25 Φεβρουαρίου 2012

Κυριακή τῆς Τυρινῆς

Γράφει: ρχ. ωήλ Κωνστάνταρος.  
(Μάτθ. Στ΄ 14-21)

Δέ χρειάζεται νά διαθέτει κανείς «ψηλές θεολογικές γνώσεις» γιά νά κατανοήσει τι κκλησία μας, δήλ. τό Σμα το Χριστο, κτός τν λλων, εναι καί σκητική!
ρθόδοξη ζωή κφράζεται καί μέ τήν γωνιστική καί σκητική διάθεση το πιστο.
Μία πλή ματιά ν ρίξουμε στά ερά συναξάρια, μέσως θά διαπιστώσει το λόγου τό ληθές. Καί κριβς πειδή τσι χουν τά πράγματα, γι’ ατό καί περίοδος τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς πού νοίγεται πό αριο μπροστά μας, μς δίνει τήν δυνατότητα (ταν βεβαίως πάρχουν ο προϋποθέσεις) νά ξεκινήσουμε λίγο περισσότερο τήν ελογημένη σκηση.
Φυσικά, λόκληρο τό τος, γιά τόν συνειδητό πιστό εναι περίοδος πνευματικν γώνων. μως, Μ. Τεσσαρακοστή, τόσο μέ τίς μοναδικές της κολουθίες, σο καί μέ τήν νηστεία καί γενικς τίς πνευματικές εκαιρίες, μς δίνει τήν...
δυνατότητα νά πολεμήσουμε πάθη καί δυναμίες, προσελκύοντας περισσότερο τήν χάρη το Θεο!
πως μως τό σμα γιά νά ζε καί νά κινεται χρειάζεται νά πάρχει ψυχή, εδάλλως καταντ πτμα, τσι κριβς καί σκηση καί δίως νηστεία, παιτε ρισμένες προϋποθέσεις. παιτε νά πάρχει ατό τό πνεμα τς νηστείας πού εναι ελικρίνεια καί παραδοχή τν δυναμιν μας. παιτε μέ μία λέξη τήν ταπείνωση, στε νά μή καταντ λη προσπάθεια νας ξερός τύπος, μέ ρνητικά τελικς ποτελέσματα τόσο γιά τόν διο τόν πιστό, σο καί γιά τό περιβάλλον το γενικώτερα. Καί μολογουμένως, στήν Εαγγελική περικοπή πού μελετομε, μς ποκαλύπτει διος γωνοθέτης, διος δήλ. Κύριος τήν οσία τς λης σκήσεως.
Πρτα π’ λα, θέτει τήν προϋπόθεση τς συγχωρήσεως τν μαρτημάτων μας. Τήν προϋπόθεση πού δέν εναι λλη πό τό νά συγχωρομε μέ λη μας τήν καρδιά τά σφάλματα τν δελφν μας. Κατόπιν μς ξηγε τό πς πρέπει νά γίνεται νηστεία. Δήλ. χι μέ ποκριτική καί θεατρική διάθεση, γιά νά μς γκωμιάζουν ο νθρωποι. Τοτο άν γίνεται, χει ς ποτέλεσμα, νηστεύων νά χάνει παντελς τόν μισθό του. νηστεία, φυσικά, πρέπει νά γίνεται, λλά νά συνοδεύεται μέ τήν χαρούμενη διάθεση καί κυρίως νά τό γνωρίζει Θεός, ποος καί τελικς βραβεύει τήν λη διάθεση καί προσπάθεια το νθρώπου. Καί πειδή φίσταται κίνδυνος, μέσα στήν περίοδο τς Σαρακοστς, χθρός νά ποκλέψει τό νο το γωνιστ καί νά τόν κολλήσει στό χρμα καί στήν λη, γι’ ατό καί μς φιστ τήν προσοχή, στε, ναί μέν θά ργαζόμαστε, διότι τσι πρέπει, μως εναι νάγκη νά εμαστε πολύ προσεκτικοί γιά νά μή γίνει πλουτισμός το χρήματος μεγάλη γωνία τς καρδις μας καί τελικός σκοπός τς ζως μας. Θησαυρός μοναδικός που θά πρέπει νά βρίσκεται καρδιά μας καί λη πιθυμία μας, εναι χάρις το Θεο καί τελικς, ατός ορανός!
πλά σως φαίνονται καί κούγονται τά ποκαλυπτικά ατά λόγια του Χριστο. Νά μως φίλοι μου, πού ατά τά «πλά» τίς περισσότερες φορές, στήν πράξη, ποδεικνύονται ς τά δυσκολοτέρα.
Βεβαίως, γιά τόν πιστό πού χει διάθεση γιά χριστιανική ζωή, μέ τήν χάρη το Κυρίου ησο, λα γίνονται εκολα. συγκλονιστικός λόγος το ποστόλου Παύλου πρός τούς Φιλιππησίους «πάντα σχύω ν τ νδυναμούντι μέ Χριστ» (Φιλιπ. Δ’ 13), δήλ. τά πάντα κατορθώνω μέ τήν δύναμη, πού μου δίνει κοινωνία καί σχέση μου μέ τόν Χριστό, ποδεικνύεται στίς τάξεις τν πιστν ς μία καταπληκτική βιωματική πραγματικότητα. ντιθέτως, γιά τόν νθρωπο πού δέν δείχνει τήν γαθή διάθεση (διότι ατή διάθεση πιτέλους νήκει προσωπικά στόν νθρωπο, λα τ’ λλα εναι το Θεο), καί τά πλέον εκολα, το φαίνονται κατόρθωτα. ταν λοιπόν πάρχει θέληση καί διάθεση, τότε ξεκιν καί ελογημένος γώνας. Καί ναί μέν πιστός θά ντιμετωπίσει μύρια μπόδια. Θά ασθανθε σως κάποιες στιγμές τι κακία το κόσμου πάει νά τόν παρασύρει. Παλεύει γωνιστής Χριστιανός μέ τό φοβερό θηρίο το γωισμο καί μέ τήν δια τήν σάρκα πού ντιστρατεύεται τό πνεμα. « γάρ σάρξ πιθυμε κατά το πνεύματος, τό δέ πνεμα κατά τς σαρκός. Τατα δέ ντίκειται λλήλοις, να μή ν θέλητε τατα ποιτε»(Γαλάτας ’ 17) δήλ. διεφθαρμένη σαρκική φύση πιθυμε βεβαίως ντιθέτως πρός τό Πνεμα, καί τό Πνεμα ντιθέτως πρός τή διεφθαμένη σαρκική φύση. Ατά δέ ντιμάχονται τό να τό λλο, γιά νά μήν κάνετε ατά τά ποία θέλετε (τονίζει καί πάλι πόστολος τν θνν, Πάυλος).  Κάποιες κόμα φορές, λος ατός συνασπισμός το κακο, γίνεται φορμή νά χάνεται πό τήν καρδιά τό κέφι τν δανικν καί νθουσιασμός γιά τήν ρθόδοξη πνευματικότητα. Φαίνεται σως τι ρχονται ο στιγμές πού πονηρός θέλει νά κυριαρχήσει. μως, δ εναι πού χρειάζεται καρτερία καί μμονή. δ πιβάλλεται νά γνωρίζουμε τι Θεός δέν πιτρέπει ποτέ νά πειραστομε περισσότερο τν δυνάμεών μας. Διασαλπίζει πό τά βάθη τν αώνων τό Πνεμα τό γιον διά το π. Παύλου καί μς δίνει θάρρος καί μς τονώνει: «πειρασμός μς οκ εληφεν ε μή νθρώπινος. Πιστός δέ Θεός, ς οκ άσει μς πειρασθναι πέρ δύνασθε, λλά ποιήσει σύν τ πειρασμ καί τήν κβασιν το δύνασθαι μς πενεγκεν»!(’ Κόρ. ’13). Δήλ. Δέν σς χει καταλάβει δοκιμασία, παρά μόνο νάλογη πρός τίς νθρώπινες δυνάμεις. δέ Θεός εναι εσπλαγχνος καί δέν θά σς φήσει νά δοκιμασθετε παραπάνω πό τίς δυνάμεις σας, λλά μαζί μέ τή δοκιμασία θά δώσει καί τή διέξοδο, στε νά μπορετε νά ποφέρετε.
Ναί, δελφοί μου. γώνας καί μάλιστα σκληρός. Γί΄ατό λλωστε καί ατή περίοδος νομάζεται καί «στάδιον πνευματικο γνος». μως, δέν γκαταλείπουμε τήν προσπάθεια καί προπαντς δέν πελπιζόμαστε. Δέν πελπιζόμαστε καί οτε βεβαίως συμβιβαζόμαστε, χι διότι λπίζουμε στίς μικρές δικές μας προσπάθειες «ο γάρ πί τ τόξω μου λπι, καί ρομφαία μου ο σώσει μέ»(Ψάλμ. ΜΓ΄ 7), λλά κυρίως διότι πάνω πό τόν προσωπικό μας γώνα, ζητομε καί μς δίνεται βοήθεια το Θεο. Μς παραστέκει καί μς νισχύει. Ατός Κύριος ησος εναι πού διακήρυξε τήν μεγάλη λήθεια: «χωρίς μο ο δύνασθε ποιεν οδέν»(ωάννου ΙΕ΄5). Καί τελικς συνειδητοποιομε τι Ατός εναι πού προσθέτει τή δύναμη καί φέρει τή νίκη. μες πλς το λέμε τό ναί, κάνοντας βεβαίως ,τι εναι δυνατόν νά γίνεται πό μς τούς διους. Γνωρίζουμε δέ, τι σέ διαφορετική περίπτωση, άν δήλ. δέν γωνιστομε, δέν παρεμβαίνει Θεός. νάγκη λοιπόν νά μπιστευθομε τήν δυναμία μας στήν παντοδυναμία του. Νά καταφύγουμε στό λεος καί στή χάρη του. Νά προσεγγίσουμε τά χραντα μυστήρια μέ διάθεση ελικριν καί μέ πόθο διαρκος πικοινωνίας μέ τόν Χριστό. Πάντοτε νωμένοι μαζί του. Νά Χριστοποιηθομε! Καί ταν γίνεται ατό, τότε ασθανόμαστε τήν ξία τς σκήσεως καί τότε γευόμαστε στω καί στό λάχιστο τίς μοναδικές στιγμές πού λαχταροσαν ο θεοι πατέρες μας, βιώνοντας τή νηστεία, τήν γρυπνία καί τήν προσευχή, λλά συνάμα καί τό θάρρος τν μαρτύρων καί μολογητν! Ατός γώνας γιά τήν ν Χριστ ζωή ποτελε καί τόν σκοπό τς ζως μας.
Ελικρίνεια λοιπόν, γαθή διάθεση, καί διακριτική σκηση (μέ τήν δεια το πνευματικο μας), καί κυρίως ερός νθουσιασμός, εναι ατά τά στοιχεα πού νοηματοδοτον τόν γώνα τς ταπεινώσεως μέσα στό στάδιο τς Μ. Τεσσαρακοστς, λλά καί σέ λη μας τή ζωή.
γώνας λοιπόν. γώνας καί πάντα μπροστά. γώνας καί πάντα ψηλά!
Καί ς γνωρίζεις δελφέ μου τι, ταν πλώνεις τά χέρια σου νά πιάσεις τ’ στρα, μπορε βέβαια νά μή τά φτάσεις, μά εναι σίγουρο πώς δέν θά καταλήξεις νά κρατς μία χούφτα λάσπη.
μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου