''ΚΡΑΥΓΗ''....

Έρημο το δωμάτιο και άδειο...

Μονάχα το κουφάρι μου,

αποτσίγαρα και στάχτες...

Σε έναν παλιό καθρέφτη απέναντι,

το όραμα του προσώπου σου

τρεμουλιάζει,

καθώς αχνά φωτίζει γύρω,

ένα κερί που αργοσβήνει...

Σκοτάδι,κρύο,παγωνιά,

μνήμες ακρωτηριασμένες

και σκοτωμέναι όνειρα...

Προσπαθώ να αγγίξω το βλέμμα σου,

να γαντζώθώ στη σκιά σου,

να ζεσταθώ απ'την ανάσα σου...

Μάταια...

Έφυγες,είμαι μόνη,φοβάμαι,

μισή χωρίς εσένα,

μάλλον πιό λίγη απο μισή...

Και προσπαθώ το βλέμμα σου ν'αγγίξω,

το γέλιο σου,το δάκρυ,την ψυχή σου...

Μα έφυγες και χάθηκες,

πυκνή ομίχλη τύλιξε,

σαν πέπλο το κορμί σου...

Έσβησε το χλωμό κερί,

πυκνό σκοτάδι και σιγή...

Μόνο ένα μπλούζ που κλαίει,

πεταμένο στα σκαλοπάτια του μυαλού,

ματώνει την καρδιά μου...