Σκέφτηκα τον Έλληνα τον απρόβλεπτο και ευσυγκίνητο που με την αντιφατικότητα του χωρίς να το θέλει δίνει μπουνιά στον ορθολογισμό και τη σκοπιμότητα της "Νέας εποχής".
Ο Έλληνας που πήρε την οργή της Arkana και την πήγε βόλτα στους δρόμους της Ελλάδας και όταν ξέσπασε την άφησε στο παγκάκι και μπήκε μέσα στην εκκλησία ,όχι για να βεβηλώσει και να κάψει, μα για ν΄ανάψει ένα κεράκι στη μνήμη του Αλεξάκη και να προσευχηθεί για το Διαμαντή που δίνει τη μάχη του.
Χαμογέλασα με τον Έλληνα που την ίδια ώρα που ψηφίζει ένα κόμμα την ίδια στιγμή το περνά γενεές δεκατέσσερις γιατί πρόδωσε τις προσδοκίες του.Είναι ο ίδιος Έλληνας που δεν σκέφτεται απλώς τη δυστυχία του κάθε χτυπημένου και αδικημένου, αλλά μπορεί και την αισθάνεται και κλαίει μαζί του για την συμφορά που τον βρήκε.
Ίσως γιατί απο ψυχή σε ψυχή κρυφά και μυστικά μεταβιβάζονται χιλιάδες χρόνια τώρα όλες αυτές οι αξίες που "δομήθηκαν και συγκροτήθηκαν"* σε τούτον εδώ τον τόπο.Αξίες και "παραδόσεις προχριστιανικές μα και Ορθόδοξες "*που γέννησαν όλους αυτούς τους θεσμούς τους οποίους χρόνια τώρα οι χώροι "παραγωγής" ηγετών και αρχηγών υποσκάπτουν μεθοδικά.
Και ενώ όλοι έχουν πιστέψει ότι ο Έλληνας πέθανε κι έγινε ένας χλιαρός ζελές ιδεών ,ξαφνικά κάτι γίνεται και βγαίνουν απο μέσα του σαν θηρίο που λευτερώνεται ,όλα αυτά που μυστικά τον κρατούσαν ζωντανό: " η δημοκρατία ,η παιδεία , το πάτριον,ο κοινοτισμός, η ισονομία, η αποφατικότητα ,η κοινοβιακότητα,η αναχώρηση, η αμφισβήτηση,η παρρησία, η οικουμενικότητα, η επιστήμη της λογικής αλλά και η ένχριστη σαλότητα"*
Θά΄λεγε κανείς ότι ο Έλληνας είναι σαν τον καφέ ,βράζει φουσκώνει και πίνεται με απόλαυση σιγά-σιγά απο αυτόν που ξέρει. Αλλοίμονο όμως στο ξένο ή στον ντόπιο που θα προσπαθήσει να τον καταπιεί σα νάτανε λάφυρο ή κέρδος απο τόκο.
Θα κάψει τη γλώσσα και τα σωθικά του.
Δεν μπορεί κανείς να παίζει με την οργή του Έλληνα.
*οι φράσεις αυτές ανήκουν στον Γ.Αλέξάνδρου και είναι απο το άρθρο του "Η αποσιωπημένη πλευρά της εξέγερσης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου