ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΡΑΚΙΑ

 

Τα τεσσερα κερια...ελιωναν.....αργα....αργα....

Ο χωρος ηταν τοσο ησυχος...

που μπορουσε ν ακουστει......

η συζητηση τους....

Το πρωτο....ελεγε......

....ΕΓΩ ....ΕΙΜΑΙ .....Η ΕΙΡΗΝΗ.....

Μα οι ανθρωποι δεν καταφερνουν ...

να με διατηρησουν.....

πιστευω οτι δεν μου μενει αλλο ....

απο το να συνεχισω να σβηνω!!

κι ετσι αφεθηκε σιγα σιγα να σβησει ολοκληρωτικα......

Το δευτερο ειπε......

...ΕΓΩ...ΕΙΜΑΙ....Η ΠΙΣΤΗ....

Δυστυχως δεν χρειαζομαι πουθενα...

Οι ανθρωποι δεν θελουν να ξερουν για μενα...

κι ετσι δεν εχει νοημα να παραμενω αναμμενο...

Μολις ολοκληρωσε τα λογια του ...

ενα ελαφρυ αερακι φυσηξε πανω του....

και το εσβησε...

Πολυ λυπημενο ....το τριτο κερι ...

με την σειρα του ειπε......

..ΕΓΩ ....ΕΙΜΑΙ.... Η ΑΓΑΠΗ...

Δεν εχω την δυναμη να συνεχισω ...

να παραμενω αναμμενο...

Οι ανθρωποι δεν μου δινουν σημασια ...

και δεν αντιλαμβανονται...

το ποσο σημαντικο ειμαι...

Αυτοι μισουν ακομα και αυτους ....

που τους αγαπουν περισσοτερο...

και χωρις να περιμενει αλλο ...

το κερι αφεθηκε να σβησει...

Ξαφνικα...ενα μωρο... μπηκε στο δωματιο......

και ειδε...τα τρια κερια σβηστα...

Φοβισμενο...απο το μισοσκοταδο...ειπε......

ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ!!!....

ΠΡΕΠΕΙ...ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ.... ΑΝΑΜΜΕΝΑ....

ΕΓΩ...ΦΟΒΑΜΑΙ...ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ......!!!!!

και ξεσπασε σε δακρυα.....

Τοτε το τεταρτο κερι.....

ειπε....

με συμπονια.....

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ....ΚΑΛΟ ΜΟΥ...

ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ....

ΟΣΟ ....ΕΙΜΑΙ.... ΕΓΩ ...

.....ΑΝΑΜΜΕΝΟ.....

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ...ΠΑΝΤΑ..

....ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ....

ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΚΕΡΙΑ...

...ΕΓΩ...ΕΙΜΑΙ ...Η ΕΛΠΙΔΑ......

Με τα ματια λαμπερα ...

και γεματα δακρυα το μωρο...

πηρε το κερι της ελπιδας ...

και ξαναναψε ....ΟΛΑ ....ταλλα.......