ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (Συζητούν για τον νεογεννηθέντα Ερμή)

Ήφαιστος: Είδες καθόλου Απόλλων το μωράκι της Μαίας, που γεννήθηκε πριν από λίγο; Και ομορφούλικο είναι και σ’ όλους χαμογελά και από τώρα φαίνεται ότι θα γίνει πολύ σπουδαίος όσο θα μεγαλώνει.

Απόλλων: Για ’κείνο το βρέφος, Ήφαιστέ μου, μιλάς, ότι θα γίνει τόσο σπουδαίος, που είναι πιο επιδέξιος στην πανουργία ακόμη κι από τον Ιαπετό;

Ήφαιστος: Μα τι κακό μπορεί να κάνει ένα μωρό που γεννήθηκε μόλις προχθές;

Απόλλων: Για ρώτα τον Ποσειδώνα, που του έκλεψε την Τρίαινα, ή τον Άρη. γιατί κι αυτού, δίχως να το αντιληφθεί, του τράβηξε το ξίφος από την θήκη, για να μη πω και για τα δικά μου, που μου ξάφρισε το τόξο και τα βέλη.

Ήφαιστος: Όλ’ αυτά τα έκανε ένα μωρό, που μόλις στάθηκε στα πόδια του κι ακόμα βρίσκεται μέσα στα σπάργανά του;

Απόλλων: Θα το γνωρίσεις, Ήφαιστέ μου, αν πλησιάσει και μόνο κοντά σου.

Ήφαιστος: Αλλά να, ήδη βρίσκεται δίπλα μου.

Απόλλων: Για δες, έχεις όλα τα εργαλεία σου και κανένα δεν χάθηκε απ΄ αυτά;

Ήφαιστος: Όλα τα έχω, Απόλλωνά μου.

Απόλλων: Μωρέ κύτταξε κάπως καλύτερα.

Ήφαιστος: Μα τον Δία, δεν βλέπω την μασιά μου.

Απόλλων: Μάλλον θα την βρεις κάπου μέσα στις φασκιές του μωρού.

Ήφαιστος: Μα είναι τόσο σβέλτος στο χέρι, που θαρρείς πως εξασκούνταν στην κλεψιά, ακόμη και μέσα στην κοιλιά της μάνας του!

Απόλλων: Δεν έτυχε να τον ακούσεις όταν μιλάει, πόσο γρήγορη και κοφτερή είναι η γλώσσα του; Θέλει μάλιστα και να μας υπηρετεί. Χθες προκάλεσε τον Έρωτα σε πάλι και τον ξάπλωσε αμέσως κάτω, χωρίς να αντιληφτώ καθόλου πώς του έβαλε την τρικλοποδιά. Εν τω μεταξύ, καθώς τον επαινούσαν, από μεν την Αφροδίτη έκλεψε την ζώνη της, τη στιγμή που τον αγκάλιασε, για να τον συγχαρεί, από δε τον Δία, που γελούσε, το σκήπτρο. Θα έκλεβε ακόμα και τον κεραυνό αν δεν ήταν τόσο βαρύς και ζεματιστός.

Ήφαιστος: Ατσίδα μας το περιγράφεις αυτό το παιδί.

Απόλλων: Όχι μόνο αυτό, αλλά γνωρίζει κι από μουσική.

Ήφαιστος: Έχεις λόγω να το λες αυτό;

Απόλλων: Κατασκεύασε ολόκληρο όργανο, από μια νεκρή χελώνα που βρήκε κάπου. αφού συνάρμοσε τους δυο πήχεις και τους στερέωσε με τον ζυγό, κάρφωσε σ’ αυτόν στριφτάρια, τέντωσε μ’ αυτά επτά χορδές, βάζοντας από κάτω τους καβαλάρη, κι άρχισε να παίζει τόσο μελωδικά, Ήφαιστέ μου, και αρμονικά, που κι εγώ ο ίδιος τον ζήλεψα. Εγώ που εξασκούμαι στην τέχνη της κιθάρας χρόνια και ζαμάνια.
Η μάνα του η Μαία έλεγε ότι τις νύχτες δεν μένει στον ουρανό, αλλά από περιέργεια κατεβαίνει μέχρι τον Άδη, μπας και κλέψει κάτι κι από εκεί δηλαδή. Έχει δε φτερά στα πόδια και έφτιαξε ένα ραβδί με θαυματουργική δύναμη, με το οποίο οδηγεί τις ψυχές και τις κατεβάζει στον Άδη.

Ήφαιστος: Εγώ του το έδωσα για να παίζει.

Απόλλων: Δηλαδή σου το πλήρωσε με το κλέψιμο της μασιάς σου.

Ήφαιστος: Καλά που μου το θύμησες, για να πάω να την πάρω, αν, όπως είπες, βρεθεί μέσα στις φασκιές.