Απ’ όλα
μπορείς να δραπετεύσεις
εκτός
από τον εαυτό σου
που σε μισεί
και ούτε εσύ
να τον ξέρεις θέλεις.
Σου εύχομαι, λοιπόν
απόλυτη ομορφιά
εν ζωή
κι ας πέραν του τάφου η ψυχή ευφραίνεται.
Κάθε ομορφιά της ζωής
να σε ζυγώνει
να σε παίρνει αγκαλιά
κι ο πόνος ας ακολουθεί
κι ας ξεμακραίνει
κάτω από το βάρος μιας βαρυχειμωνιάς
που μέσα κι έξω λυσσομανά
και μας παγώνει.
Έκθετο
που ρίζες αναζητάς
έχοντας παραμάσχαλα
την ομοιότητα
και το επίχρυσο κλειδί
μιας ουτοπίας
σουρεαλιστικής.
Φέρνοντας
την πέτρα στο αλφάδι
πραγματώνεται μια αγωνία
φυλακίζεται το λίγο
που το ‘δα να περπατά δίπλα στο ελάχιστο.
Κι όταν η ζωή μας ζυγίζεται
σε ζυγαριά φαρμακείου
αποδεικνύεται
πως ζούμε λιγότερο
γιατί κάποιος κλέβει απ’ τις μέρες μας
ώρες πολλές.
Ήτανε, λέει, ένας Έρωτας
ανεκπλήρωτος
που έζησε
ζει
και θα ζει
για πάντα
στου παντού
το πουθενά
χωρίς φτερά…
Μια αγγελία
αναγγελία
στον κόσμο της λήθης
και της μνήμης…
Μια αγγελία
τίτλος – κηδεία
ζητιανεύει για μένα
τα προς το ζην
σε όποιον τύχει
και τη δει.
Έψαχνα
να βρω μια γέφυρα
να διασχίσω το ποτάμι˙
ενώ αυτός
μπήκε κατ’ ευθείαν
με τα ρούχα στο νερό.
Ένα πρόσωπο σπαθί
και μια ζωή
σαν θανάσιμη αρρώστια.
Αύριο
να μην ξεχάσω να ξυπνήσω
να βιαστώ, να μην αργήσω.
Αύριο
να θυμηθώ να σε φιλήσω
να ζωγραφίσω, να αρχίσω
να περπατήσω, να μιλήσω.
Αύριο
παράλληλες γραμμές ν’ ακολουθήσω.
Αύριο
έναν απωλεσθέντα εαυτό ν’ ανασκευάσω
αφού τον εντοπίσω
κι ύστερα
ύστερα να θυμηθώ
να θυμηθώ
να σε αφήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου