Σπαράγματα ένός έπικήδειου λόγου

Δεν θα σας πώ μην στεναχωριέστε γιατί ό Θεός τους καλούς τους παίρνει νέους, ούτε ότι ό κόσμος αύτός είναι έφήμερος και όλοι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε, έκείνο πού θα σας πώ είναι ότι αν είχαμε μερικούς άνθρώπους άκόμα σάν τον Γιάννη ή κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη.

Στις φλέβες του κυλούσαν άρετές και άξίες πού μια όλόκληρη ζωή αν προσπαθούσαν άσκητές  και μοναχοί  να τις άποκτήσουν δεν θα ήταν άρκετή.

Πάντα με καλωσύνη, σεβασμό, άξιοπρέπεια, και πρό πάντων διακριτικότητα άντιμετώπιζε τους πάντες και τά πάντα.

Σε μια κοινωνία πού έχει χάσει την άνθρωπιά της, σε μια κοινωνία πού ‘’πατάει έπί πτωμάτων’’, σε μια κοινωνία πού όλοι, άπό τον τελευταίο κλητήρα μέχρι τον πρωθυπουργό άντιμετωπίζουν  τους άνθρώπους σαν άντικείμενα, ό Γιάννης έβλεπε  στο πρόσωπο κάθενός, και είδικά των άσθενών του, το σύνολο τού άνθρωπίνου γένους. 
Κι όταν γιάτρευε, γιατί γιάτρευε ό Γιάννης, στο πρόσωπο κάθε άσθενή του γιάτρευε όλη την πλάση. 

Ό Γιάννης ήταν μάρτυρας και ήρωας.

Όνομάζουμε μάρτυρες αύτούς πού όμολόγησαν Χριστό  και βρήκαν  τραγικό θάνατο ύπερασπίζόμενοι  την πίστη τους, και ήρωες αύτούς πού πολέμησαν για την Πατρίδα όταν έχθροί έπιβουλεύτηκαν την έλευθερία της. 
Σήμερα κανείς δεν πρόκειτε να μας βάλει το δίλημα: τον Χριστό ή την ζωή σου, και συνθήκες σαν αύτές του 1821 και του 1940 δύσκολα θα ξανάδημιουργηθούν. 
 Σήμερα μάρτυρας και ήρωας είναι έκείνος πού έχει την θέληση, το θάρρος, την τόλμη και την άνδρεία,  να άντισταθεί στην διαφθορά πού έχει σαπίσει τά πάντα γύρω μας, πού έχει την άξιοπρέπεια και την λεβεντιά όχι μόνο να παραμείνει  τίμιος, όταν όλοι γύρω του κοιτάνε να την ‘’βολέψουν’’ και να την ‘’κάνουν’’, ‘αλλά και να διδάξει τά πλέον άγαπητά του πρόσωπα ( την κόρη του) να βαδίζουν με τον ‘’σταυρό στο χέρι’’ και με καθαρό το μέτωπο αν και γνωρίζει ότι έτσι θα δυσκολευτούν πολύ στην ζωή.

Έτσι πορεύτηκε στην ζωή του και κανείς μά κανεις δεν βρέθηκε ή θα βρεθεί να τον κατηγορήσει για άνομία ή  ίδιοτέλεια, ή για ‘’δεύτερες’’ σκέψεις πίσω άπό ότι έλεγε.

Μοιάζει με τον νέο πού πλησίασε τον Χριστό και τον ρώτησε: διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον; Και άφού ό Ίησούς του είπε, άπάντησε ό νέος: Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου τί ἔτι ὑστερῶ ; κι ὁ Ἰησοῦς του είπε:  Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι…….. κι αύτό ήταν έτοιμος να κάνει ό Γιάννης, άλλά τον πρόλαβε ό χάρος.

 

Αύτός  ήταν ό Γιάννης ό ...‘’Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου’’… Άκόμα και ή κόρη του ήταν ό καρπός του πρώτου και παρθενικού του έρωτα.

Δυό πράγματα να σας πώ άκόμα.

Το πρώτο για  όλους έμας πού ήρθαμε σήμερα να τον άποχαιρετίσουμε, σε όλους έσας  πού μείνατε πίσω. Κανείς δεν ξέρει πότε θα φύγει άπό την ζωή.
Γι αύτό λοιπόν ότι είναι να κάνετε κάντε το Τώρα.

Θέλετε να άμαρτήσετε; ΤΩΡΑ! 

Θέλετε να ζητήσετε συγνώμη; ΤΩΡΑ!

Θέλετε άλλά ‘’φοβάστε’’ να άγκαλιάσετε την γυναίκα σας και να της πείτε, πόσο όμορφη έξακολουθεί να είναι στα μάτια σας, και πόσο κουράγιο σας έχει δώσει στις δυσκολίες της κοινής ζωής σας; ΤΩΡΑ!

Θέλετε να άγκαλιάσετε τον άντρα σας και να τον φιλήσετε και να του πείτε πόσο εύγνώμωνες είστε για ότι σας έχει προσφέρει και πόσο άσφάλεια και σιγουριά αίσθάνεστε δίπλα του; ΤΩΡΑ!

Θέλετε άλλά ντρέπεσθε να άγκαλιάσετε τον γιό σας την κόρη σας  και να δακρύσετε και να τους πείτε : Συγνώμη άγόρι (κόρη)  μου, σε παρακαλώ μην παρεξηγείς την συμπεριφορά μου, δεν είναι ότι δεν σε άγαπώ, δεν σε καταλαβαίνω, ή δεν σε έμπιστευομαι, άλλά τρέμει ή ψυχή μου για σένα με τόσα πού βλέπω να γίνονται γύρω μας; ΤΩΡΑ!

Είδατε κάτι και πρέπει να πάτε στον γιατρό; ΤΩΡΑ!

Θέλετε να κάνετε κάτι  για να νιώσετε πάλι Άντρες, για το Φιλότιμό σας την Πατρίδα σας την Πίστη σας την άξιοπρέπειά σας την περηφάνεια σας την οικογένειά σας και το άναβάλλετε για μετά την σύνταξη; ΤΩΡΑ!

Τώρα γιατί αν δεν το κάνετε ΤΩΡΑ το  πιο πιθανό είναι να μην προλάβετε να το κάνετε ΠΟΤΕ!

Και το δεύτερο μια παράκληση στο Γιάννη. 
Φίλε μου σήμερα έκει πού θα πάς άνέβα στην ταράτσα του Παράδεισου και έτοίμασε το καμαράκι.

Να!... άρχίζει να σουρουπώνει και θα άρχίσουμε να ‘ρχόμαστε και ‘μείς έκεί. Κι ή Έλένη, κι Βαρβάρα, κι ή Γιάννα, κι ό γιατρός, κι ό Μπρουτζόπουλος ό φυσικός, κι ή δικηγόρος, κι ό Τζιμάκος ό δικαστής, κι ό Μπουγελέκας, κι ό ΄Ηρακλής, κι ό παπάς, κι ό Σταύρος ό μαλλιάς, κι ό Κώστας ό ταρίφας, κι ό Πεππές, κι ό Πολυκόπουλος και θα γεμίσει ό παράδεισος άπό γέλια και φωνές όπως τότε πού είμαστε παιδιά!

Καλό ταξίδι φίλε κι άδερφέ μου! Να είναι έλαφρύ το χώμα πού θα σε σκεπάσει!