Τι πιο ωραίο να πεθάνεις για την Ελλάδα

Θεέ μου !!! , μακάρι να ζούσα και εγώ τότε , μακάρι να πολεμούσα στα βουνά γράφοντας ιστορία .

Και ας πέθαινα . Έτσι και αλλιώς , μια φορά μόνο ζεις .

Τι πιο ωραίο να πεθάνεις για την Ελλάδα .

Αθάνατη η γενιά του 1940 .

Και τώρα ? Στα χρόνια της τηλεοπτικής παρακμής , του ψέματος και της υποκρισίας .Στης μέρες της σαπίλας και του οχετού, διαβάζω και βλέπω κάτι γραφικούς έμμισθους εντολοδόχους της Νέας Εποχής να παροτρύνουνε τους νέους να μην λάβουνε μέρος στης εορταστικές εκδηλώσεις της 28^η Οκτωβρίου .

Τους καλούν να πάνε σε κάτι αντιρατσιστικά φεστιβάλ , ενάντια στην ξενοφοβία , στον κοινωνικό αποκλεισμό και τον μιλιταρισμό .

Θέλουν τους νέους με μια βαθιά λοβοτομή στην μνήμη τους , τους θέλουν διεθνιστές να αγαπάνε τον κάθε μετανάστη αλλά όχι τον Έλληνα νεκρό του 1940 . Λες και η γενιά του 1940 δεν είχε όνειρα , ήταν τα κοροΐδα που πολεμήσανε τον φασισμό , χάσανε την ζωή τους έτσι απλά , δεν θέλανε αυτοί να ζήσουνε , να ερωτευτούνε , να διασκεδάσουνε .

Τι ντροπή !! Μια μέρα μνήμης υπάρχει μόνο για αυτούς , και τα ανθρωποειδή διεθνιστήρια διαμαρτύρονται .

Θυμάμαι τον παππού μου να μου δείχνει τα τραύματα από το πεδίο της μάχης .

Ένα διαμπερές τρύπημα από σφαίρα στο πόδι και πολλά σημάδια σε όλο του το σώμα .Θυμάμαι που μου μίλαγε για τον πόλεμο και δάκρυζε στην μνήμη τον νεκρών του συμπολεμιστών . Και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε , ποτέ δεν ζήτησε σύνταξη από το κράτος που τον είχε εντελώς ξεχάσει και τον θυμήθηκε το 1982 για να του δώσει κάποιο μετάλλιο τιμής .

Καλά που δεν ζει , και δεν βλέπει αυτά τα υποκείμενα που ενοχλούνται από της εκδηλώσεις της 28^η Οκτωβρίου .

Τους βλέπω όμως εγώ και αηδιάζω , μου φέρνουνε εμετό . Όσο και ήρεμος και να προσπαθείς να μείνεις , σε σπρώχνουν στα άκρα .

Τέλος πάντων ,

Παππού , εγώ δεν σε ξεχνώ .

Σε θυμάμαι με αγάπη