Οι επιδοτούμενοι του Σκάι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και κάθε συστολή πλέον. Τοποθετούν σε εισαγωγικά τη Σφαγή της Χίου, σαν να είναι μύθος.
Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός που ενέπνευσε το μεγάλο Γάλλο ζωγράφο, Ντελακρουά σε …εισαγωγικά!!!
Γι αυτό προφανώς οι νέοι ραγιάδες κατέβασαν τον πίνακα από το Μουσείο της Χίου…
Ανεξίτηλα αποτυπώματα μνήμης
Επισκέφτηκα το μοναστήρι της Νέας Μονής που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την χώρα της Χίου. Το μοναστήρι είναι ένα μνημείο καταπληκτικού κάλλους, χτισμένο το 1045 από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο.
Εκτός από την τεράστιας σημασίας πολιτιστικής κληρονομιάς, το μοναστήρι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του νησιού καθώς εντός των τειχών του σφαγιάστηκαν 2.500 με 3.000 γυναικόπαιδα καθώς και οι μοναχοί της μονής από τους Τούρκους εισβολείς κατά τις σφαγές που ακολούθησαν την καταστροφή του νησιού από τον Καρά Αλή. Οι σφαγιασθέντες, πίστευαν λανθασμένα ότι θα γίνει σεβαστό το άσυλο που τους παρείχε η μονή αλλά αλίμονο…
Το συγκλονιστικό είναι ότι κάποια οστά από τα θύματα εκείνων των ημερών φυλάσσονται σε ένα παρεκκλήσι της μονής και μπορείς να δεις με τα ίδια σου τα μάτια τον τρόπο θανάτωσης αυτών των ανθρώπων. Εκτός του γεγονότος ότι μεταξύ των κρανίων υπάρχουν κρανία βρεφών, πάνω σε κάθε ένα από αυτά μπορείς να δεις τα σημάδια από το όπλο με το οποίο δολοφονήθηκε ο καθένας.
Είναι πεντακάθαρες οι οπές που έχουν αφήσει πάνω στις νεκροκεφαλές τα σπαθιά, τα βλήματα από τα πυροβόλα όπλα ή ακόμα από…τσεκούρια!
Σήμερα, κοντά 200 χρόνια από εκείνα τα αιματηρά γεγονότα, σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά, μου δημιουργείται όμως μια απορία…Πώς θα περιγραφούν από την «επίσημη» ιστοριογραφία αυτά τα γεγονότα; Πώς θα γίνουν γνωστά στις νέες γενιές;
Μήπως μέσα από βιβλία όπως αυτό της ΣΤ΄ Δημοτικού; Τι θα γράφει η «επίσημη» ιστοριογραφία για αυτό το ιστορικό δράμα;
Μήπως ότι τα θύματα…συνωστίζονταν και έπεσαν πάνω στα ξεγυμνωμένα ξίφη των Τούρκων οι οποίοι είχαν πάει να κάνουν…προσκύνημα στο μοναστήρι;
Όσο και αν προσπαθούν να διαγράψουν την ιστορία μας και να την ξαναγράψουν όπως τους βολεύει, η συλλογική μνήμη των Ελλήνων και τα μνημεία που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε δεν θα το επιτρέψουν.
Όσο και αν προσπαθεί η Νέα Τάξη να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια νόθα και τερατόμορφη «ελληνοτουρκική φιλία» επιβεβλημένη άνωθεν, ας γνωρίζει καλά ότι δεν είναι δυνατή η προσέγγιση δύο λαών αν αυτή δεν προέρχεται από τα κάτω, από τις λαϊκές μάζες. Μόνον τότε μπορεί να υπάρξει «ελληνοτουρκική φιλία» ουσιαστική και με νόημα, ούτε με ζεϊμπέκικα (και κακής ποιότητας μάλιστα…) ούτε με κουμπαριές.
Η μαρτυρία μου αυτή δεν έχει στόχο ούτε να εγείρει τα φιλοπόλεμα πάθη που μπορεί να κρύβουμε μέσα μας, ούτε να υποδαυλίσει τη μισαλλοδοξία, είναι απαραίτητη όμως η ιστορική μνήμη, η γνώση της καταγωγής του κάθε ανθρώπου.
Χωρίς αφετηρία δεν μπορεί να υπάρξει τερματισμός. Η παραποίηση των ιστορικών γεγονότων και το «στρογγύλεμά» τους είναι εκ του πονηρού και εξυπηρετούν μόνο τα σχέδια της Νέας Τάξης για την πλήρη ισοπέδωση των συνειδήσεων.
Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός που ενέπνευσε το μεγάλο Γάλλο ζωγράφο, Ντελακρουά σε …εισαγωγικά!!!
Γι αυτό προφανώς οι νέοι ραγιάδες κατέβασαν τον πίνακα από το Μουσείο της Χίου…
Ανεξίτηλα αποτυπώματα μνήμης
Επισκέφτηκα το μοναστήρι της Νέας Μονής που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την χώρα της Χίου. Το μοναστήρι είναι ένα μνημείο καταπληκτικού κάλλους, χτισμένο το 1045 από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο.
Εκτός από την τεράστιας σημασίας πολιτιστικής κληρονομιάς, το μοναστήρι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του νησιού καθώς εντός των τειχών του σφαγιάστηκαν 2.500 με 3.000 γυναικόπαιδα καθώς και οι μοναχοί της μονής από τους Τούρκους εισβολείς κατά τις σφαγές που ακολούθησαν την καταστροφή του νησιού από τον Καρά Αλή. Οι σφαγιασθέντες, πίστευαν λανθασμένα ότι θα γίνει σεβαστό το άσυλο που τους παρείχε η μονή αλλά αλίμονο…
Το συγκλονιστικό είναι ότι κάποια οστά από τα θύματα εκείνων των ημερών φυλάσσονται σε ένα παρεκκλήσι της μονής και μπορείς να δεις με τα ίδια σου τα μάτια τον τρόπο θανάτωσης αυτών των ανθρώπων. Εκτός του γεγονότος ότι μεταξύ των κρανίων υπάρχουν κρανία βρεφών, πάνω σε κάθε ένα από αυτά μπορείς να δεις τα σημάδια από το όπλο με το οποίο δολοφονήθηκε ο καθένας.
Είναι πεντακάθαρες οι οπές που έχουν αφήσει πάνω στις νεκροκεφαλές τα σπαθιά, τα βλήματα από τα πυροβόλα όπλα ή ακόμα από…τσεκούρια!
Σήμερα, κοντά 200 χρόνια από εκείνα τα αιματηρά γεγονότα, σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά, μου δημιουργείται όμως μια απορία…Πώς θα περιγραφούν από την «επίσημη» ιστοριογραφία αυτά τα γεγονότα; Πώς θα γίνουν γνωστά στις νέες γενιές;
Μήπως μέσα από βιβλία όπως αυτό της ΣΤ΄ Δημοτικού; Τι θα γράφει η «επίσημη» ιστοριογραφία για αυτό το ιστορικό δράμα;
Μήπως ότι τα θύματα…συνωστίζονταν και έπεσαν πάνω στα ξεγυμνωμένα ξίφη των Τούρκων οι οποίοι είχαν πάει να κάνουν…προσκύνημα στο μοναστήρι;
Όσο και αν προσπαθούν να διαγράψουν την ιστορία μας και να την ξαναγράψουν όπως τους βολεύει, η συλλογική μνήμη των Ελλήνων και τα μνημεία που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε δεν θα το επιτρέψουν.
Όσο και αν προσπαθεί η Νέα Τάξη να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια νόθα και τερατόμορφη «ελληνοτουρκική φιλία» επιβεβλημένη άνωθεν, ας γνωρίζει καλά ότι δεν είναι δυνατή η προσέγγιση δύο λαών αν αυτή δεν προέρχεται από τα κάτω, από τις λαϊκές μάζες. Μόνον τότε μπορεί να υπάρξει «ελληνοτουρκική φιλία» ουσιαστική και με νόημα, ούτε με ζεϊμπέκικα (και κακής ποιότητας μάλιστα…) ούτε με κουμπαριές.
Η μαρτυρία μου αυτή δεν έχει στόχο ούτε να εγείρει τα φιλοπόλεμα πάθη που μπορεί να κρύβουμε μέσα μας, ούτε να υποδαυλίσει τη μισαλλοδοξία, είναι απαραίτητη όμως η ιστορική μνήμη, η γνώση της καταγωγής του κάθε ανθρώπου.
Χωρίς αφετηρία δεν μπορεί να υπάρξει τερματισμός. Η παραποίηση των ιστορικών γεγονότων και το «στρογγύλεμά» τους είναι εκ του πονηρού και εξυπηρετούν μόνο τα σχέδια της Νέας Τάξης για την πλήρη ισοπέδωση των συνειδήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου