Απελπισία

 

Είναι αναπόφευκτο ότι, μέσα στην πορεία των πραγμάτων, κάποια ώρα θα έλθουμε αντιμέτωποι με μια μεγάλη δυσκολία που θα φαίνεται να μην έχει ούτε λύση ούτε τέλος.

Τέτοιες είναι οι στιγμές που αρχίζει να μας καταπιέζει το συναίσθημα της απελπισίας.

Μπορούμε να διαχωρίσουμε τις περιπτώσεις απελπισίας σε δύο κατηγορίες: Η μια είναι η απελπισία που απλά θεραπεύεται με την υπομονή, ενώ η άλλη είναι η απελπισία που μας οδηγεί σε αναδιάταξη των προτεραιοτήτων μας.

Η πρώτη απελπισία αναφέρεται σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου έχουμε κάποιο στόχο ρεαλιστικό και δικαιολογημένο, για παράδειγμα να περάσουμε τις εξετάσεις μας ή να βρούμε δουλειά, αλλά οι δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε στην πορεία, μας κάνουν να απελπιζόμαστε και να νομίζουμε ότι δεν θα πετύχουμε ποτέ το στόχο μας. Εδώ χρειάζεται υπομονή, χρειάζεται να μη χάνουμε το κουράγιο και την αγωνιστικότητά μας. 

Ο,τιδήποτε καλό απαιτεί κόπο και χρόνο για να επιτευχθεί. Αν όμως εμείς εν τω μεταξύ απελπιστούμε, κινδυνεύουμε να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις που αργότερα θα μετανιώσουμε.

Η δεύτερη απελπισία αναφέρεται στις περιπτώσεις όπου αυτό που επιζητούσαμε ήταν απατηλό και ψεύτικο, ένα άπιαστο όνειρο. Τέτοια άπιαστα όνειρα μπορεί να είναι το να θέλουμε όλοι ανεξαιρέτως να μας αγαπούν και να μας φέρονται καλά, ή το να θέλουμε να βιώνουμε συνέχεια ευχαρίστηση χωρίς ποτέ να βιώνουμε κόπο. 

Αν έχουμε τέτοιους στόχους κάποια ώρα θα διαισθανθούμε ότι είναι ανέφικτοι, και το συναίσθημα που θα μας συνοδεύσει εκείνη την ώρα είναι η απελπισία. 

Αυτή όμως είναι μια πολύτιμη απελπισία, διότι μας προβληματίζει σχετικά με τους στόχους μας και μας βοηθά να κάνουμε, ωριμότεροι πια, μια καινούργια αρχή.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ...

Μια παλίά ιστορία λέγει:

     Κάποτε ο διάβολος το έριξε στο εμπόριο. Άνοιξε ένα μεγάλο κατάστημα, ένα σούπερ - μάρκετ, όπως θα λέγαμε σήμερα. Και κάθε μέρα διαφήμιζε και πουλούσε τα προϊόντα του.

     Ανάμεσα στα εμπορεύματά του, υπήρχε και ένα εργαλείο με πολύ παράξενο και προκλητικό σχήμα. Επάνω στο εργαλείο αυτό ο διάβολος είχε βάλει μία πινακίδα που έλεγε:

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ. Πολλοί από τους πελάτες του ενδιαφέρθηκαν να το αγοράσουν, το παράξενο αυτό εργαλείο. Αλλά ο διάβολος έμεινε άκαμπτος και ανυποχώρητος.

     Μην κάνετε κουβέντα! έλεγε. Ότι άλλο θέλετε, μπορώ να το πουλήσω. Αυτό όχι! Αυτό είναι το πιο χρήσιμο, από όσα έχω. Και είναι πραγματικά παράξενο. Με αυτό κατορθώνω,

εκείνα που δεν που δεν θα μπορούσα να κατορθώσω με κανένα άλλο τρόπο. Μην κάνετε λοιπόν συζήτηση. Γιατί πουλώντας το εργαλείο αυτό, εγώ το έκλεισα το μαγαζί μου!...

    Ποιο ήταν αυτό το εργαλείο;

Ένας που θέλησε να το περιεργασθεί λίγο καλύτερα, διάβασε το όνομά του! Το έλεγαν:

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ..

   Και πράγματι. Όταν στην καρδιά ενός ανθρώπου ριζώσει ο λογισμός, ότι δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει παράδεισος, τότε ο άνθρωπος είναι ικανός για όλα!

Γι'αυτό και ο κύριος αγώνας μας πρέπει να είναι, να αχριστέψουμε το όπλο αυτό του διαβόλου.

   Πως όμως θα το αχρηστέψουμε;

   Άς δούμε, τι μας λέξει ο άγιος Θεοφάνης ο έγκλειστος:

   Η έλλειψη πίστης στον Θεόν προέρχεται από τον εχθρό μας. Αυτό χτίζει έναν τοίχο ανάμεσα σε μας και στον Θεό. Με σκοπό να μας χωρίσει για πάντα από τον Θεό !

   Αυτόν τον τοίχο τον γκρεμίζει η μετάνοια και η εξομολόγηση. Ο διάβολος αυτό το ξέρει. Και για αυτό αγωνίζεται με όλες τους τις δυνάμεις, να μη μας αφήσει να στραφούμε με πίστη στον Χριστό.

   Πως;

• ΄Άλλοτε σπέρνει μέσα στην ψυχή μας αμφιβολίες.

• Άλλοτε μας κάνει να σκεπτόμαστε, ότι εμάς δεν θα μας συγχωρήσει ο Χριστός!

   Οι χειρότερες παγίδες του διαβόλου είναι η αμφιβολία και η απελπισία. Αν λοιπόν θέλετε να σωθείτε, φυλαχθείτε από αυτές, όσο πιο πολύ μπορείτε!

   Μη πιστεύετε ποτέ σε τέτοιους λογισμούς!....Και αν ο διάβολος δεν σας παραδίδει το όπλο του αυτό, αρπάχτε το με τη βία!...Διώχτε και καταφρονήστε τους λογισμούς αυτούς.

   Μην ξεχνάτε ποτέ ότι:

   Ο Κύριος θέλει την σωτηρία όλων μας. Και συνεπώς και την δική σας. Μας προσκαλεί κοντά του όλους μας. Και το ενδιαφέρον σας για τη σωτηρία σας αυτό δείχνει: ότι ο Χριστός σας φωνάζει: "Δεύτε προς με....καγώ αναπαύσω υμάς". Μη νομίζετε, ότι το ενδιαφέρον σας αυτό προέρχεται από σας τους ίδιους; Όχι ο Κύριος το έσπειρε αυτό στην ψυχή σας. Και αφού Αυτός το έσπειρε, δεν επιτρέπεται να αμφιβάλλουμε, ότι θα μας χαρίσει αυτό, στο οποίο ο ίδιος μας καλεί.

   Πλησιάστε λοιπόν με θάρρος. Και μην αφήνετε τον εχθρό, να σπέρνη στην ψυχή σας ζιζάνια αμφιβολίας και απιστίας. Ούτε να σας λέει, ότι δεν πρόκειται να σωθείτε.

   Μην τον πιστεύετε. Τον πλάνο. Τον ψεύτη.

   Μην ξεχνάτε, ότι "ο Θεός θέλει πάντας σωθήναι". Και έχει άνα πόθο. Να ελεεί. Να ελεεί. Να ελλεί.