Η ψήφος στην κατάσταση της ανελευθερίας

Ένας μπακάλης είχε στο βαρέλι του λαδιού  δυο κάνουλες, μία που έγραφε από πάνω "Α΄ ποιότητα" και μία που έγραφε  "Β΄ ποιότητα". Ο μπακάλης ήταν ευχαριστημένος με την έμπνευσή του. Έδινε στους πελάτες του την ικανοποίηση ότι με μια μικρή διαφορά στην τιμή επιλέγουν το λάδι της προτίμησής τους.
       Όταν ο γιος του μπακάλη  έγινε δικηγόρος ,ο πατέρας του τον συμβούλεψε να σκεφτεί κάτι παρόμοιο να κάνει με τους πελάτες του. Ο δικηγόρος βασάνισε το μυαλό του ώσπου βρήκε τη λύση: Έβαλε στο γραφείο του δυο βιβλία με δερμάτινη ράχη, ένα μεγάλο κι ένα μικρό.
       Όταν κάποιος πελάτης ερχόταν στο γραφείο του για να κάνει μήνυση, ο δικηγόρος ακουμπούσε το δεξί του χέρι επάνω στο μεγάλο βιβλίο και το αριστερό του επάνω στο μικρό  και τον ρωτούσε παίρνοντας το ανάλογο ύφος, σαν να  κρέμονταν τα πάντα από την απάντηση που θα έδινε ο ξαφνιασμένος πελάτης του:
              -Θέλεις  μήνυση απ΄  το μικρό βιβλίο ή απ΄ το μεγάλο;
              -Υπάρχει διαφορά στη μήνυση;
              -Και βέβαια υπάρχει. Κατ΄ αρχήν υπάρχει διαφορά στην τιμή;
              -Άφησε την τιμή. Το αποτέλεσμα μετράει; Θέλω να μπει στη φυλακή.
              -Εσύ τί λες; ρωτούσε ο δικηγόρος, σπρώχνοντας τον πελάτη να γίνει θύμα από μόνος του.
 
        Ο  πελάτης που δεν κάτεχε τα νομικά  και  συνάμα δεν είχε εμπιστοσύνη στο δικηγόρο του, ταλαντευόταν μεταξύ της μήνυσης του μεγάλου βιβλίου και της μήνυσης του μικρού.
     Τελικά υπερνικούσε τους δισταγμούς του το πάθος του της εξουθένωσης του αντιδίκου και επέλεγε τη μήνυση απ΄ το μεγάλο βιβλίο. Τουλάχιστον είχε τη χαρά ότι έκανε το καλύτερο δυνατό για να κερδίσει την υπόθεση. Δεν θα τά βαζε με τον εαυτό του αν το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιούσε.
     Στη φυλακή οι φυλακισμένοι έχουν ένα όνειρο,  την απελευθέρωσή τους. Είναι τόση η λαχτάρα τους για την ελευθερία που τίποτε άλλο δεν έχει σημασία γι΄ αυτούς. Γελάνε με τους υπουργούς που πιστεύουν πως αν επιτρέψουν στους φυλακισμένους να συνδικαλίζονται και να ψηφίζουν, θα αλλάξει η ζωή στη φυλακή.
     Οι φυλακισμένοι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να διακρίνουν το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο. Το ίδιο πλεονέκτημα έχουν επίσης οι πολίτες στην κατάσταση της ανελευθερίας.  Μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μόνο οι φυλακισμένοι είναι αληθινοί άνθρωποι. Ότι μόνο η φυλακή και το στρατόπεδο συγκέντρωσης διδάσκει τον άνθρωπο ότι  εκτός από την ελευθερία του, όλα τα άλλα πράγματα που κυνηγάει ο κόσμος είναι μάταια.
    Θυμάμαι τα λόγια ενός έμπειρου δικαστή, του μακαρίτη Άγγελου, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του! Ο Άγγελος είχε ζήσει στη Βουλγαρία και γνώριζε μερικές βουλγαρικές παροιμίες. "Η ψήφος στους φυλακισμένους " έλεγε "είναι "ζαγκούμπινι μπαρί", δηλαδή "χαμένο χρήμα". Δεν θεραπεύει τίποτε."
    Η Εκκλησία μας, την παρασκευή της Β΄εβδομάδος αναγιγνώσκει την παρακάτω περικοπή απ΄ το ευαγγέλιο του Λουκά: "Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος πολύς μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον  ακούσαι αυτού , και ιαθήναι  από των νόσων αυτών." ( Είχαν πάει να ακούσουν τον Ιησού και να γιατρευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.). "Πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ΄ αυτού εξήρχετο  και ιάτο πάντας". (Όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Ιησού, επειδή δύναμη εξήρχετο από αυτόν  και  τους θεράπευε όλους).

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου