"Ο άνθρωπος, μπορεί να νώσει καλύτερα, ακόμα και λιγη ώρα πριν το θάνατό του, όταν αλλάζουν προς το καλύτερο, έστω και στο παραμικρό, οι εξωτερικές συνθήκες της ζωής του!Πόσο μάλλον, όταν αλλάζει προς το καλύτερο, η πνευματική του κατάσταση".
...Ένας φίλος μου εισαγγελέας, με αφορμή την επισκοποίηση ενός γνωστού μας αρχιμανδρίτη, μου διηγήθηκε τη σκηνή της εκτέλεσης ενός κρατουμένου στις φυλακές του Επταπυργίου Θεσσαλονίκης, που έγινε παρουσία του.
Στην εκτέλεση παρευρίσκονταν επίσης εκτός απο τους άντρες του εκτελεστικού αποσπάσματος και τον επικεφαλής, έναν νεαρό λοχαγό, ο διευθυντής των φυλακών και ο αρχιμανδρίτης, ως ο πνευματικός του μελλοθανάτου.
Ο αρχιμανδρίτης είχε προτρέξει με αποτέλεσμα να κάνει μια γκάφα, που ο φίλος μου τη θυμόταν ακόμα, μετά απο τόσα χρόνια.Είχε πάει χαράματα στο κελί του κατάδικου, αλλά εκείνος τον έδιωξε.
Ήταν ένα υγρό, χειμωνιάτικο πρωί.Μια μικρή στρατιωτική φάλαγγα, αποτελούμενη απο ένα τζίπ, ένα τριών τετάρτων και ένα τζέϊμς κινούνταν στην λάσπη, αργά, με αναμένα τα φώτα, σε κάποια ερημική περιοχή , έξω απο τη Θεσσαλονίκη.
Όταν έφτασε στον καθορισμένο τόπο, η φάλαγγα σταμάτησε και το εκτελεστικό απόσπασμα παρατάχθηκε λίγα μέτρα μπροστά απο ένα χονδρό πάσσαλο, χωμένο στη γή.Δύο χωροφύλακες οδήγησαν τον κατάδικο, κρατώντας τον απο τις μασχάλες, επειδή δεν ήταν σε θέση να σταθεί όρθιος και να περπατήσει.Τα πόδια του σέρνονταν στη λάσπη.Ο αρχιμανδρίτης , τη στιγμή που περνούσαν το μελλοθάνατο απο μπροστά του, σιγο-μουρμούρισε : "τον αμετανόητο".
Στον πάσσαλο, ο άνθρωπος στάθηκε, ξαφνικά στα πόδια του και δεν θέλησε να τον δέσουν, ούτε να του σκεπάσουν τα μάτια του με το μαντήλι.Οι χωροφύλακες απομακρύνθηκαν κι ο μελλοθάνατος έμεινε μόνος, απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα.Ο επικεφαλής έδωσε τα προακαταρκτικά παραγγέλματα.
Μία μόνο στιγμή πρίν ακουστεί το παράγγελμα "πύρ", ο άνθρωπος έκανε το σταυρό του κι ύστερα σωριάστηκε στο χώμα.
Είναι κοινός τόπος, να πούμε πως ο άνθρωπος νιώθει καλύτερα βρίσκοντας την πίστη του, έστω και λίγες στιγμές πρίν το θάνατό το.Με την πίστη συγκεντρώνεται στο παρόν με τόση δύναμη, ώστε μπορεί να υπερβαίνει το μέλλον , ακόμα κι αν προοιωνίζεται μαρτυρικό.
Η Εκκλησία μας ονομάζει ομολογητές τους μάρτυρες, που ομολόγησαν την πίστη τους μπροστά στο μαρτυρικό θάνατο.Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, ο ληστής στο Σταυρό είναι ο πρώτος άνθρωπος που είσήλθε στον Παράδεισο.
Ένας φίλος μου γιατρός μου λέει πάντα τα ίδια λόγια, κάθε φορά που συναντιώμαστε στο δρόμο: "Μόσχο αν δεν με στήνουν σήμερα μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, όλα τα άλλα τα συζητώ".Εννοώντας προφανώς, ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να συγκεντρώσεις τη σκέψη σου στο παρόν, να σου αρκεί η ζωή μέχρι το βράδυ.
Μια παροιμία λέει: "Να μην περνάς μια γέφυρα προτού να φτάσεις εκεί".
Η αποστολή μας είναι να διευθετούμε τα θέματα του παρόντος με πίστη για το μέλλον.
(Απόσπασμα απο το βιβλίο του Μόσχου Λαγκουβάρδου "Το τραγούδι του Κυνηγού" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου