01 Νοεμβρίου 2010

Τεοπροεδρικὸς Γραικυλισμὸς ἢ ἱστορικὸς ἀναλφαβητισμὸς



ξιότιμε τέως Πρόεδρε τς λληνικς Δημοκρατίας!

Χαρήκαμε μ τ μισύ του ρθρου σας “Ελληνική Αυτογνωσία και Εθνική Ανόρθωσις”, (στοσελίδα «ντίβαρο»), ν λυπηθήκαμε κ βαθέων μ τ πόλοιπο του. Βάλατε δηλαδ στ μέλι μία «σταγόνα» ρσένιο κα τό κάνατε τσι λο «δηλητήριο».  Δηλαδ κύριε τ. πρόεδρε, ταν πλς λας λεγε κα ν μέρει κόμη πο κα πο "τολμ" ν λέει τι εναι "ρωμις" χει τν δουλικ «διεφθαρμένη» συνείδηση νς "κατακτημένου";

μήπως μες ο ποντιακς καταγωγς λληνες εμαστε μπεριαλιστές, προδότες μειοδότες ταν μιλμε γι τν «Ρωμανία»; Ο μπορικς πόλεις τς ταλίας το Medio Aevo (11-15ος αώνας) ποκαλον τν περιοχ πέραν τς δριατικς «Romagna». Μάλιστα δε  γιος κα πραγματικς θναπόστολος Κοσμς Ατωλος δν μίλησε πότε γι «Ψεύτο-Γραικία» λλ γι τ «Ψευτ-Ρωμαίικον», ταν ναφέρθηκε προφητικ στν δρυση το σημερινο «λλαδικίστικου» κράτους.

Λυπμε κύριε Πρόεδρε, λλ δν φαίνετε ν μελετήσατε πακριβς κα πισταμένως κενο τ κομμάτι τς στορίας μας, κατ τν ποία κχριστιανισμένος πλέον λληνισμς νέλαβε τ νία το παγκόσμιου πολιτισμο γι χίλια κα πλέον τη μεταφέροντας τν Δύση (Ρώμη)  στν νατολ (Νέα Ρώμη) κα νσωματώνοντας λα κενα τ παραίτητα στοιχεα γι τν δραίωση το πρώτης γνήσιας  παγκόσμιας Χριστιανικς Ατοκρατορίας[1].
Στ σημεο 5 τς πιστολς ναφέρεσθε στ 1821 κα τος «Γραικος»[2] κα σωστ το πράττετε, λλ δν ναφέρετε μως, τι μέχρι κα τ 1829 πανάσταση γίνονταν μ τ ραμα τς «Ρωμιοσύνης», τν «Ρωμαίων» βασιλέων του Βυζαντίου κα τς κόμη μ παλευθερωμένης πρωτεύουσας τν λλήνων ρωμιν (δηλαδ τν ρθόδοξων χριστιανν, λληνικς καταγωγς) τς Κωνσταντινούπολης.
Σν τ. πρόεδρος κράτους κα δικαστικς πρέπει ν γνωρίζετε τί σημαίνει ν πεμπόλει κάποιος συστατικ μέρη τς θνικς του ατοσυνειδησίας, ταν μάλιστα ατ νέχουν κα κυριαρχικά, πολιτιστικ κα θνικ δικαιώματα κατ τ διεθνς δίκαιο. μήπως τυχαίως Καρλομάγνος κα τ τέκνα του, τ τότε κα τ τς σήμερον κα ο σν ατ, προσπάθησαν κα προσπαθον ν ξασφαλίσουν γι τν αυτ τος τν «ρωμαΐκη πατρότητα» («Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Γερμανικού Έθνους») καί τι ατ συνεπαγεεται, σ λα τ πίπεδα, πως π.χ. τ κάνουν τώρα κα ο τν Σκοπίων λλόφρονες.
Διότι ξαναγκαστικ «λήθη» κα συνακόλουθη μικροελλαδικ δρυτικ κρατικ δεολογία γινε μετ τ 1829/30, με την παραγραφή δηλαδή όλων τν θνικν μας δανικν κα ραμάτων, ναντι τν (ΔΝΤ-) δανεικν, τν «πακέτων» κα τν σφαιρων «προγραμμάτων», τν ποίων ο προεκτάσεις φαίνονται και στ σημεριν χάλι μας[3] (Φέρτε μας πακέτα κα προγράμματα κα ς πάνε στν βρόντο γνώση (παιδεία) κα τ ράματα)!
μήπως ξεχντε κύριε Σαρτζετάκη γι ποι ραμα ργαζόταν είμνηστος προκάτοχος σας ωάννης Καποδίστριας, ποος χι μόνο τ «σοί» του δν «βόλεψε» σ φφίκια και θέσεις (διότι θέσεις δίνονται κα χι ργασία, ατ εναι γι τους κάστοτε «λβανούς»), λλ κα λο τ βιός το δωσε γι τν νασύσταση το λληνικο θνους.
Μάλιστα γι ν μν προλάβει ν χτίσει τν νέα «ρωμαΐκη» λλάδα, κάποιοι (όχι όλοι βέβαια) «φιλλέληνες» (ο τότε ντίστοιχες μ τς «ερηνευτικς» δυνάμεις του Ο.Η.Ε. κα τν γνωστ ρόλο τους), το πραν κα ατν τν ζω του, πως κα το Γ. Καρα σκάκη (κα τόσων λλων). κόμα δε κα σήμερα και μετ π 180 περίπου χρόνια δν νοίγουν τν φάκελλο «Καποδίστρια», π που περίτρανα θ φανε ποις πραγματικ τν δολοφόνησε!
μήπως κούσατε ποτέ π τν Θ. Κολοκοτρώνη λλον γωνιστή το Εκοσιένα ν χει κστομίσει τέτοιες βρεις σν τς δίκες σας, πως  «τ ξενφερτον κα ποβλητον «ρωμαος» «ρωμης» ( «ρωμις»). ναμφισβηττως σαν σοφτεροι π τος ατοαποκα­λουμνους σήμερα «ρωμηος», καίτοι συμπατριτες μας!».
ντιθέτως μάλιστα γκωμιάζετε τν «νεκροθάφτη»[4] τς κλησιαστικς (κα χι μόνο) νότητάς μας μ τ Οκουμενικ Πατριαρχεο, τν πληρωμένο κα κακομούτσουνο «Γάλλο-Γραικύλλο» Κοραή (Κόραξ μλλον) κάνοντας τν τί, «θναπόστολο» (o tempora, o mores …)  «π τος θναποστόλους τς λληνικς λευθερίας δαμάντιος Κορας, π.χ. ες τ πονήματά του «δελφικ Διδασκαλία πρς τος ερισκομένους κατ πσαν τν θωμανικν πικράτειαν Γραικούς» (Ρώμη, 1798)”.
μολογ κύριε τ. Πρόεδρε, τι μία – δυό σελίδες εναι πολ λίγες γι ν κθέσει κανες τς πόψεις του κα π ατν τν διάσταση σς παρακαλ πρτα σες ν ξανασκεφθετε τς θέσεις σας μελετώντας περισσότερο και πιπλέον να συγχωρέσετε μένα, ν δν σς βοήθησα στν προσπάθεια σας ατ ν δίκως σας στεναχώρησα ν τ ρύμη το λόγου μου, καθς ατς πηγάζει π αθόρμητα φιλοπατριωτικ ασθήματα κα σ καμία περίπτωση π προσωπικς πιλογές.

Μ ελικριν κτίμηση
Δρ. Δημήτριος Γ. Μαυρίδης. Καθηγητής Τ.Ε.Ι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου