Καλημέρα Λαμόγιο...Σιγά μη σε Ψηφίσω....!!

Πλούσιοι και διανοούμενοι! 

Τι ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται; 

Οι λαοί είναι σαν τα βουνά! Δέχονται τα πάντα! 

Δέχονται και τους πλούσιους διανοουμένους 

και τους φτωχούς. Ο Πλάτων ήταν έμπορος λαδιού , 

ο Αριστοτέλης ήταν κι αυτός κάτι, πάντως δεν ήταν φτωχός 

και μόνο ο Σωκράτης ήταν φτωχός και περπατούσε ξυπόλυτος! 

Εκείνος όμως που τους ξεπέρασε όλους στη φτώχεια 

ήταν ο Διογένης, που έμενε στο πιθάρι σαν τους φτωχούς 

και τους ανέστιους της Αμερικής που μένουν στους δρόμους 

στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου! 

Φτωχός ήταν επίσης ο Αίσωπος, ο οποίος ήταν και δούλος 

και σκοτώθηκε απ΄ το πλούσιο ιερατείο του Μαντείου των Δελφών.

Όχι μόνο διανοούμενοι δεν πρέπει να είναι οι πλούσιοι, 

αλλά ούτε βουλευτές ούτε δικαστές. Έπρεπε ο πλούτος 

να είναι κώλυμα για τα αξιώματα αυτά. Ο πλούσιος 

δεν μπορεί να σκέφτεται και να κρίνει. 

Πρέπει να γινόμαστε φτωχοί για να κρίνουμε. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος για να κρίνει το βασιλιά 

έγινε τόσο φτωχός που δεν είχε ούτε ένδυμα να φορέσει. 

Κανονικά ο πλούσιος δεν πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου 

σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα με στόχους πνευματικούς. 

Ο πλούσιος πρέπει να αρκείται στον πλούτο του. 

Ή πλούσιος και χωρίς αξιώματα ή αξιώματα και φτωχός. 

Διαλέγεις και παίρνεις, θεληματική πτωχεία και διανόηση, 

ψήφος, αξιώματα ή πλούτος και αρκείσαι σ΄ αυτόν.

Μια φορά κάποιος πλούσιος έδινε συμβουλές 

σε κάποιον φτωχό και ανάπηρο.

Ο φτωχός κι ανάπηρος τον άκουγε υπομονετικά. 

Όταν τελείωσε τις συμβουλές ο πλούσιος, 

ο φτωχός του είπε: « Έχεις δίκιο, μόνο που εσύ 

δεν είσαι ούτε φτωχός ούτε ανάπηρος!» 

Αντί να σκέφτονται , να μιλούν και να κρίνουν 

έτσι οι φτωχοί πολίτες, παρασύρονται απ΄ την 

προπαγάνδα των πλουσίων και επαναλαμβάνουν 

ανοησίες του τύπου «αυτός είναι πάμπλουτος 

και τουλάχιστον δεν θα κλέψει». 

Ενώ και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι τα χρήματα 

πηγαίνουν στα χρήματα και ποτέ το μάτι του ανθρώπου, 

δηλαδή η απληστία του, δεν χορταίνει 

παρά μόνο όταν κατεβαίνει στον τάφο και 

πετάνε χώματα επάνω του.

Ιδίως στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια , 

ίσως να ήταν πάντοτε έτσι, εμφανίζεται 

το οξύμωρο σχήμα οι φτωχοί να εκλέγουν 

αντιπροσώπους τους όχι απλώς πλούσιους, 

αλλά τους πιο πλούσιους, ενώ ξέρουν πώς 

οι έχοντες κατέχονται από αυτά που έχουν 

και δεν έχουν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη 

που πρέπει να έχει αυτός που αναλαμβάνει 

να αγωνιστεί για τους άλλους. 

«Είναι ευκολότερο να περάσει ένα καραβόσκοινο 

από την τρύπα μιας βελόνας παρά πλούσιος 

να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών!» 

Όσο για τις τιμές και τις διακρίσεις, 

σε μια χώρα και σ΄ ένα κόσμο που δεν έχει Θεό

οι τιμές και οι διακρίσεις είναι ντροπή! 

Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου