Είναι αλήθεια πως το διαδίκτυο έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες συμπολίτες μας να εκφράσουν μέσω των ιστολογίων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις απόψεις , τις εκτιμήσεις και τα συναισθήματά τους, όχι μόνο στον μικρό οικογενειακό και κοινωνικό τους περίγυρο αλλά σε χιλιάδες ιμντερνετικούς 'περιηγητές".Για πρώτη φορά ο καταπιεσμένος απο το σύστημα και τις εξουσίες πολίτης βρήκε τον τρόπο να πεί αυτό που νοιώθει χωρίς να χρειάζεται η φωνή του να περάσει απο τα φίλτρα του κόμματος , του κοινωνικού περίγυρου, των φίλων , της εργασίας.
Μέσω αυτής της μορφής επικοινωνίας και έκφρασης μας δόθηκε η ευκαιρία να διευρύνουμε την πολιτική δυναμική που είχαν τα "πηγαδάκια" στο καφενείο , στην δουλειά κ.α, βάζοντας μια νέα παράμετρο στον κλασσικό μέχρι τώρα μηχανισμό παραγωγής πολιτικού λόγου.
Δεν θα πούμε ότι αυτή η " ιντερνετική επανάσταση" στην ενημέρωση και την επικοινωνία έφερε τα πάνω- κάτω, ούτε ασφαλώς πως όλα αυτά που παράγονται απο αυτήν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως "αγαθά" ακόμα και με την ευρύτερη έννοια αυτού του όρου.'Οπως και νάχει όμως, είναι βέβαιο πως η εικόνα της κοινωνίας , της πραγματικότητας , και εν πολλοίς της στάσης του λαού αποτυπώνεται με ενδεικτικό τρόπο τόσο στις αναρτήσεις των ιστολογίων όσο και στα σχόλια των αναγνωστών τους.
Εδώ και μήνες έχω διαβάσει σε ιστολογία και ιστοσελίδες εκατοντάδες κείμενα σχετικά με την οικονομική κρίση , την επερχόμενη πτώχευση, τα εθνικά θέματα κλπ, και σίγουρα δεν ήταν λίγες οι φορές που έπεσα πάνω σε "σκουπίδια" αλλά και πάνω σε "διαμάντια".
Οπωσδήποτε πολλά απο αυτά επηρέασαν και επηρεάζουν την κριτική μου στάση , ωστόσο κανένα κείμενο απο όσα διάβασα δεν με "τρόμαξε" όσο αυτό που περιέχεται στο e-mail που έλαβα πριν απο λίγο.
Δεν πρόκειται ούτε για "προφητικές" εκτιμήσεις των επερχόμενων δεινών, ούτε για αποκάλυψη κάποιου "μεγάλου μυστικού" που ανατρέπει τα όσα ηξερα ή φανταζόμουν μέχρι τωρα.Πρόκειται για έναν "χρηστικό" οδηγό ...επιβίωσης, ο οποίος μας συμβουλεύει απο το τι τρόφιμα μπορούμε να αποθηκεύσουμε , τι φάρμακα πρέπει να διαθέτουμε μέχρι πως μπορούμε να αγοράσουμε νόμιμα ένα ...κυνηγετικό όπλο.
Αυτές οι "χρηστικές συμβουλές" δεν κυκλοφορούν σε μια δύσκολη ή έστω ακραία κατάσταση αλλά μόνο σε καιρό πολέμου ή για να είμαστε πιο ακριβείς λίγο πριν εισβάλλει ο εχθρός στην πόλη.Είναι οδηγίες επιβίωσης σε μια σκληρή κατοχή.
Δεν είμαι απο αυτούς που θεωρούν ότι όποιος "ταμπουρωθεί" έχοντας στην αποθήκη του δέκα σακιά αλεύρι και μια κυνηγετική καραμπίνα θα σωθεί απο μια πτώχευση ή απο μια κατοχή.Το πολύ πολύ να καταφέρει να "ζήσει" λίγο παραπάνω απο εκείνους που δεν θα έχουν τίποτα και απο τους οποίους θα προστατεύσει τα αποθηκευμένα "αγαθά" του αγοράζοντας μια καραμπίνα (προτείνεται στον οδηγό επιβίωσης") .Συνεπώς δεν μιλάμε για ζωή αλλά για ατομική επιβίωση με κανόνες ζουγκλας.
Εκείνος που θα ζήσει χωρίς εισαγωγικά και θα σωθεί με την πραγματική έννοια του όρου, θα είναι αυτός που θα ατσαλώσει την πίστη του και θα εμπιστευτεί την ζωή και τον έντιμο υπερ της πατρίδας αγώνα στα χερια του Θεού.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει να είναι χριστιανός δηλαδή μιμητής τουΧριστού.Να βλέπει την πίστη στον Χριστό σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και όχι σαν έναν ιδεαλισμό με τον οποίο απλώς "ντύνει" τις υλιστικές του ανάγκες και καλύπτει τις συναισθηματικές ή ψυχολογικές ελλείψεις του χαρακτήρα του.
Χριστιανισμός χωρίς Χριστό δεν γίνεται και για να έλθει ο Χριστός κοντά πρέπει να Τον καλέσουμε να κατοικήσει εντός μας , πράγμα όμως που προϋποθέτει να έχουμε καθαρίσει και τακτοποιήσει τον τόπο που θα κάτσει και αυτός δεν είναι άλλος απο την ψυχή μας.
Αν λοιπόν θέλουμε ο αγώνας μας να είναι για το καλό της πατρίδας και του λαού πρέπει να γεμίσει πρώτα η ψυχή μας με Χριστό διότι μόνο έτσι θα έχουμε θάρρος και φρόνηση ώστε να αγωνιστούμε με εντιμότητα και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά κάθε πρόκληση ή δεινό.
Αν απο την άλλη αφήσουμε την ψυχή μας να γεμίσει με κάθε είδους κακία τότε ασφαλώς δεν πρόκειται να αποκτήσουμε πνεύμα ανδρείας και σύνεσης που θα προσφέρουν στο αγώνα για το κοινό καλό ,αλλά πνεύμα οργής, κακίας και δειλίας σαν και αυτό που κατέχει τους σημερινούς εχθρούς (ντόπιους και ξένους) της πατρίδας μας.
Πιο κάτω παραθέτω το e-mail που έλαβα, όχι βέβαια ως συμβουλή που πρέπει να ακολουθήσετε (την συμβουλή μου την έδωσα στην προηγούμενη παράγραφο),αλλά σαν δείγμα για το πώς νοιώθει ο κόσμος που αγαπάει μεν τον Χριστό αλλά δεν τον έχει καλέσει ακόμα στην ψυχή του.
Οδηγίες επιβίωσης για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται.
Όταν ξεσπά μια καταστροφή (φυσική ή όχι….), είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτούμε λύσεις για την επιβίωσή μας.
Υπάρχουν κάποιες βασικές παράμετροι, που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να καταφέρουμε να συντηρηθούμε, ζωντανοί και αλώβητοι!
Τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία επιβίωσης, κατ’ αρχήν είναι το νερό και τα τρόφιμα.
1. Τα τρόφιμα που αποθηκεύουμε, φροντίζουμε να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και να...
καλύπτουν (κατά το δυνατόν) τις διατροφικές ανάγκες μας. Τέτοια τρόφιμα είναι : Σιτάρι, Αλείρι, Λάδι, Ζάχαρη, Μέλι, Ελιές, Ρύζι, Φακές, Ρεβίθια, Φασόλια, Μακαρόνια, Αλάτι (χοντρό για πάστωμα κρεάτων-και ψιλό για κάλυψη διατροφικών αναγκών),Γάλα (κυρίως σε σκόνη, αλλά και συμπυκνωμένο), Καφές, Τσάι, Κονσέρβες κρέατος και ψαριών, Σαλάμι αέρος,Τυρί, μυζήθρα (κεφάλια), Αποξηραμένα φρούτα αλλά και ξηρούς καρπούς.Οι ποσότητες θα πρέπει να υπολογισθούν αναλόγως με τον αριθμό των μελών της οικογενείας αλλά σε κάθε περίπτωση κανείς δε θα πάθει κακό αν υπερβάλλει και βοηθήσει τον αδελφό του.
2. Σημαντική θεωρείται και η αποθήκευση φαρμακευτικών ειδών πρώτης ανάγκης, προς αποφυγήν διαφόρων μολύνσεων και λοιμώξεων. Τέτοια είναι τα παρακάτω:Πολυβιταμίνες σε μορφή κάψουλας, Παυσίπονα-αναλγητικά, ΑντιβιώσειςΕίδη πρώτων βοηθειών (γάζες, ιώδια, επίδεσμοι, σουλφαμιδόσκονη, οινόπνευμα κ.λ.π.) Και φυσικά αναλόγως με την ευπάθεια ή τα προβλήματα κάθε μέλους της οικογενείας σας, να αναγνωρίζεται μόνοι σας τι άλλο θα είναι χρήσιμο…, π.χ.: για παιδιά και λοιμώξεις που τα απασχολούν, ποσότητες αντιβηχικών ή σιροπιών για μολύνσεις του φάρυγγα καθώς και χάπια ενάντια στις διάρροιες… κ.λ.π.
3. Η δημιουργία σπορείου καθώς και η αποθήκευση τους κρίνεται απαραίτητη κυρίως με τη χρήση “εύκολων” σπόρων, όπως είναι: τομάτα, πιπεριά, αγγούρι, καρότο, κολοκύθι, μελιτζάνα, πατάτα.
Δε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις παρά μόνο γνώση για το χρόνο σποράς και φροντίδα μέχρι τη συγκομιδή.
4. Φυσικά φτάσαμε στο θέμα του οπλισμού το οποίο θα έχουν ήδη λύσει όσοι έχουν και την ιδιότητα του κυνηγού…
Εκτός όμως από αυτό το κυνήγι, χρήσιμο θα μας φανεί και το κυνήγι της θάλασσας, οπότε καλό θα είναι να έχουμε προμηθευτεί πετονιές, αγκίστρια κι ένα μικρό σχετικά δίχτυ για να διευκολυνθούμε. Όσοι φυσικά ασχολούνται ερασιτεχνικά με το ψάρεμα κάθε μορφής, τότε θα έχουν ήδη εξοπλισμό έτοιμο…
Όσον αφορά όμως εκείνους που ενδιαφέρονται για την προμήθεια οπλισμού, έχουμε να προτείνουμε τα εξής….:
Ένα από τα πιο προσιτά όπλα (που δεν μπόρεσαν ακόμα και τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα να απαγορεύσουν στο κόσμο) είναι οι κυνηγητικές καραμπίνες. Ένα όπλο που δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν καθώς χρησιμοποιείται επιτυχημένα από πολλές υπηρεσίες παγκοσμίως(FBI,Police, Λόχοι Ορεινών Καταδρομών, US Navy Seals κ.α.). Μια καραμπίνα γεμισμένη με 9-βολα ειναι θανατηφόρα στα 25 μέτρα για 2 ανθρώπους. Φανταστείτε ότι χοντρικά, κάθε εννιάβολο φυσίγγι αντιστοιχεί σε 9 σφαίρες των 9 χλστ. (αυτές που χρησιμοποιούν πιστόλα beretta, glock klp).
Οι καραμπίνες χωρίζονται σε αυτόματες (που μετά από κάθε βολή, οπλίζουν μόνες τους, δηλ., εμείς απλά πατάμε την σκανδάλη) και σε επαναληπτικές (γνωστές και ως «χράπα χρούπα»). Προσωπικά προτιμώ τις «χράπα χρούπα», καθώς είναι πιο αξιόπιστες (δεν παθαίνουν σχεδόν ποτέ εμπλοκή), ενώ είναι και πολύ φθηνές (ξεκινούν από 300 ευρώ). Επίσης δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των καραμπινών που μπορεί να κατέχει κάποιος.
Για να αποκτήσετε μια καραμπίνα η διαδικασία είναι απλή. Καταρχάς πρέπει να είστε πάνω από 21 ετών. Πηγαίνετε στο Αστ. Τμήμα της περιοχής σας και παίρνετε τα δικαιολογητικά. Επισκέπτεστε έναν οποιοδήποτε ιδιωτικό ή δημόσιο ιατρό, όπου σας χορηγεί ένα χαρτί ότι είστε ικανός να έχετε όπλο (τελείως τυπικά το δίνουν όλοι). Κάνετε μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχετε καταδικαστεί για κακουργήματα κ.λ.π. (ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΨΕΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΕΙΤΕ ΦΥΛΑΚΗ) και βγάζετε κάποιες φωτογραφίες κ.λ.π. Τα πηγαίνετε στην αστυνομία όλα αυτά και σας δίνουν μια άδεια αγοράς. Με αυτήν πηγαίνετε σε τοπικό κατάστημα κυνηγητικών ειδών, διαλέγετε μια και είστε έτοιμοι! Καλό αγώνα.
Και μόνο ο τίτλος του ιστολογίου σου εξ αρχής με έκανε να σκεφτώ φιλικά για σένα.Το περιεχόμενο του ιστολογίου σου απο το οποίο αρκετές φορές έχουμε αναδημοσιεύσει θέματα,είναι αρκετά ενδιαφέρον.Ωστόσο δεν μπορώ να συναινέσω, όπως θάλεγαν καιοι Τροϊκανοί, σε όσα εννοεί η διαπίστωση: "πάμε σε κανόνες ζούγκλας".
Δεν διαφωνώ ασφαλώς ούτε με την διαπίστωση , ούτε φυσικά με τις επισημάνσεις σου, όλες είναι σωστές.Σε αυτό που διαφωνώ είναι στο ότι αφήνεις να εννοηθεί πως όλα αυτά είναι αναπόφευκτα και πως ό μόνος τρόπος για να "ζήσει" κάποιος, είναι να γίνει μέρος της ζούγκλας δηλαδή θηρίο (με ότι κι αν σημαίνει αυτό).
Αγαπητέ μας φίλε (διότι έτσι σε θεωρούμε), ούτε και εμείς διαθέτουμε κάποιο χωράφι, και είμαστε στην ίδια ή ενδεχομένως και σε χειρότερη θέση απο την δική σου, όμως είμαστε αποφασισμένοι να πορευτούμε στα χνάρια των Εθνομαρτύρων και Οσιομαρτύρων προγόνων μας που αν και ευρισκόμενοι σε χειρότερη θέση αποφάσισαν να δώσουν τον αγώνα τους παλεύοντας όρθιοι αλλά πάντα προσηλωμένοι στον Σταυρό.
Όπως τονίσαμε και στο κείμενο που διάβασες , δεν απορρίπτουμε την αποθήκευση τροφίμων, όταν όμως γίνεται με πνεύμα Χριστού και όχι με διάθεση ύαινας.Τι νόημα έχει π.χ να ζήσω δυό τρείς μήνες παραπάνω αν ήδη έχω πουλήσει τη ψυχή μου στον διάβολο;Αν δηλαδή υπερασπισθώ με κανόνες ζούγκλας την δυνατότητα να ζήσω λίγους μήνες παραπάνω απο εκείνους που άστεγοι και εξαθλιωμένοι θα εκλιπαρούν για ένα κομάτι ψωμί επειδή δεν μπορούσαν να αποθηκευσουν τρόφιμα.
Πως θα απολογηθώ την στιγμή του θανάτου μου;
Τι θα πώ;
Ότι σκότωσα κάποιον φουκαρά που "απειλούσε" τα αποθηκευμένα "αγαθά" μου , ή ότι άφησα κάποιον άλλο να πεθάνει στο πεζοδρόμιό απο την πείνα, για να ζήσω εγώ και η οικογένειά μου λιγο παραπάνω απο αυτόν;
Κάποιοι σκοπίμως συγχέουν τα πράγματα (προς Θεού δεν εννοώ εσένα), παρουσιάζοντας τον αγωνιστή Χριστιανό σαν έναν αναίσθητο που κάθεται στον καναπέ του προσευχόμενος περιμένοντας απο τον Θεό να φροντίσει για την ζωή του.
Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα , ο αληθινός χριστιανός δηλαδή εκείνος που επέλεξε να είναι Χριστοκεντρική η ζωή του, δεν είναι ούτε "μονοφυσίτης" , ούτε λαπάς.Το ότι αφήνει την ζωή του με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, δεν σημαίνει ότι κάθεται αποχαυνωμένος καισε "έκσταση" τεμπελιάζοντας σε μια πολυθρόνα.Έμαθε να αγωνίζεται πολύ πρίν την σημερινή κρίση παλεύοντας με τα πάθη του και αντιστεκόμενος σε όλες τις αντίχριστες δυνάμεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων.Μέσα απο αυτόν τον αγώνα έμαθε πρώτα απο όλα ότι χωρίς την βοήθεια του Θεού δεν θα άντεχε στις δυσκολίες και τους πειραμούς ούτε ένα λεπτό.Και αυτήν την Θεία βοήθεια την είδε και την βίωσε χιλιάδες φορές στην ζωή του, αντιμετωπίζοντας αρρώστιες,ανεργία,φτώχειααδικία, διώξεις κλπ, δείχνοντας "ανεξήγητο" θάρρος και πνευματική διαύγεια σε στιγμές που άλλοι απλώς θα είχαν διαλυθεί απο τον τρόμο ή την απελπισία.
Ο 20 χρονος Οσιομάρτυς των ημερών μας Ευγένιος Ροντιόνωφ,έζησε σε μία Ρωσία που πληγωμένη απο το 70χρονο σοοβιετικό καθεστώς, δέχτηκε την χαριστική βολή των "αγορών" οι οποίες με τιον ειδεχθέστερο τρόπο πέταξαν στον οικονομικό "Καιάδα" εκατομμύρια αθώων πολιτών.Αυτό το πιστό παιδί αν και έβλεπε γύρω του να γκρεμίζονται τα πάντα, προσευχόμενο δούλευε σκληρά για το μεροκάματο μέχρι που επιστρατεύτηκε στον περίφημο και "σωτήριο" για το νέο ρωσικό καθεστώς και τις εταιρείες, πόλεμο της Τσετσενίας.Κάποια στιγμή μαζί με άλλους συντρόφους του,αιχμαλωτίστηκε απο Τσετσένους μουσουλμάνους αντάρτες , οι οποίοι για πολλούς μήνες τους υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να εξισλαμισθούν.Ο νέος αυτός Οσιομάρτυς , άντεξε και δεν αρνήθηκε τον Χριστό ούτε ακόμα και την στιγμή που ο δήμιος του χάριζε τη "ζωή" αρκεί να έβγαζε τον Σταυρό που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του.Φυσικά ο νεαρός Ευγένιος Ροντιόνωφ,δεν πέταξε απο πάνω του το σύμβολο της ζωής και σφαγιάστηκε σαν το αρνί κερδίζοντας δίκαια την αληθινή ζωή.
Μήπως το παράδειγμα αυτού του Οσιομάρτυρα δείχνει δειλία και απραγία;Μήπως τα παραδείγματα του πλήθους των δικών μας Οσιομαρτύρων και Εθνομαρτύρων που αγωνίσθηκαν πρώτα "δια την πίστιν του Χριστού την Αγίαν" και κατά δεύτερον "δια της πατρίδος την ελευθερίαν", δείχνουν ανθρώπους υποταγμένους στην "μοίρα" τους και στους "κανόνες της ζούγκλας" ή λεβέντες που παλαιψαν μεχρι τελους για το κοινό καλό;
Το μήνυμα είναι λοιπόν ένα και μοναδικό:"Ας αγωνιστούμε υπέρ πατρίδος έχοντας στο μυαλό μας το παράδειγμα των πιστών προγόνων μας, που δεν κάμφηκαν ούτε απο το χατζάρι του Τούρκου , ούτε απο τις αντιβασιλείες του Όθωνα , ούτε απο την κατοχή του Γερμανού.Και δεν κάμφθηκαν γιατί μιμήθηκαν τον Χριστό παίρνοντας ο καθένας τον δικό του Σταυρό στην πλάτη, κι αυτή τους η επιλογή ήταν εκείνη που οδήγησε το έθνος μας στην Ανάσταση.
Σχόλιο και απάντηση σχετικά με τις "οδηγίες επιβίωσης"
Αγαπητό κλασική περίπτωση
δεν καταλαβαινεις πως καποιος που δεν εχει χωριο, ή ζει στην πολη δεν μπορει να εχει χωραφι;(όπως εγώ)
αρα το να εχεις χωραφι με το να παρεις προμήθειες τα ιδια χρηματα δεν απαιτει? εμένα ο θεός δεν με ευνόησε να πάρω χωράφι. με ευνόησε στο να με σκίζουν στην φορολογία και να προσπαθώ να συντηρώ την οικογένεια μου. και δεν τον κατηγορώ για αυτό γιατι τουλάχιστον μου έδωσε οικογένεια να έχω.
πόσος ειναι ο κόσμος που ζουσε στην πολη τότε
και πόσος ειναι σημερα;
ειχαμε λαθρομεταναστες τότε;
οχι
αρα πρωτον και κυριότερον παμε σε κανόνες ζούγκλας όπως εγινε στην αργεντινή με τις πορτοκαλί επαναστάσεις και τους κόνδορες.
προσαρμοζόμαστε σε κάθε εποχή οπως μπορουμε...
δεν καταλαβαινεις πως καποιος που δεν εχει χωριο, ή ζει στην πολη δεν μπορει να εχει χωραφι;(όπως εγώ)
αρα το να εχεις χωραφι με το να παρεις προμήθειες τα ιδια χρηματα δεν απαιτει? εμένα ο θεός δεν με ευνόησε να πάρω χωράφι. με ευνόησε στο να με σκίζουν στην φορολογία και να προσπαθώ να συντηρώ την οικογένεια μου. και δεν τον κατηγορώ για αυτό γιατι τουλάχιστον μου έδωσε οικογένεια να έχω.
πόσος ειναι ο κόσμος που ζουσε στην πολη τότε
και πόσος ειναι σημερα;
ειχαμε λαθρομεταναστες τότε;
οχι
αρα πρωτον και κυριότερον παμε σε κανόνες ζούγκλας όπως εγινε στην αργεντινή με τις πορτοκαλί επαναστάσεις και τους κόνδορες.
προσαρμοζόμαστε σε κάθε εποχή οπως μπορουμε...
Αγαπητή Αντι -Νεα Ταξη.
Και μόνο ο τίτλος του ιστολογίου σου εξ αρχής με έκανε να σκεφτώ φιλικά για σένα.Το περιεχόμενο του ιστολογίου σου απο το οποίο αρκετές φορές έχουμε αναδημοσιεύσει θέματα,είναι αρκετά ενδιαφέρον.Ωστόσο δεν μπορώ να συναινέσω, όπως θάλεγαν καιοι Τροϊκανοί, σε όσα εννοεί η διαπίστωση: "πάμε σε κανόνες ζούγκλας".
Δεν διαφωνώ ασφαλώς ούτε με την διαπίστωση , ούτε φυσικά με τις επισημάνσεις σου, όλες είναι σωστές.Σε αυτό που διαφωνώ είναι στο ότι αφήνεις να εννοηθεί πως όλα αυτά είναι αναπόφευκτα και πως ό μόνος τρόπος για να "ζήσει" κάποιος, είναι να γίνει μέρος της ζούγκλας δηλαδή θηρίο (με ότι κι αν σημαίνει αυτό).
Αγαπητέ μας φίλε (διότι έτσι σε θεωρούμε), ούτε και εμείς διαθέτουμε κάποιο χωράφι, και είμαστε στην ίδια ή ενδεχομένως και σε χειρότερη θέση απο την δική σου, όμως είμαστε αποφασισμένοι να πορευτούμε στα χνάρια των Εθνομαρτύρων και Οσιομαρτύρων προγόνων μας που αν και ευρισκόμενοι σε χειρότερη θέση αποφάσισαν να δώσουν τον αγώνα τους παλεύοντας όρθιοι αλλά πάντα προσηλωμένοι στον Σταυρό.
Όπως τονίσαμε και στο κείμενο που διάβασες , δεν απορρίπτουμε την αποθήκευση τροφίμων, όταν όμως γίνεται με πνεύμα Χριστού και όχι με διάθεση ύαινας.Τι νόημα έχει π.χ να ζήσω δυό τρείς μήνες παραπάνω αν ήδη έχω πουλήσει τη ψυχή μου στον διάβολο;Αν δηλαδή υπερασπισθώ με κανόνες ζούγκλας την δυνατότητα να ζήσω λίγους μήνες παραπάνω απο εκείνους που άστεγοι και εξαθλιωμένοι θα εκλιπαρούν για ένα κομάτι ψωμί επειδή δεν μπορούσαν να αποθηκευσουν τρόφιμα.
Πως θα απολογηθώ την στιγμή του θανάτου μου;
Τι θα πώ;
Ότι σκότωσα κάποιον φουκαρά που "απειλούσε" τα αποθηκευμένα "αγαθά" μου , ή ότι άφησα κάποιον άλλο να πεθάνει στο πεζοδρόμιό απο την πείνα, για να ζήσω εγώ και η οικογένειά μου λιγο παραπάνω απο αυτόν;
Κάποιοι σκοπίμως συγχέουν τα πράγματα (προς Θεού δεν εννοώ εσένα), παρουσιάζοντας τον αγωνιστή Χριστιανό σαν έναν αναίσθητο που κάθεται στον καναπέ του προσευχόμενος περιμένοντας απο τον Θεό να φροντίσει για την ζωή του.
Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα , ο αληθινός χριστιανός δηλαδή εκείνος που επέλεξε να είναι Χριστοκεντρική η ζωή του, δεν είναι ούτε "μονοφυσίτης" , ούτε λαπάς.Το ότι αφήνει την ζωή του με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, δεν σημαίνει ότι κάθεται αποχαυνωμένος καισε "έκσταση" τεμπελιάζοντας σε μια πολυθρόνα.Έμαθε να αγωνίζεται πολύ πρίν την σημερινή κρίση παλεύοντας με τα πάθη του και αντιστεκόμενος σε όλες τις αντίχριστες δυνάμεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων.Μέσα απο αυτόν τον αγώνα έμαθε πρώτα απο όλα ότι χωρίς την βοήθεια του Θεού δεν θα άντεχε στις δυσκολίες και τους πειραμούς ούτε ένα λεπτό.Και αυτήν την Θεία βοήθεια την είδε και την βίωσε χιλιάδες φορές στην ζωή του, αντιμετωπίζοντας αρρώστιες,ανεργία,φτώχειααδικία, διώξεις κλπ, δείχνοντας "ανεξήγητο" θάρρος και πνευματική διαύγεια σε στιγμές που άλλοι απλώς θα είχαν διαλυθεί απο τον τρόμο ή την απελπισία.
Ο 20 χρονος Οσιομάρτυς των ημερών μας Ευγένιος Ροντιόνωφ,έζησε σε μία Ρωσία που πληγωμένη απο το 70χρονο σοοβιετικό καθεστώς, δέχτηκε την χαριστική βολή των "αγορών" οι οποίες με τιον ειδεχθέστερο τρόπο πέταξαν στον οικονομικό "Καιάδα" εκατομμύρια αθώων πολιτών.Αυτό το πιστό παιδί αν και έβλεπε γύρω του να γκρεμίζονται τα πάντα, προσευχόμενο δούλευε σκληρά για το μεροκάματο μέχρι που επιστρατεύτηκε στον περίφημο και "σωτήριο" για το νέο ρωσικό καθεστώς και τις εταιρείες, πόλεμο της Τσετσενίας.Κάποια στιγμή μαζί με άλλους συντρόφους του,αιχμαλωτίστηκε απο Τσετσένους μουσουλμάνους αντάρτες , οι οποίοι για πολλούς μήνες τους υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να εξισλαμισθούν.Ο νέος αυτός Οσιομάρτυς , άντεξε και δεν αρνήθηκε τον Χριστό ούτε ακόμα και την στιγμή που ο δήμιος του χάριζε τη "ζωή" αρκεί να έβγαζε τον Σταυρό που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του.Φυσικά ο νεαρός Ευγένιος Ροντιόνωφ,δεν πέταξε απο πάνω του το σύμβολο της ζωής και σφαγιάστηκε σαν το αρνί κερδίζοντας δίκαια την αληθινή ζωή.
Μήπως το παράδειγμα αυτού του Οσιομάρτυρα δείχνει δειλία και απραγία;Μήπως τα παραδείγματα του πλήθους των δικών μας Οσιομαρτύρων και Εθνομαρτύρων που αγωνίσθηκαν πρώτα "δια την πίστιν του Χριστού την Αγίαν" και κατά δεύτερον "δια της πατρίδος την ελευθερίαν", δείχνουν ανθρώπους υποταγμένους στην "μοίρα" τους και στους "κανόνες της ζούγκλας" ή λεβέντες που παλαιψαν μεχρι τελους για το κοινό καλό;
Το μήνυμα είναι λοιπόν ένα και μοναδικό:"Ας αγωνιστούμε υπέρ πατρίδος έχοντας στο μυαλό μας το παράδειγμα των πιστών προγόνων μας, που δεν κάμφηκαν ούτε απο το χατζάρι του Τούρκου , ούτε απο τις αντιβασιλείες του Όθωνα , ούτε απο την κατοχή του Γερμανού.Και δεν κάμφθηκαν γιατί μιμήθηκαν τον Χριστό παίρνοντας ο καθένας τον δικό του Σταυρό στην πλάτη, κι αυτή τους η επιλογή ήταν εκείνη που οδήγησε το έθνος μας στην Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου