Να ξαναγίνουμε φτωχοί, ίσως τελικά να ήταν και η καλύτερη λύση!

Τα οφέλη πολλά, το κυριότερο: να βρει το ρόλο της στην κοινωνία η οικογένεια.
Να έχει ο πατέρας την θέση του αρχηγού στην οικογένεια γιατί όπως αποδείχτηκε η ψευτο-ισότητα ήταν ένα αγκάθι στην οικογένεια και μόνο προβλήματα έφερε, ο άνδρας και η γυναίκα είναι ίση αλλα με διαφορετικό έργο μέσα στην οικογένεια.
Οι γιαγιάδες να μεγαλώνουν τα εγγόνια τους, και όχι να φαίνονται σαν συνταξιουχες τσατσάδες και να ντρέπονται όταν το εγγονάκι τους τη προσφωνεί "γιαγιά" σε δημόσιο χώρο.
Οι παππούδες να σταματήσουν να ξερογλείφονται βλέποντας Ρωσίδες και Βουλγάρες, με τα βιαγκρα στην τσέπη.

Να μάθουμε στα παιδιά μας να σέβονται, γιατί αυτό που βλέπουν γύρω τους είναι μόνο ανηθικότητα και αδιαφορία .
Να γεμίσουν επιτέλους οι γειτονιές με παιδιά που σήμερα κλείνονται στο σπίτι και είναι όλη μέρα στο ίντερνετ και στο κινητό, απομονώνονται από όλους και από όλα, με την κατάθλιψη να είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην εφηβεία.
Να καλλιεργούμε μόνοι μας τα χωράφια, εμείς, και όχι οι εργάτες από γειτονικά κράτη, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, εμείς, και όχι φιλιππινεζες νταντάδες.

Ήμασταν στο παραπέντε να γίνουμε αμερικανάκια, να γίνουμε χώρα τις πίτσας, του χάμπουργκερ και του έτοιμου φαγητού: το παραδοσιακό φαγητό να έρθει ξανά στο τραπέζι τις κάθε οικογένειας, να τρώνε στο ίδιο τραπέζι όλοι και ο παππούς κεφαλή του τραπεζιού αλλά και της οικογένειας.

‘’Καταραμένα’’ χρόνια θα πουν κάποιοι, δεν θα διαφωνήσω, αλλά πιστεύω θα συμφωνήσετε όλοι ότι ήταν τίμια, ηθικά, και αγνά χρόνια που πολύ συχνά περνάνε απ' το μυαλό μας μόνο σαν ωραίες στιγμές. Το ξέρω είναι δύσκολο να κόψουμε το κομμωτήριο, το γκολφ, το κινητό, το τένις, το σούσι και την όπερα, αλλά μην φοβάστε αυτήν την "φτώχια" γιατί στην εποχή μας μόνο καλό μπορεί να κάνει.