα αποσιωπώνται πλέον τα τρυφερά παιχνίδια του με τον Απόλλωνα. Αντίθετα, όπως αναγράφεται σε επόμενη χρονιά (2005), ο Υάκινθος είναι πλέον «Άγιος της αγάπης, του έρωτα, προστάτης των ζευγαριών, της σχέσης άνδρα και γυναίκας» ...; Το χριστιανικό υπερτερεί πλέον σε σχέση με την παγανιστική αφετηρία, το «ηθικό» σε σχέση με το ελευθεριάζον. Η «αγάπη» υποσκέλισε τον έρωτα.
Ας σχολιάσουμε ωστόσο και το εξής: ο Υάκινθος πλάστηκε κατά αντιστοιχία προς τον Βαλεντίνο και όχι σε αντίθεση με κείνον. Στην ιστοσελίδα των Υακινθίων αναφέρεται: «Ο έρωτας έχει τελικά πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Κι αν ένα από αυτά γιορτάζει τον Φλεβάρη, υπάρχει κι εκείνο του Υάκινθου που τιμάται το καλοκαίρι». Αξιοσημείωτη, αλήθεια, ανεκτικότητα, που ίσως συμβαδίζει με τον συγκρητιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος.


Εκείνη που αντέδρασε εθνοπατριωτικά στην εξάπλωση του Βαλεντίνου ήταν η εκκλησία της Ελλάδας, η οποία διαμαρτυρήθηκε για τον «ξενόφερτο»:
«Ψάχνοντας το ορθόδοξο εορτολόγιο πουθενά δεν υπάρχει τέτοιος Άγιος. Αντίθετα ανοίγοντας περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως λέγονται, βλέπεις αφιερώματα, ρεπορτάζ, αγορές -προπάντων αγορές- γι' αυτή την μέρα». Το άρθρο τιτλοφορείται «Άγιος Βαλεντίνος». Ένας «άγιος πολλών εκατομμυρίων» και αποβλέπει προφανώς στην ενεργοποίηση της αντικαταναλωτικής ιδεολογίας των καταναλωτών. Αυτός ο ανυπόστατος άγιος λοιπόν μπήκε στη ζωή μας, συνεχίζει το άρθρο, και να που αλλάζει κιόλας «την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας». «Ως έθνος αλλοτριωνόμαστε, «εκδυτικιζόμαστε», και ο εκδυτικισμός μας αυτός έχει προχωρήσει επικίνδυνα σε όλη την έκταση της ζωής μας». Φάρμακο; Η επιστροφή στην ορθοδοξία, η εμπέδωση της πίστης ότι οι «αγαπητικές» σχέσεις (δεν λέει «ερωτικές») ανάμεσα στα πρόσωπα πρέπει να συνιστούν αντανάκλαση της αγαπητικής σχέσης του Θεού με την ανθρωπότητα.
Στο γύρισμα του 21ου αιώνα ωστόσο, η θρησκευτικότητα επανακάμπτει με νέες μορφές. Μια ανάγκη επαφής με τις «μυστικές» πηγές της ύπαρξης κάνει ολοένα και πιο εμφανή την παρουσία της, αναζωογονώντας μια ροπή επαναμάγευσης του κόσμου. Το ρεύμα αυτό τείνει να παραμερίζει τις γερασμένες ορθοδοξίες του χριστιανισμού, τις καθιερωμένες εκκλησίες, και να καταφεύγει σε άλλου είδους κοινότητες, που παρέχουν υποσχέσεις μιας καινούριας συλλογικότητας και μιας επαφής με το «όλον».
Μήπως λοιπόν η ιεροποίηση του έρωτα ανταποκρίνεται σε αυτή τη ροπή προς τη θρησκευτικότητα; Είδαμε ότι η αρχική σύλληψη του Λουδοβίκου συνιστούσε ένα τυπικό θρησκειολογικό αμάλγαμα, με προεξάρχον το παγανιστικό στοιχείο. Επιχειρούσε να συγκροτήσει μια νέα κοινότητα «πιστών», που θα συμμετείχαν σε μια διονυσιακού τύπου τελετή στο ύπαιθρο. Τα χαρακτηριστικά αυτά την πλησιάζουν πολύ προς τις προδιαγραφές του περίφημου New Age, της «Νέας Εποχής», που μέσα στο κλίμα της ζούμε και αναπνέουμε εκόντες άκοντες.
Η επίσημη εκκλησία, από τη μεριά της, επιθυμεί επίσης να παρέμβει στην καινούρια δυναμική. Να επανακτήσει το χαμένο έδαφος. Η ανακάλυψη των «Αγίων της αγάπης» ίσως δεν συνιστά μονάχα υπεράσπιση της «εθνικής μας ταυτότητας» έναντι του ξενόφερτου. Αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και μια καλή ευκαιρία επαφής με την κοινωνία, τώρα που σχεδόν έχουν νομιμοποιηθεί οι αυθαίρετες κατασκευές. Με τους δικούς της αγίους, λοιπόν, η εκκλησία απλώνει και αυτή το χέρι στους νεαρούς πιστούς, που δεν τους φτάνει πλέον να ερωτεύονται, αλλά θέλουν να στεγάσουν το αίσθημά τους κάτω από την ανακουφιστική σκέπη του ιερού.

Αγγέλα Καστρινάκη

*Ανακοίνωση στο συνέδριο Περί συναισθημάτων: ιστορία, πολιτικές, αναπαραστάσεις, Αθήνα, 18-20 Μαΐου 2007.


Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων ωστόσο είπε... «ο Αγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο Αγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους. Γι' αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Αγιο Υάκινθο θα ανάβετε δυο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σ' έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μια, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα. Επομένως, δεν είναι ο Αγιος του Έρωτος ο Υάκινθος, αλλά ο Αγιος της ανάμνησης των αισθημάτων και της προσδοκίας τους».


Προσωπικά δηλώνω μαγεμένη με τον Άγιο Υάκινθο. Το εκκλησάκι του είναι μοναδικό. Η ιστορία του μου άρεσε. Θα ήθελα να βρεθώ στον τόπο εκείνο κάποια μέρα. Να περπατήσω μέσα στα δέντρα και τις μυρωδιές του. Να νιώσω την αγάπη δυνατά. Και να ανάψω δύο κεράκια. Ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Θα τελειώσω την αφήγηση μου με στίχους από ένα τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη ...

Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια
παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια
κατηφορίζει το βουνό το μονοπάτι πέρνει
και ο ήλιος μόλις τον κοιτά χαμογελά και γέρνει

Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια
σμίγει τα στήθια τα κορμιά και χτίζει τα γιοφύρια
ν' αγαπηθούν οι άνθρωποι να ομορφήνει ο κόσμος
ν' ανθίσει ο βασιλικός η ρίγανη κι ο δυόσμος

Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει στον Ψηλορήτη
να 'ρχότανε να πέρναγε κι απ 'το δικό σου σπίτι
να σου'φερνε να σου'λεγε των δέντρων τον έρωτά του
να ξύπναγες απ'την αρχή να 'ρχόσουνα κοντά του....

Φιλήμων και Βαυκίς: Μια ιστορία αγάπης Δρυς και Φιλύρα

Στα πολύ πολύυυυυ παλιά χρόνια, που η γλυκιά ομίχλη των μύθων τα σκεπάζει, σε ένα καταπράσινο δάσος ζούσε ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι, ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα. 

Η αγάπη τους ήταν μεγάλη και ούτε στιγμή  δεν έκανε ο ένας χωρίς τον άλλον.

Όταν η Βαυκίδα ασχολούνταν με τις δουλειές του νοικοκυριού της, πάντοτε ο καλός της τη βοηθούσε και της έλεγε τραγούδια αγάπης, και όταν ο Φιλήμονας πήγαινε στο δάσος βαθιά για να κόψει ξύλα ή να κυνηγήσει, η Βαυκίδα του χοροπηδηχτά τον ακολουθούσε και του σιγοτραγουδούσε.

Κάποια μέρα ο Δίας, που λέτε, αποφάσισε να κατέβει από το ολύμπιο παλάτι του και να επισκεφτεί τους ανθρώπους. Ήθελε να δει αν ακολουθούν τον ίσιο δρόμο στη ζωή τους, αλλά πάνω απ' όλα αν έχουνε καλοσύνη στην καρδιά τους. 

Πήρε μαζί του λοιπόν τον Ερμή, και σαν δυο φτωχοί ζητιάνοι

χτύπαγαν τις πόρτες των ανθρώπων.

Όλοι οι νυκοκυραίοι όμως, μα όλοι, έκλειναν κατάμουτρα τα πορτόφυλλα, βλέποντας δυο πεινασμένους κουρελήδες. 

Μεγάλη στεναχώρια έπιασε το Δία. 

--Πάνε οι άνθρωποι, μονολογούσε, κάκεψαν και η καρδιά τους πέτρα έχει γίνει.

Γεμάτοι απογοήτεψη, περπατώντας αργά-αργά, έφτασαν και στο μικρό σπιτάκι του Φιλήμονα και της Βαυκίδας. 

--Ας χτυπήσουμε και εδώ, είπε ο Ερμής, ίσως μας δεχτούν και μας φιλοξενήσουν.

Μπορεί να ήταν θεοί, αλλά, μη νομίζετε, σαν ζητιάνοι και πείνα και    κούραση και νύστα ένιωθαν.

Τακ-τακ, χτυπάνε την ξύλινη πορτούλα, και δυο χαρούμενα πρόσωπα διάπλατα την άνοιξαν.

--Περάστε ξένοι, περάστε, είπε το αγαπημένο ζευγάρι με ένα στόμα.

Τάισαν, τους δυο θεούς, τους πότισαν, τους έβαλαν κοντά στο τζάκι να ζεσταθούν και ούτε που ρώτησαν από που έρχονται, ποιοι είναι και πού πηγαίνουν.

Σαν ξημέρωσε και του ήλιου το φως έδιωξε τις σκιές από το δάσος, πετάχτηκε πρώτη η Βαυκίδα και να ετοιμάσει ζεστό χυλό με μέλι και καρύδια, να φάνε οι ξένοι και να στυλωθούν.

Στη μέση της σάλας τους βρήκε όρθιους, πανώριους, με ρούχα θεϊκά να την κοιτούν.

--Αγάπη μου, έλα, έλα γρήγορα να δεις, φώναξε. 

Ήρθε κοντά της και ο Φιλήμονας και οι δυο μαζί έμειναν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά των θεών.

--Είσαστε το πιο αγαπημένο ζευγάρι, οι πιο καλοί άνθρωποι πάνω στη γη, τους είπε ο Δίας. Θέλω να σας εκπληρώσω την πιο μεγάλη σας επιθυμία. Δεν έχετε παρά να μου πείτε τι θέλετε και θα σας το χαρίσω.

Το αγαπημένο ζευγάρι τότε, μη νομίζετε, δε ζήτησε ούτε πλούτια ούτε δόξα, ούτε παλάτια.

Και οι δυο, με μια φωνή ζήτησαν να πεθάνουν μαζί, όταν θα 'ρθει αυτή η ώρα για να μην πονέσει κανένας από τους δυο από το χαμό του άλλου.

Και σαν έφτασε η ώρα τους, σε βαθιά γεράματα, έβγαλαν ρίζες και κορμό και φύλλα και έγινε Δρυς ο Φιλήμονας και Φιλύρα η Βαυκίδα. 

Και από τότε, όπου δείτε βελανιδιά και φλαμουριά πλησιάσετε κοντά και κάνετε σιωπή, θα ακούσετε, οπωσδήποτε, ανάμεσα από τα φύλλα τους τα τραγούδια της αγάπης του Φιλήμονα και της Βαυκίδας του.

Αλήθεια σας λέω.

Άγιος Υάκινθος έναντίον Αγίου Βαλεντίνου

Τόσα χρόνια ουδείς ιερωμένος είχε ασχοληθεί με τον Άγιο του έρωτα. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, σε μία προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή των νέων προς την ορθόδοξη πίστη, πρότεινε στους ερωτευμένους να γιορτάζουν την αγάπη τους την προηγούμενη του Αγίου Βαλεντίνου, δηλαδή στις 13 Φεβρουαρίου, που η ορθόδοξη εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Ακύλα & Πρισκίλλης.

Ο Ακύλας και η αγαπημένη του Πρισκίλλη ήταν σκηνοποιοί και ασπάστηκαν το χριστιανισμό, κατά πάσα πιθανότητα όταν κατέφυγαν από τη Ρώμη στην Κόρινθο τον 1ο αιώνα μ.Χ. για ν’ αποφύγουν τους διωγμούς του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Εκεί γνώρισαν τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος μάλιστα τους μνημονεύει σε 3ς επιστολές του και τον ακολούθησαν στην Έφεσο ως συνοδοί.

Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ακύλας έγινε Επίσκοπος Ηρακλείας και μαρτύρησε για την πίστη του μαζί με τη σύζυγό του, ενώ κατ’ άλλους ερευνητές κοιμήθηκαν ειρηνικά. Στη μνήμη αυτού του αγαπημένου μέχρι το θάνατο ζευγαριού πρότεινε ο μακαριστός Χριστόδουλος να γιορτάζουν την αγάπη τους οι ερωτευμένοι.

Δεύτερη εκδοχή και ίσως πιο επικρατέστερη είναι αυτή του ορθόδοξου Αγίου Υάκινθου. Εγώ για να είμαι ειλικρινής τον Υάκινθο τον ήξερα ως λουλούδι που μάλιστα μυρίζει πολύ έντονα. Όσο ζεις μαθαίνεις. Μαζί με το σχίσμα των εκκλησιών επήλθε και αυτό των Αγίων.

Ο δικός μας «Βαλεντίνος» λοιπόν λέγεται Άγιος Υάκινθος και γιορτάζει στις 3 Ιουλίου κάθε χρόνο, την ημερομηνία δηλαδή που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού, επί αυτοκράτορα Τραϊανού ( το 98 μ.Χ.), σε ηλικία 20 χρόνων. Όπως λένε ήταν θαλαμηπόλος στην αυλή του αυτοκράτορα Τραϊανού και ο πρώτος ναός που χτίστηκε, αφιερωμένος αποκλειστικά σ’ εκείνον βρίσκεται στα Ανώγεια της Κρήτης, σε κάποια από τις πλαγιές του Ψηλορείτη, φτιαγμένος από πέτρα, κρυφός, γιατί κρυφά είναι και τα αισθήματα.

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και με υποστηριχτές του, ανθρώπους πνευματικούς, καθιέρωσαν την γιορτή τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων, τα Υακίνθεια, που διαρκούν τρεις μέρες.
Έτσι, ο Άγιος Υάκινθος,  «Άγιος της αγάπης, του έρωτα, προστάτης των ζευγαριών, της σχέσης άνδρα και γυναίκα» γιορτάζεται κάθε χρόνο, 12 χιλιόμετρα νότια των Ανωγείων, στους ορεινούς Φούρνους, στο ομώνυμο πέτρινο εκκλησάκι που χτίστηκε στην χάρη του, και σε υψόμετρο 1200 μέτρα (στον Ψηλορείτη).
Το ξεκίνημα για αυτό το εορτασμό τον χρωστάμε στον μητροπολίτη Ρεθύμνου Άνθιμο, ο οποίος όταν του προτάθηκε η ανέγερση και η λογική του εορτασμού και των εκδηλώσεων, το αποδέχτηκε με χαρά.

Ο Άγιος Βαλεντίνος
Οι εκδοχές για τον πολυσυζητημένο Άγιο πολλές. Ο Βαλεντίνος λέγετε πως ήταν ένας Ρωμαίος ιερέας από το Terni που πήγε κόντρα στην απαγόρευση που είχε εκδώσει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Κλαύδιος ο Β’ σχετικά με τους γάμους. Κατά την γνώμη του αυτοκράτορα οι γάμοι των νέων δεν τους άφηναν να στρατολογηθούν και γι αυτό τους απαγόρεψε να παντρεύονται για να είναι στα πεδία της μάχης. Ο νεαρός τότε ιερέας Βαλεντίνος αψήφησε την απαγόρευση αλλά και τους διωγμούς και πάντρευε κρυφά τους νέους που θέλανε να κάνουν οικογένεια.

Το γεγονός μαθεύτηκε και όλοι οι νέοι έτρεχαν στον «φίλο των ερωτευμένων» όπως τον έλεγαν για να δώσουν όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης. Φυσικά αυτό δεν άργησε να μαθευτεί στην αυτοκρατορική αυλή και ο Κλαύδιος διέταξε να συλλάβουν τον αντιδραστικό ιερέα τον οποίο και εκτέλεσε με λιθοβολισμό και αποκεφαλισμό στις 14 Φεβρουαρίου του 270 μ. Χ. Το μήνυμα που έστειλε στους φίλους του μέσα από το κελί του ήταν το ακόλουθο: «Να θυμάστε τον Βαλεντίνο και Σας Αγαπώ».
Μερικές δεκαετίες αργότερα η Δυτική Εκκλησία ανακήρυξε το Βαλεντίνο άγιο και καθιέρωσε τη γιορτή του την ημέρα του θανάτου του, στις 14 Φεβρουαρίου, βρίσκοντας στο πρόσωπό του τον ιδανικό εκφραστή και προστάτη του έρωτα και της αγάπης.

Η γιορτή αυτή αντικατέστησε, τα Λουπερκάλια, την αρχαιότερη όλων των ρωμαϊκών εορτών, που κι αυτή έχει σχέση με τη γονιμότητα και την εκλογή συντρόφου.

(Τα Λουπερκάλια ήταν εκδηλώσεις που γίνονταν στις 14 Φεβρουαρίου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προς τιμήν της Θεάς Juno η οποία ήταν προστάτιδα της οικογένειας, των γυναικών και της συζυγικής αγάπης (κάτι σαν την αρχαία ‘Ήρα).
Την επόμενη μέρα άρχιζε η γιορτή Lupercalia. Σύμφωνα με τις παραδόσεις τις εποχής, τα νεαρά αγόρια και κορίτσια ζούσαν αρκετά διαχωρισμένα.

Όμως, υπήρχε μια ξεχωριστή γιορτή, την οποία περνούσαν μαζί. Κατά τη διάρκεια των Lupercalia, τα κορίτσια έγραφαν το όνομά τους σε έναν κλήρο και τα τοποθετούσαν σε ένα βάζο. Κάθε αγόρι επέλεγε έναν από τους κλήρους, διαλέγοντας έτσι την κοπέλα που θα συνόδευε καθ' όλη τη διάρκεια της γιορτής.

Συχνό ήταν το φαινόμενο τα ζευγάρια της Lupercalia να ερωτεύονται και έτσι να καταλήγουν παντρεμένα. Η καθολική εκκλησία μετέτρεψε την ειδωλολατρική Lupercalia, την παραμονή της οποίας μαρτύρησε ο 'Άγιος Βαλεντίνος, σε γιορτή για τη μνήμη του. Καθώς ο σκοπός της δράσης του ήταν τόσο ρομαντικός, καθιερώθηκε την ημέρα της γιορτής του να γιορτάζουν όλοι οι ερωτευμένοι.)

Μια άλλη εκδοχή για τον Βαλεντίνο λέει ότι ο ιερέας παντρεύτηκε ο ίδιος 2 φορές κρυφά αντίθετα με το νόμο του αυτοκράτορα Κλαύδιου που το απαγόρευε ρητά. Φυλακίστηκε με την κατηγορία ότι αρνήθηκε να πιστέψει τους παγανιστικούς θεούς. Στην φυλακή έγινε φίλος με την κόρη ενός δεσμοφύλακα την οποία γιάτρεψε με προσευχές και την μέρα της εκτέλεσή του στις 14 Φεβρουαρίου της έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο Your Valentine.

Όποια και να είναι πάντως η σωστή εκδοχή της ιστορίας το σίγουρο είναι ότι ένα πρόσωπο με το όνομα Βαλεντίνος υπήρξε και σκοτώθηκε για την αγάπη και τον έρωτα.

Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα

 
Οι αρχαίοι Έλληνες ξεχώριζαν τον Έρωτα από την αγάπη (η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική ή ίσως μία από λίγες γλώσσες στον κόσμο που έχει άλλη λέξη για τον έρωτα κι άλλη για την αγάπη), πίστευαν τον Έρωτα ως θεό, καρπό της παράνομης και γι’ αυτό παθιασμένης σχέσης της θεάς της ομορφιάς, Αφροδίτης με τον Άρη, το θεό του πολέμου. Τον αναπαριστούσαν μικρό και τρυφερό αλλά ταυτόχρονα τρομερό και καταστροφικό σαν τον πόλεμο πατέρα του. Η δε Αγάπη ήταν γι αυτούς ένα αίσθημα πιο βαθύ πιο ουσιαστικό και φυσικά πιο μακρύ στο χρόνο.

Οι ευχετήριες κάρτες έκαναν την εμφάνιση τους τον 18ο αιώνα. Αρχικά ήταν χειροποίητες, ζωγραφισμένες με καρδιές, λουλούδια και ζωηρά χρώματα και διανθισμένες με ερωτικούς στίχους ή την ερωτική εξομολόγηση του αποστολέα. Αργότερα αρωματισμένες, διακοσμημένες με αποξηραμένα άνθη, κάποιες φορές με χιουμοριστική διάθεση, ενώ πολύ διαδεδομένες ήταν οι «σέξι» για την εποχή (18ος αι.) καρτούλες, που απεικόνιζαν έναν κύριο να φιλάει το χέρι μιας κυρίας. Σήμερα, πολυπρόσωπες και πολύχρωμες, σε απεριόριστη ποικιλία σχεδίων, ρομαντικές ή χιουμοριστικές, έντυπες και ηλεκτρονικές, ο καλύτερος και πιο εύληπτος τρόπος έκφρασης του έρωτα και της αγάπης. Λέγεται ότι την πρώτη κάρτα για τη γιορτή των ερωτευμένων την έστειλε στην αγαπημένη του μέσα από τη φυλακή, όπου κρατούνταν, ο δούκας της Ορλεάνης Κάρολος το 1415.
Μία πρώτη προσπάθεια ανταλλαγής ερωτικών μηνυμάτων μέσω εφημερίδων στην Ελλάδα έκανε το ΕΘΝΟΣ το 1991 και το πλήθος, όσο και η πρωτοτυπία των ερωτικών μηνυμάτων είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Στην Ιαπωνία μόνο οι γυναίκες προσφέρουν δώρα στους άνδρες οι οποίοι, όμως, πρέπει να τους τα ανταποδώσουν μέσα σ’ ένα μήνα το αργότερο.

Όσοι πιστοί προσέλθετε

Πολλοί πάντως είναι όμως αυτοί που προβάλλουν την ένσταση πως ο Άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται πουθενά στο εορτολόγιο της Ορθόδοξής Εκκλησίας.
Η εξήγηση είναι απλή: Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, όταν συντάσσονταν οι αγιολογικοί κατάλογοι, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα και η φήμη ενός αγίου δεν σήμαινε πως εκτεινόταν σε όλη την Εκκλησία.

Έτσι υπάρχουν άγιοι που τιμούνταν σε μία περιοχή, ενώ σε άλλη ήταν εντελώς άγνωστοι, όπως ο άγιος Δημήτριος, που είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανατολική Εκκλησία, στη Δύση είναι σχεδόν άγνωστος. Αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι άγιος.

Το Σχίσμα που διαχώρισε την Εκκλησία σε Ορθόδοξη και Καθολική δεν υπήρχε όταν καθιερώθηκε ο εορτασμός του Αγίου Βαλεντίνου και δεν τίθεται καν θέμα εγκυρότητας.

Ο Έρωτας είναι Πόλεμος και θέλει ανθρώπους με Ψυχή
Οπότε να τα σοκολατάκια σε σχήματα καρδιάς, χιλιάδες οι ανθοδέσμες, απίθανα τα αρκουδάκια, ερωτικά τα cd, κατακόκκινα και τα μπαλόνια. Γέμισε ο τόπος αγάπη και έρωτα. Κοκκίνισαν οι βιτρίνες, σπάσανε τα αφτιά μας οι ραδιοφωνικοί σταθμοί με ερωτικές μπαλάντες, χαμόγελα ψεύτικης ευτυχίας πλημμύρισαν τον τόπο άπλετα για μια μέρα.
 Όσοι δε έχουν και παράλληλες σχέσεις διπλά τα δώρα, διπλή και η εκδήλωση αγάπης…. ευτυχώς που υπάρχει και το viagra.
Και ενώ όλοι ζουν στο χρώμα του πάθους ή του λάθους διερωτώμαι τι είναι άραγε η αγάπη. Και δεν εννοώ αυτό την μονοήμερο έρωτα που νιώθουν ξαφνικά όλοι σαν  κεραυνοβολήθηκαν από τα βέλη του μικρού Θεού ομαδικά.

Η αγάπη θα έπρεπε να είναι στις ψυχές μας, στην καρδιά και στο μυαλό μας κάθε αυγή που έρχεται, κάθε ηλιοβασίλεμα που φεύγει. Ένα χαμόγελο, μια του λέξη, ένα μικρό χάδι, ακόμα κα μια σταγόνα δάκρυ όλα θα είναι αυτός ή αυτή.

«Τι είναι αυτό που λέμε αγάπη» ρωτά και το γνωστό άσμα. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σίγουρα. Τα ατελείωτα ξενύχτια λες και έχεις φάει στιφάδο βραδιάτικα ενώ εσύ απλά τον σκέφτεσαι, τα ηλίθια πρωινά χαμογελά χωρίς λόγο, οι αχαλίνωτες φαντασιώσεις μακριά από τον γήινο κόσμο, τα περιέργως γλυκά δάκρυα, τα φτερουγίσματα στην καρδιά που σε κάνουν να νομίζεις ότι χρειάζεσαι καρδιογράφημα, το τραύλισμα στην φωνή σαν κεκές όταν τον αντικρίζεις, ο κόμπος στο λαιμό λες και κατάπιες ψαροκόκαλο.

Όλα αυτά είναι αγάπη και άλλα πολλά ανείπωτα και όχι μια μονοήμερη τρέλα και ένας ψεύτικος ξέφρενος ενθουσιασμός.

Τέλος πάντων αν πρέπει οπωσδήποτε να γιορτάσετε μια και μοναδική μέρα διαλέξτε τον δικό σας Άγιο Υάκινθο ή Βαλεντίνο και κάψτε το. Αν όμως θέλετε να πρωτοτυπήσετε μάθετε να γιορτάζεται κάθε μέρα του χρόνου και όχι επειδή σας το επιβάλλει κάποιος Άγιος. Άλλωστε ο έρωτας και η αγάπη δεν είναι εμποροπανήγυρις. 

Οι χαρακτηρισμοί του έρωτα ποικίλουν ανάλογα με την περίπτωση. Όλοι όμως στάζουν έρωτα…

 

Κεραυνοβόλος έρωτας
Έρωτας παντοτινός
Ασυγκράτητος έρωτας
Αμοιβαίος έρωτας
Απαιτητικός έρωτας
Πρώτος έρωτας
Αιώνιος έρωτας
Ανεκπλήρωτος έρωτας
Πλατωνικός έρωτας
Αγιάτρευτος έρωτας
Έρωτας με πάθος
Έρωτας δυνάστης
Έρωτας με ημερομηνία λήξης
Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά
Έρωτας για τη ζωή
Έρωτας κατόπιν συνοικεσίου
Ο έρωτας περνάει από το στομάχι
Έρωτας εντός γάμου
Απαγορευμένος έρωτας
Παράνομος έρωτας