Ἔξοδος ἀπὸ τὴν κρίση

Εἶπα στὸν ἑαυτό μου νὰ μὴν ἀσχοληθῶ ξανὰ μὲ τὸ θέμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ κατάσταση χειροτερεύει συνεχῶς καὶ τὰ δικαιολογημένα παράπονα θεριεύουν, θέλησα νὰ μὴν τηρήσω τὸν λόγο μου. Δὲν θὰ μεταφέρω γνωστὰ πικρὰ γεγονότα, οὔτε θὰ γίνω ἐκτιμητής τους. Καθημερινὰ ἀναθεωροῦνται πρόσφατες ἀποφάσεις, μεγαλώνουν τὰ προβλήματα καὶ μεγαλώνει ἡ κρίση. Ἄφωτα ἀδιέξοδα, τραγικὰ δράματα, εἰκόνες θλίψης, ντροπῆς καὶ κατάντιας. Ἀνησυχία, ἀγωνία, χρεοκοπία, ἀνεργία, ἀβεβαιότητα καὶ καχυποψία ἐπικρατοῦν. Πρόκειται  ὁπωσδήποτε γιὰ ἐλεεινὸ καὶ ἀξιοδάκρυτο κατάντημα.... Ξαναχρειάζεται νὰ εἰπωθεῖ τὸ σύνθημα περὶ ἀλλαγῆς δυνατά. Εἶναι μία εὐκαιρία τώρα, ποὺ διαφορετικὰ δὲν θὰ δινόταν, νὰ ὁμολογήσουμε τὴν ἥττα μας, τὴν ἀδυναμία, τὴν ἁμαρτία μας. Μὲ γενναιότητα νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν ἀπαραίτητη μετάνοια. Τώρα ἀμέσως, δὲν ὑπάρχει χρόνος γιὰ ἀπώλεια. Νὰ παραδεχθοῦμε τοὺς παρασυρμούς μας, ὅτι πήραμε τὴ ζωὴ μᾶς λάθος, δὲν θέσαμε ὑψηλοὺς στόχους, συμφωνήσαμε μὲ τὴν ἀδικία. Δυστυχῶς ἡ ἀναλήθεια, ἡ ἀδιαφάνεια, ἡ ἀνεντιμότητα, ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀσέβεια ἔλαβαν κυρίαρχη θέση στὴ ζωή μας. Εἶναι καιρὸς νὰ σκύψουμε καλὰ μέσα μας, νὰ παρατηρήσουμε αὐστηρὰ τὸν ἑαυτό μας, νὰ μεταποιήσουμε τὰ πάθη μας. Εἶναι ὕστατη ὥρα, δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ ἀναβολὲς καὶ καθυστερήσεις. Εἴμεθα ὑπεύθυνοι γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας. Ἂς ἀφήσουμε τώρα τοὺς ἄλλους, ἂς δοῦμε πιὸ προσεκτικά τους ὄχι καὶ τόσο γνωστοὺς ἑαυτούς μας.

Ἤμασταν ἀρκετὰ συγκρατημένοι στὴ φιλανθρωπία μας, στὴ φιλαδελφία καὶ τὴ φιλοθεία μας. Δὲν ἀγκαλιάσαμε σφιχτὰ τὸν φτωχό, δὲν πονέσαμε ἐκ βαθέων τὸν πονεμένο, δὲν συντρέξαμε τόσο πρόθυμα στὴν ἀνάγκη τοῦ πλησίον. Δὲν θέλουμε νὰ δημιουργήσουμε ἐνοχὲς καὶ νὰ κατασκευάσουμε ἐνόχους. Θὰ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅλοι ὅτι...

 μπορούσαμε ἀρκετὰ περισσότερα, ποὺ ὅμως γιὰ διάφορους λόγους δὲν πράξαμε. Ἡ παροῦσα κρίση ἴσως εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία νὰ ξεμαρασκευτοῦμε, νὰ γίνουμε πιὸ γνήσιοι, πιὸ εἰλικρινεῖς, νὰ μὴν κοροϊδεύουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ ἀφήσουμε λίγο τὴ βαθιὰ πολυθρόνα, νὰ ἀνάψουμε ἔστω τὸ κερί μας, νὰ παρηγορήσουμε γιὰ νὰ παρηγορηθοῦμε. Ἂς ἀφήσουμε τὴν τηλεόραση λίγο, τὴν ὀκνηρία καὶ τὸ βόλεμα. Ἂς σοβαρευτοῦμε. Λογικευτοῦμε, ἀνανήψουμε, ἀνασηκωθοῦμε καὶ ἀρνηθοῦμε τὴ ρηχότητα.

Ἡ εὐημερία ὑποχωρεῖ. Ἡ Ἑλλάδα συννεφιάζει. Ἡ ἀπόγνωση περιπαλεύει ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι. Σὲ λίγο θὰ ἔχουμε διακοπὲς ρεύματος. Ἡ χώρα θὰ βυθιστεῖ στὸ σκοτάδι. Θὰ πουλοῦν καὶ στοὺς δρόμους κεριά. Καλὸ εἶναι τὸ συμφέρον, ἀλλὰ ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Νεοέλληνα εἶναι πιὸ ζηλευτή. Ἡ Εὐρώπη θέλει νὰ μᾶς πνίξει; Ἡ Ἑλλάδα χάνεται; Δὲν θὰ ἀφήσουμε νὰ χαθεῖ πνιγμένη. Θὰ ἐπαναφέρουμε τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, τὴ γνώση τῆς ἱστορίας μας, σύνεση καὶ σεμνότητα. Ἦταν ἰατροφιλόσοφοι ἄρτιοι, οἱ κληρικοὶ λόγιοι παπαδάσκαλοι, οἱ εὐεργέτες ἀρχοντικοί.

Ἡ σημερινὴ κρίση ξεθεμελιώνει τὴ νεοπλουτίστικη νοοτροπία, ἐπαναφέρει ἀναγκαστικὰ τὴν ὀλιγάρκεια, τὴ λιτότητα, τὴ γενναιότητα καὶ τὴν ἐπιείκεια. Ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια δὲν εἶναι ἁμάρτημα, ἡ οἰκουμενικότητα τῆς ὀρθοδοξίας εἶναι πολύτιμο κόσμημα. Τὸν Ἕλληνα τὸν θίγει ὁ διασυρμός, ἡ ἀναλήθεια, ἡ ἀπάτη, ὁ ὑποβιβασμὸς καὶ τὸ ξεγέλασμα. Περιφρονήθηκε, εἰρωνεύτηκε καὶ ἐξοβελίστηκε ἡ ἠθικὴ καὶ ἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα. Ἡ αἰδὼς ἀπορρίφθηκε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Ἡ ὅποια εὐφυία, ἡ ἐναπομείνασα εὐγένεια, ἡ πατροπαράδοτη ἀρχοντιὰ χρησιμοποιήθηκαν γιὰ δόλιους σκοπούς. Ἰδιαίτερα γιὰ τὸ ἴδιον συμφέρον. Ἡ μεταστροφὴ ἦταν βίαιη, ἀγαπητὴ καὶ σύντομη. Ἡ παιδεία ποδοπατήθηκε. Οἱ ἀρχές, τὰ ἰδανικὰ καὶ οἱ θεσμοὶ χλευάστηκαν ἐπανειλημμένα καὶ ἐπιμελημένα. Κάποιοι λίγοι ἀντέδρασαν, ὄχι τόσο ἰσχυρά, φοβούμενοι τὸν ἀντίλογο.

Ἐπαναλαμβάνουμε πὼς δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση ἀπὸ τὴ δημόσια παραδοχή, μὲ κάθε εἰλικρίνεια, τόλμη καὶ ταπείνωση τῶν πολλῶν λαθῶν μας. Ὄχι γιὰ νὰ περάσει ἡ μπόρα, ἀλλὰ γιὰ ἐπάνοδο σὲ ἕνα τρόπο ζωῆς δίχως ἄγχος, φόβο, ἀνασφάλεια καὶ νοσηρότητα. Ἡ γνησιότητα εἶναι πλέον ἀπαραίτητη. Κουραστήκαμε στὶς ὑποσχέσεις, τὶς ἀναλήθειες, τοὺς εὐτελισμούς. Ὁ παρανοϊκὸς ἀμετανόητος θέλει νὰ συνεχίσει νὰ ἐξουσιάζει γιὰ νὰ κερδίζει τοὺς καρποὺς τῆς παραζάλης του. Ἡ ἀνατροπὴ τῆς διαφθορᾶς ἄμεσα θὰ συντείνει σίγουρα στὴ θεραπεία τῆς κυβερνητικῆς μηχανῆς. Ἡ ἀγάπηση τῆς ἀρετῆς θὰ ὁπλίσει δυναμικὰ τὸν Νεοέλληνα γιὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴ σοβαρὴ οἰκονομικὰ καὶ ὅλη κρίση. Ἔτσι πιστεύουμε, φρονοῦμε, ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε.


 μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης