Εl hontero entusiasta

Δίψα για σένα που με κυνηγάει στις πεινασμένες νύχτες
τρεμάμενο κόκκινο χέρι, που ως τη ζωή σου υψώνεται
μεθυσμένη δίψα, τρελλή δίψα, δίψα του δάσους στην ξηρασία
Δίψα του μετάλλου, δίψα των αχόρταγων ριζών

Προς τα που λοιπόν τραβάς τα βράδια που δεν με πάνε τα μάτια σου
ταξίδι προς τα δικά μου, ενώ σε περιμένω..

Είσαι γεμάτη από όλες τις σκιές που με παραμονεύουν
με ακολουθείς όπως ακολουθούν τα αστέρια την νύχτα

Η μητέρα μου με έδωσε γεμάτο από αιχμηρά ερωτήματα,
εσύ απαντάς σε όλα. Είσαι γεμάτη από φωνές.
Λευκή άγκυρα που πέφτει πάνω στην θάλασσα που διαβαίνουμε
Αυλάκι για τον θολό σπόρο του ονοματός μου
να υπήρχε λέει μία γή που να μην την σκέπαζε το αχνάρι σου
χωρίς τα ταξιδιάρικα μάτια σου μες την νύχτα να προβαίνουν..

Για αυτό είσαι η δίψα μου και ότι πρέπει να χορτάσω
πώς μπορώ να μην σε αγαπάω, αν πρέπει να σε αγαπάω για αυτό
Αν αυτό είναι το παλαμάρι πως μπορώ να το κόψω, πώς;
Πώς αν και ακόμα και τα δικά μου οστά διψάνε για τα δικά σου οστά;
Δίψα για σένα, δίψα από εσένα, γιρλάντα τρομερή και γλυκιά

Δίψα για σένα που τις νύχτες με δαγκώνει σαν σκύλος,
τα μάτια σου διψάνε γιατί είναι τα μάτια σου,
το στόμα σου διψάει γιατί είναι τα φιλιά σου
Η ψυχή είναι αναμμένη από αυτήν την χόβολη που σε αγαπάει
Το σώμα μου, ζωντανή πυρκαγιά που πρέπει να κάψει το σώμα σου

Διψασμένος. Ατέλειωτη δίψα. Δίψα που αναζητάει την δίψα σου
και μόνο σ' αυτήν εκμηδενίζεται σαν το νερό στην φωτιά..