«Tὸν σφόδρα ἄτιμον, χαλεπὸν τῷ λόγῳ ἀκολουθεῖν»

Α] Μ’ αὐτὴν τὴν διαπίστωση τῶν «Πολιτικῶν» του, ὁ διάσημος Σκοπιανός, τὸν ὁποῖον θεραπεύουν σεσημασμένοι σοφοὶ στο Yale-ίον Ἀνεπιστήμιον, διαλύει εἰς τὰ ἐξ ὢν δεν συνετέθη ποτέ, κάποιον καθηγητῇ ἐκεῖ, κατὰ προσέγγισιν ἑλληνόφωνον, ὀνόματι Στάθη Ν. Καλύβα. («Πολιτικῶν» IV 1295 b). Ὁ ἐν ἀλόγῳ σεσημασμένος Καλύβας, κατάφερε ὡς ἀνεπιξέστως ἄξεστος «διανοούμενος», να καθυβρίσει τὸν Μίκη Θεοδωράκη, ἐκκρίτως, μὲ τις εὐλογίες τῆς ἐφημερίδας, στην ἔγκριτον «Καθημερινή» τῆς 26ης /6/ 11.

Διαβάζω ἐμέσων τὸ ἐμετικὸ ξερατὸ τοῦ ξεγανωμένου ἠροστρατειοκαλυβα: «Οἱ μεγαλομανεῖς αὐτοὶ εἶναι οἱ τσαρλατάνοι που, ὅπως ὁ Μίκης Θεοδωράκης (τὸ ‘‘ὅπως’’ τροπικὸν ἐπίρρημα) ἐκμεταλλεύονται τὸν φόβο καὶ τὴν ἄγνοια τῶν ἀνθρώπων «…» καὶ ἕπονται βεβορβορωμένης βλακείας» λοιποὶ βορβορυγμοὶ ἐκ Yale-ίου Ἀνεπιστημίου, βορθολύματι Καλύβα.

Ἄρα: «τὸν σφόδρα ἄτιμον, χαλεπὸν τῷ λόγῳ ἀκολουθεῖν». Ἑπομένως ὁ ἄτιμος Καλύβειος παράλογος: «… τσαρλατάνοι, ὅπως ὁ Μίκης Θεοδωράκης…». Έκστηθι φρίττων, Οὐρανέ!

Ὁ ἀνεπιξέστως ἀμερικανοφρενὴς Καλύβας Στάθης, σεσημασμένων λοιπῶν στοιχείων, ἀρέσκεται καὶ σὲ λογικοκρατούμενες «κατηγοριοιποιήσεις», ὅπως ὁ κάθε πρωτοετὴς ἀλμπάνης. Ἐφευρίσκει ἄλλες τέσσερεις κατηγορίες μεγαλομανῶν, πλὴν τοῖς τοῦ «τσαρλατάνου Μίκη Θεοδωράκη»: μεγαλομανεῖς, καταστροφικοὶ, ἀφελεῖς, λιγούρηδες καὶ μὲ «πρωτόγονο ἀριστερὸ ριζοσπαστισμό»! Ο Yale-ίος καθηγητὴς Καλύβας ἀνηκεῖ ὅμως αὐθυγενὼς στην ἀρχέγονη ἀμερικανοδεξιὰ ἑλληνοκλασίαν, ὡς ἐθνοκλάστης ἐτοιμόρροπος. Βεβαίως ὁ  κενόφλυξ σπουδαρχίδης καθηγητὴς Καλύβας, ἀποκαλώντας τὸν θεόσδοτον Μίκη «τσαρλατάνο» πέτυχε τὴν «κακουργία» ποὺ πετυχαίνουν οἱ «μικροπόνηροι» (Πολιτικῶν, ὀπ. παρ. 11, 12). Θέλων κι ἑγὼ να ἐνισχύσω τὴν ἐντελῶς διακεκριμένη κατηγοριοιποίηση τοῦ Yale-ἴου Στ. Καλύβα, ἐμπλουτίζω τῆν ταξινομίαν του.

Προστίθενται

κατ’ ἀκολουθίαν στις κατηγορίες του:

ἅ) ὁ αὐτοπαράκτος αὐτοσεισίφαλλος (π.χ. κάθε καθηγητής που πετυχαίνει να πει τὸν Μίκη «τσαρλατάνο»)

β) ὁ τῆς χειραντλήσεως βλιτομάμας (π.χ. κάθε καθηγητής που πετυχαίνει να πει τὸν Μίκη «τσαρλατάνο»)

γ) ὁ τῆς αὐτορρύτου (στάζει) βαρβαρεγχύσεως (π.χ. κάθε αὐτόνεκρος σκέψῃ, ποὺ πετυχαίνει να πει τὸν Μίκη «τσαρλατάνο»).

Γιῶργος Σεφέρης: «Ὅταν ἀρχίζει να κινεῖται ἡ βλακεία, ποῖος μπορεὶ να τὴν σταματήσει;» Ἀπάντησις: Μόνον ὁ Yale-ἰὸς καθηγητὴς Στ. Καλύβας διὰ τῆς ἀγνώστου παρ’ αὐτῷ ῥήτρας «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν».

Β) Ὅπως κάθε ἀπεγνωσμένος διὰ τὸ κῦρος καὶ ἐπεγνωσμένος διὰ τὸ ὄνειδος σκιτζής (ὅπως π.χ. ὁ ῥυπαρὸς Γ. Παπαδόπουλος τῆς χούντας), ἔτσι καὶ ὁ καθηγητὴς Στ. Καλύβας καταφεύγει στην μπούρδα τοῦ «ἰατροῦ σώστου» ποὺ θὰ μας πονέσει ἀλλὰ θὰ μας κάνει καλὰ (ἡ γνωστὴ τρισαθλιότης τρόϊκα) καὶ στις λοιπὲς νοσογόνες ἀρλούμπες περὶ σωτηρίας μας, τῆς ἐκπορευομένης ἀπὸ τὸ θεόσταλτον Μνημόνιον καὶ τοὺς ξένους τοκογλύφους.

Εὐτυχῶς, καὶ για τὴν εὐεξία τῆς σωματοψυχὴς μας, ἔχει γράψει ἀνυπερβάτως ὁ Διογενής εὐρυμέτωπος, ἀποκαλύπτων ἀντιστοίχως τὴν ἀμερικανόπνευστη περὶ «ἰάσεως» μας ἀγραμματοσύνη τοῦ Καλύβα Στάθη καὶ τὰ ὑβριστικὰ τοῦ «ρηματίσκια»: Ναί, (Πολιτικὸς 293b, c) ναί, ἔτσι ἰατρός, καὶ ὄχι ὁ κομπογιαννίτης «γιατρός» τοῦ Καλύβα που εἶναι πάντα ὁ ἔνας, ὁ ἀδιάσειστος σωστός, ὁ σωτῆρας, δηλαδή, ἡ ἰατρικὴ τρόϊκα τῶν ληστοσυμμοριτὼν ἀπὸ τὴν ὁποία πρέπει «για τὸ καλὸ μας» να περάσουμε. Πρὸς ἴασιν, τύπου Yale-ἴου ματζουνίου.

Ναί, ἐμεὶς «ἰατροὺς  νενομίκαμεν» καὶ «ἰατρούς φαμεν… ἂν μόνον»! «Ἂν μόνον»! Ἄκους τὸν Διογενή, ρε Καλύβα κομπογιαννίτη, ὑβριστά; «ἂν μόνον ἐπ’ ἀγαθῷ… βελτίω ποιοῦντες ἐκ χειρόνων»! Ἔτσι, ἐγγλωττογαστόρων ἐσὺ γένος καὶ ἀμερικανοσπορά! Αὐτὸς εἶναι ὁ γιατρός     «ἂν μόνον ἐπ’ ἀγαθῷ τῷ τῶν σωμάτων»! Οἱ ληστοσυμμορίτες τῆς τρισαθλίας τριαρχίας ἀνέβασαν μὲ τὸ «φάρμακο» Μνημόνιον τὸ χρέος τῆς Ἑλλαδίτσας κατά 42 δίς, σ’ ἕνα χρόνο! Διότι μας ληστεύουν γιατροί! Τὰ σώματα τῶν συνταξιούχων καὶ μικρομεσαίων τὰ τσάκισε ή «θεραπεία» τῶν κτηνομόρφων τῆς τρόϊκας!

Ἀλλὰ εἴδαμε πιά, μετὰ τοῦ πιστοῦ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς φρίκης, τὴν ἀνήκεστον λοίμωξη τοῦ καθηγητοῦ Στ. Καλύβα ἐκ Yale-ἴου: Ὁποῖος ξερνὰ τῇ λίγδᾳ τοῦ, ἀποκαλώντας τὸν Μυροβλήτη Μίκη «τσαρλατάνο», δεν μπορεὶ παρὰ ὡς ἰδανικὸς χεζητιάων, να ρεύεται τρόϊκα, ἐνῶ ὀνειρεύεται Ἀσκληπιεῖον: «μετὰ οἵας ἀνεπιστημοσύνης καὶ μαλακίας» (Ε7 του μεγίστου Εἰκαστοῦ).