ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΡΡΙΨΗ...

Υπάρχουν στιγμές που ένα παιδί δεν χαμογελά.....

  Ή απόρριψη του παιδιού από την οικογένεια, είτε με τη μορφή της έλλειψης φροντίδας και την παραμέληση, είτε με αδιαφορία ή ακόμα με αυστηρή αξιολόγηση, είναι πολλές φορές η αιτία για δυσλειτουργίες στην ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη και για προβληματικές συμπεριφορές στην ενήλικη ζωή.

Ένα παιδί που έχει μάθει να το απορρίπτουν, είναι ο αυριανός ενήλικας που πάντα θα συμπεριφέρεται σαν να τον απορρίπτουν. Βέβαια, οι γονείς που συμπεριφέρονται στα παιδιά τους με τρόπο υποτιμητικό, μεγάλωσαν και εκείνοι κάτω από το ίδιο πρίσμα.

Αν η απόρριψη εκφράζεται με την ελλιπή υποστήριξη των γονιών προς τα παιδιά τους, εκφράζεται επίσης και με την επικριτική στάση, με την επιθετικότητα και τέλος με τη βία μέσα στην οικογένεια.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η οικογένεια μπορεί να είναι από τη μια μεριά, ο χώρος ασφάλειας και προσοχής για το παιδί και από την άλλη, ο χώρος επίκρισης και κακοποίησής του. 

Από τους ίδιους ανθρώπους, που υποτίθεται ότι το αγαπούν και το φροντίζουν.

Αυτό, όσο και να φαίνεται παράλογο, ισχύει για:

• Γονείς που έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας να ελέγξουν το συναίσθημά  τους, τον θυμό τους.


• Γονείς, οι οποίοι, από το άγχος, το αδιέξοδο, και από την απογοήτευσή που βιώνουν αυτοί, ξεσπάνε στα παιδιά τους.


• Γονείς, οι οποίοι είχαν υποστεί βία στην παιδική τους ηλικία και υπήρξαν θύματα κακοποίησης.


• Γονείς, με αίσθημα ανεπάρκειας του εαυτού τους και τον ρόλο τους.


• Γονείς, οι οποίοι εξαρτώνται εύκολα από τους άλλους.


• Γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους σαν πηγή αναγνώρισης, φροντίδας και αφοσίωσης.


• Γονείς που ζητάνε από τα παιδιά τους να υιοθετούν τη θέση και το ρόλο του γονέα.


• Γονείς με ψυχικές παθήσεις, κατάθλιψη, διαταραχές προσωπικότητας, ακόμα και ψύχωση ή διανοητική καθυστέρηση.


• Γονείς που μέσα από την κακοποίηση του παιδιού τους, ανακουφίζουν τα δικά τους τραύματα.

 Η επιθετική στάση των γονέων μπορεί να επιφέρει γενικά δύο τρόπους συμπεριφοράς στα παιδιά:

1^ον: Mια συμπεριφορά που τη χαρακτηρίζει ο φόβος, άρα θα έχουμε:

• Παιδιά με φοβισμένη και επιφυλακτική συμπεριφορά.


• Παιδιά που αποφεύγουν τη σωματική επαφή.


• Παιδιά με ψυχική ανησυχία.


• Παιδιά με υπερκινητικότητα.


• Παιδιά με καταθλιπτικά συμπτώματα.


• Παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση.


• Παιδιά με στεναχώρια και απάθεια


• Παιδιά με χαμηλή σχολική επίδοση και μαθησιακές δυσκολίες.


• Παιδιά, τα οποία για να γίνουν αποδεκτά, υιοθετούν πολλές φορές μια στάση ψευδοωριμότητας.


• Παιδιά, τα οποία δείχνουν μια υποδειγματική, καταναγκαστική συμπεριφορά.


• Παιδιά, τα οποία υιοθετούν μια πειθήνια στάση, προσπαθώντας να κερδίσουν την αγάπη, ευχαριστώντας τους άλλους.

2^ον: Μια συμπεριφορά που τη χαρακτηρίζει η αντίδραση, άρα θα έχουμε:

• Παιδιά που εκφράζουν έντονο θυμό.


• Παιδιά με αντιδραστική, επιθετική συμπεριφορά σε συνομήλικους και ενήλικες.


• Παιδιά με καταστροφική συμπεριφορά σε παιχνίδια και αντικείμενα.


• Παιδιά με αυτοεπιθετική στάση.


• Παιδιά που κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας.


• Παιδιά που αυτοτραυματίζονται.


• Παιδιά που θα κάνουν χρήση ναρκωτικών.


• Παιδιά που θα παραβιάσουν τους ηθικούς κανόνες.


• Παιδιά που θα παραβιάσουν τους νόμους.

Το κακοποιημένο παιδί είναι ο βίαιος γονιός του μέλλοντος...