Ο Προμηθέας Δεσμώτης Του Αισχύλου

Πρόσωπα του έργου

Κράτος και Βία Ωκεανός
Ήφαιστος Ιώ
Προμηθέας Χορός των Ωκεανίδων Ερμής

Η σκηνή σ’ έναν έρημο τόπο στα πέρατα του κόσμου.

Κράτος: Φτάσαμε σε έρημους τόπους κι απάτητους,
στην άκρη της γης!
‘Ηφαιστε, εσύ να αλυσοδέσεις αυτόν τον άνομο
στους ψηλούς βράχους με ατσάλινα δεσμά,
όπως διέταξε ο πατέρας.
Γιατί αυτός εδώ έκλεψε τη φλόγα της φωτιάς,
που ήταν μόνο δικό σου απόκτημα
και το χάρισε στους θνητούς.
Πρέπει να τιμωρηθεί για ένα τέτοιο κρίμα από τους θεούς,
για να μάθει να μην αψηφά την εξουσία του Δία
και να σταματήσει το φιλάνθρωπο έργο του.

Ήφαιστος: Κράτος και Βία, εσάς δε σας κρατάει τίποτα εδώ.
Κάνατε αυτά που σας διέταξε ο Δίας.
Εμένα όμως δεν αντέχει η ψυχή μου να δέσω ένα συγγενή μου με τη βία σε ένα παγερό φαράγγι.
Όμως πρέπει να σφίξω την καρδιά μου .
Γιατί είναι πολύ βαρύ να αψηφάς τη διαταγή του πατέρα,
περήφανε γιε της Θέμιδας.
Με δεσμά που δε λύνονται θα σε δέσω, λοιπόν,
κι ούτε καμιά φωνή θ’ ακούς ούτε κανένα πρόσωπο ανθρώπου θα βλέπεις. Μόνο η φλόγα του ήλιου θα σε καίει
και θα περιμένεις με χαρά τη νύχτα να πέσει.
Μα θα ξημερώνει πάλι και θα σε τρυπάει ο καημός του κακού.
Δεν έχει γεννηθεί αυτός που θα σε ελευθερώσει.
Αυτό είναι το τίμημα για τη φιλανθρωπία που έδειξες.
Δε φοβήθηκες την οργή των θεών, παρόλο που είσαι κι εσύ θεός, κι έδωσες στους θνητούς τιμές που δεν έπρεπε.
Γι΄αυτό όρθιος συνεχώς κι άγρυπνος αυτό το βράχο θα φρουρείς . Μάταια θα κλαις και θα οδύρεσαι. Γιατί η γνώμη του Δία δεν αλλάζει και κάθε νέος κυρίαρχος είναι σκληρός.

Κράτος: Τι κάθεσαι μάταια και τον κλαις
Και δε μισείς τον πιο θεομίσητο θεό,
που πρόδωσε το δικό σου καύχημα στους θνητούς;

Ήφαιστος: Είναι ιερή η συγγένεια και η φιλία

Κράτος: Δε λέω, αλλά απ’ την άλλη μεριά το λόγο του πατέρα δε φοβάσαι να τον παρακούσεις;

Ήφαιστος: Ανελέητος ήσουν πάντα, Κράτος ,και θρασύς!

Κράτος: Τι ωφελεί να θρηνείς γι’ αυτόν; Μη ματαιοπονείς άλλο.

Ήφαιστος: Αχ, πόσο σε μισώ, τέχνη των χεριών μου!

Κράτος: Γιατί να την μισείς; Τίποτα δεν έχει να κάνει η τέχνη σου μ’ αυτό εδώ.

Ήφαιστος: Παρόλα αυτά, μακάρι να την είχε κάποιος άλλος!

Κράτος: Όλα τ΄άλλα είναι δύσκολα,
εκτός από το να εξουσιάζεις τους θεούς,
γιατί κανένας άλλος δεν είναι ελεύθερος εκτός από το Δία.

Ήφαιστος: Το ξέρω και δεν έχω τίποτα να πω.

Ο Ήφαιστος δένει τον Προμηθέα πάνω στο βράχο ενώ το Κράτος και η Βία παρακολουθούν.

Προμηθέας: Θείε αιθέρα, κι εσείς γοργόφτερες πνοές τ’ ανέμου,
νερά των ποταμών και των κυμάτων της θάλασσας
κι εσύ γη μητέρα όλων μας, κι εσύ ήλιε ,
που όλα τα βλέπεις από ψηλά,
δείτε με τι μαρτύρια τραβάω από τους θεούς,
παρόλο που κι εγώ θεός είμαι.
Κοιτάξτε με από τι πληγές χιλιάδες χρόνια θα μαρτυράω.
Τέτοια άπρεπα δεσμά για μένα βρήκε ο νέος αρχηγός των θεών.
Στενάζω κι υποφέρω! Άραγε θα’ ρθει κάποτε η μέρα που θα τελειώσει το μαρτύριό μου;
Όμως τι λέω; Όλα τα μελλούμενα καθαρά τα γνωρίζω,
γι’ αυτό πρέπει να υπομείνω τη μοίρα μου .
Όμως δεν μπορώ να μη μιλήσω για τα πάθη μου.
Ο δύστυχος, έχω δεθεί σε τέτοιες συμφορές,
γιατί πρόσφερα δώρα στους θνητούς.
Τη φωτιά ,που είναι ο δάσκαλος κάθε τέχνης
και βοήθεια μεγάλη για τους ανθρώπους,
γιατί έκλεψα μέσα σε νάρθηκα.
Αυτό το αμάρτημα τώρα πληρώνω
αλυσοδεμένος έξω, στην ύπαιθρο.