Πρόας ο Νικίου

"Πρόας ο Νικίου" είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη μακεδονική Πέλλα γύρω στα 330 π.X. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη μάχη της Xαιρώνειας όπου ο ήρωάς μας, ο Aθηναίος Πρόας, ο γιος του Nικία, πιάστηκε αιχμάλωτος. Δούλος πια, παιδαγωγός του Aμύντα και του Περδίκκα, αναπολεί τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην ένδοξη Αθήνα του 4ου αιώνα. Mέσα από τις αφηγήσεις του προβάλλουν ολοζώντανα η καθημερινή ζωή στην πόλη, τα ήθη και τα έθιμα, οι γιορτές και η προετοιμασία για τους αθλητικούς αγώνες, η εκπαίδευση αλλά και οι αρχές που γαλούχησαν τους Aθηναίους πολίτες.


Oι σχέσεις με την οικογένεια και τον δάσκαλο, η αγάπη για τη μουσική και την ποίηση, για τη γυμναστική, για τις τέχνες, η εντιμότητα, η γενναιότητα, η ειλικρινής φιλία και μια ανυπέρβλητη αίσθηση ελευθερίας είναι μερικές μόνο από τις αξίες που διατρέχουν τις αφηγήσεις του Πρόα.


Ο Πρόας ο Νικίου δεν συγκαταλέγεται στις περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Πέλλα γύρω στα 330 π.X. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη μάχη της Xαιρώνειας όπου ο ήρωάς μας, ο Aθηναίος Πρόας, ο γιος του Nικία, πιάστηκε αιχμάλωτος. Δούλος πια, παιδαγωγός του Aμύντα και του Περδίκκα, αναπολεί τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην ένδοξη Αθήνα του 4ου αιώνα. Mέσα από τις αφηγήσεις του προβάλλουν ολοζώντανα η καθημερινή ζωή στην πόλη, τα ήθη και τα έθιμα, οι γιορτές και η προετοιμασία για τους αθλητικούς αγώνες, η εκπαίδευση αλλά και οι αρχές που γαλούχησαν τους Aθηναίους πολίτες. Oι σχέσεις με την οικογένεια και τον δάσκαλο, η αγάπη για τη μουσική και την ποίηση, για τη γυμναστική, για τις τέχνες, η εντιμότητα, η γενναιότητα, η ειλικρινής φιλία και μια ανυπέρβλητη αίσθηση ελευθερίας είναι μερικές μόνο από τις αξίες που διατρέχουν τις αφηγήσεις του Πρόα. Η απόδοση του Μιχάλη Περάνθη είναι απολαυστική σαν πρωτότυπο.


ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Ο ΠΡΟΑΣ Ο ΝΙΚΙΟΥ,
ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ,
ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΣΤΗΝ
ΠΕΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ


Ο «Πρόας ο Νικίου» είναι ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη μακεδονική Πέλλα γύρω στα 330 π.Χ. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη μάχη της Χαιρώνειας όπου ο ήρωάς μας, ο Αθηναίος Πρόας, ο γιος του Νικία, πιάστηκε αιχμάλωτος. Δούλος πια, παιδαγωγός του Αμύντα και του Περδίκκα, αναπολεί τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην ένδοξη Αθήνα του 4ου αιώνα.




O A8HNAIOS - O ATHINAIOS- -Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ-
1] Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ


2] Του Αντρέ Λωριέ.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Πασκάλ Κρουσσέτ αλλά έγραφε πάντα με το ψευδώνυμο Αντρέ Λωριέ. Γεννήθηκε στην Κορσική της Γαλλίας. Ήταν Γάλλος πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Υπήρξε συνεργάτης του Ιούλιου Βερν


3] Εκδότης} εκδοτικός οίκος ΑΣΤΗΡ, Α & Ε Παπαδημητρίου.


4] Το άρχισα μετά τις γιορτές των Φώτων.
5] Το τελείωσα τέλος του Φεβρουαρίου.


6] Η ιστορία διαδραματίζετε στην Αρχαία Ελλάδα, την εποχή που πέθανε ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας και το βασίλειο το ανάλαβε ο γιος του ο Μέγας Αλέξανδρος.


7] Ο Μέγα Αλέξανδρος άρχισε τις εκστρατείες στην Ανατολή.
Ο Πρόας πιάστηκε αιχμάλωτος στον πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Μακεδονίας.
Σαν αιχμάλωτος στη Μακεδονία, ήταν συνάμα και σκλάβος.
Του ανάθεσαν να κάνει μαθήματα σε δυο παιδιά μιας πλούσιας οικογένειας Μακεδόνων, τον Αμύντα και τον Περδίκα.
Ο Πρόας μετά τα μαθήματα καθόταν μαζί με τα παιδιά και τους διηγιόταν την ζωή του.
Ο Πρόας είναι ο υιός του Αθηναίου αγρότη του Νικίου και έχει ανατραφεί άριστα στην Αθήνα, περνώντας από όλα τα στάδια της διαπαιδαγώγησης που είχαν οι Αθηναίοι εκείνης της εποχής. Από την στιγμή που γεννήθηκε, και αφού εγκρίθηκε από τον πατέρα του να ζήση, είχε αποφασιστεί ότι θα σπούδαζε στην Αθήνα όταν θα μεγάλωνε.
Πέρασε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια του.
Όταν έγινε 10 χρονών, ο πατέρας του ο Νικίας και ο αγαπημένος του παππούς τον έφεραν στην Αθήνα για να φοιτήσει στο ξακουστό σχολείο του Λύσιδος.
Ήταν κατενθουσιασμένος από την Αθήνα και δεν χόρταινε να την θαυμάζει για τις ομορφιές της, όπως τα αγάλματα των Θεών, τους ιερούς Ναούς, τα κλασσικά κτίρια, τις σχολές, την ακαδημία, την αγορά, τα δυο ποτάμια που διέσχιζαν την πόλη, τους κήπους αλλά κυρίως την Ακρόπολη που ήταν κτισμένη στο πιο ψηλό λόφο της πόλης και έτσι φαινόταν από παντού.
Χαιρόταν τα όμορφα στάδια, τα γυμναστήρια αλλά και τις παλαίστρες όπου πάλευαν οι Αθηναίοι κάθε μέρα για να είναι έτοιμοι για τους Ολυμπιακούς αγώνες που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Ξεχωριστό κομμάτι της ζωής του Πρόα στην Αθήνα ήταν οι βιβλιοθήκες αλλά και τα θέατρα τα οποία επισκεπτόταν συχνά για να δει τις τραγωδίες του Αριστοφάνη και του Ευριπίδη.
Από την Αθήνα φαινόταν ακόμη κι ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι, που έλεγαν ότι χωρούσε μέχρι και τριακόσιες τριήρεις.
Μαζί με το σχολείο του επισκεπτόταν τακτικά τους κήπους του Ακάδημου, όπου δίδασκε ο Πλάτωνας, ο οποίος υπήρξε μαθητής του μεγάλου σοφού του Σωκράτη.
Στην Αθήνα ο Πρόας, ζούσε στο σπίτι της γριάς Αγαρίστης και της εγγονής της, της Γλυκέρας, που είχαν για συντροφιά τους τον γάτο τους τον Μελάνιο.
Τις αγάπησε πολύ όσο καιρό έμενε μαζί τους και εκείνες τον λάτρευαν και τον φρόντιζαν σαν δικό τους παιδί.
Στο σχολείο δεν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην μάθηση διότι είχε ήδη μεγάλη βοήθεια τα προηγούμενα χρόνια από τον αγαπημένο του παππού.
Οι μέρες κυλούσαν με μαθήματα τα πρωινά, με μουσική και μουσικά όργανα, ενώ τα απογεύματα ήταν αφιερωμένα στα γυμναστήρια και στις παλαίστρες.
Οι Αθηναίοι έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στην άσκηση του σώματος και στην παλαίστρα δίδασκαν το θάρρος, την δύναμη, την αντοχή, την ευκινησία, και την επιδεξιότητα. Έδιναν τεράστια σημασία στον αθλητισμό, γι αυτό και δημιούργησαν και τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Μεγάλο ρόλο στην όλη πορεία του Πρόα στην Αθήνα αλλά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του, είχαν παίξει οι φίλοι και οι συμμαθητές που έκανε από το σχολειό και που κράτησαν όλα τα χρόνια μέχρι τον στρατό αλλά και μετά στον πόλεμο.
Οι Αθηναίοι αγαπούσαν την πατρίδα τους γι αυτό και καθημερινά ασκούνταν και προετοιμάζονταν για να μπορέσουν να υπηρετήσουν την πατρίδα τους όταν θα γίνονταν ποια δεκαοκτώ χρονών.
Λάτρευαν τους κήπους, τα δέντρα και τα λουλούδια, γι αυτό κάθε χρόνο, την άνοιξη έκαναν την μεγάλη παρέλαση των ανθεστηρίων διασχίζοντας τον κεντρικότερο δρόμο της Αθήνας με άρματα στολισμένα με Ανθή και ακολούθως γίνονταν αγώνες προς τιμή των ανθεστηρίων στα στάδια.
Η γυμναστική δυναμώνει την ψυχή και το κορμί τους έλεγαν οι δάσκαλοι.
Αγαπούσε πολύ τον δάσκαλο του τον Λύσι αλλά και τον παιδαγωγό του τον Ερμογένη.
Αγαπημένος του φίλος είχε γίνει ο Ευφορίων. Η φιλία τους κράτησε μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος. Ο Ευφορίωνας ήταν ο ποιο όμορφος, ο ποιο ωραίος και ο ποιο γενναίος νέος της Αθήνας εκείνη την εποχή. Οι γονείς του ήταν από τους πιο πλούσιους και το ανάκτορο τους ήταν παλάτι, με αρκετούς δούλους.
Έγιναν αχώριστοι φίλοι και ο Πρόας ήταν ευπρόσδεκτος στο σπίτι του Ευφορίωνα αρκετά συχνά καθώς και στην βιβλιοθήκη τους. Ο Πρόας ανταπέδιδε την φιλοξενία στο φίλο του τα καλοκαίρια όταν όλοι μαζί οι φίλοι πήγαιναν στην εξοχή στο σπίτι και στα αμπέλια των γωνιών του Πρόα.
Αγαπημένος φίλος και των δυο, ήταν ο Θεαγένης. Στην παρέα τους είχαν το Λυκίδα από τη Σπάρτη, το Γλαύκων αλλά και των Μενεκράτη.
Ο Μενεκράτης είχε χάση την φιλία και την εύνοια του Ευφοριώνα από τον καιρό που ο πατέρας του διώχτηκε από το μέγαρο της οικογένειας του Ευφορίωνα γιατί ήταν κόλακας, και με αποτέλεσμα συνεχώς να βάζει σκάνδαλα ανάμεσα στους τρεις φίλους. Ήταν πολύ δειλός και ποτέ δεν πάλευε στις παλαίστρες με την δικαιολογία παντοτινά έτυμη στο στόμα του.
Στις διακοπές του καλοκαιριού, πήγε ακάλεστος στο σπίτι του Πρόα όπου είχαν πάει όλοι οι υπόλοιποι φίλοι για να περάσουν το καλοκαίρι. Εκεί ο Μενεκράτης έδηξε πολύ κακή διαγωγή και έσταζε φαρμάκι για όλους. Δεν σεβότανε κανέναν, μέχρι και η μικρή αδελφή του Πρόα, η Νεαίρα κινδύνεψε να πεθάνει από το φόβο της διότι ο Μενεκράτης εμφανίστηκε μπροστά της ντυμένος σαν φάντασμα. Ο Νικίας τον εδίωξε.
Όταν ο Μενεκράτης διώχτηκε από το μέγαρο του Ευφορίωνα, έκλεψε το χρυσό αγαλματάκι του θεού Ποσειδώνα που ήταν ο προστάτης και η μεγάλη τύχη της οικογένειας του Ευφορίωνα.
Οι τρεις φίλοι πήγαν μέχρι και το μαντείο σε μάγισσα για να μάθουν που βρίσκετε το αγαλματάκι, αλλά μάταια.
Μετά ο Μενεκράτης για να εκδικηθεί τον Πρόα, το τοποθέτησε στην σάκα του για να φανεί ότι ο Πρόας ήταν κλέφτης. Όταν ο Πρόας το βρήκε στη σάκα του και το παρέδωσε, τότε ο Μενεκράτης τον κατηγορούσε και έγραφε σε όλους του τοίχους ότι ήταν κλέφτης.
Η μεγάλη καρδιά του Πρόα και η τιμιότητα του, φάνηκαν όταν ο Μενεκράτης κινδύνευε να πνιγεί στο ποτάμι. Τότε ο Πρόας χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσε μέσα στο ποτάμι και σαν μεγάλος κολυμβητής που ήταν έσωσε τον Μενεκράτη χωρίς να σκεφτεί τίποτα από όλα τα κακά που του είχε κάνει μέχρι τώρα. Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Μενεκράτης αποφάσισε να πει την αλήθεια μπροστά σε όλους και έτσι φανερώθηκε η τιμιότητα του Πρόα.
Στους ολυμπιακούς αγώνες που έγιναν στην Ολυμπία, όλοι οι φίλοι κέρδισαν πρώτες νίκες στα αγωνίσματα που έλαβαν μέρος και στεφανώθηκαν με στεφάνια από ελιά και δάφνη.
Όταν ξέσπασε ο ιερός πόλεμος, ο Φίλιππος της Μακεδονίας βρήκε την αφορμή και επέμβηκε στον πόλεμο σαν ειρηνοποιός δήθεν, όλοι οι Αθηναίοι νέοι και οι δυο φίλοι μαζί αντιστάθηκαν.
Ο Ευφορίωνας πέθανε δυστυχώς πριν να πάνε στον πόλεμο, πέθανε από ένα κυνηγητικό ατύχημα. Τον έκλαψε ολόκληρη η πόλη.
Ο στόχος του Φίλιππου ήταν να υποτάξει την καρδιά της Ελλάδας και το επέτυχε.
Ο Θεαγένης στο μεταξύ είχε παντρευτεί την αδελφή του Πρόα.
Στον πόλεμο οι δυο φίλοι πολέμησαν πλάι-πλάι, κι όταν ο Πρόας τραυματίστηκε, πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στο τέλος κατέληξαν δούλοι.
Επηρεασμένα τα δύο μικρά αδέλφια, ο Αμύντας και ο Περδίκας από την διήγηση του Πρόα, πήγαν στην μητέρα τους και την παρακάλεσαν αν νικούσε ο Μέγα Αλέξανδρος στην μάχη των Αρβήλων, τότε να άφηναν ελεύθερους τον Πρόα και τον Θεαγένη.
Ο Μέγα Αλέξανδρος κέρδισε την μάχη και οι δυο μας ήρωες την ελευθερία τους, οπότε και γύρισαν ευτυχισμένοι στην πατρίδα και στην οικογένεια τους.
8] Το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου κατά τη γνώμη μου, είναι η στιγμή που ο Μενεκράτης κινδύνευε να πνιγεί στο ποτάμι και ο Πρόας με αυτοθυσία τον σώζει.


9] Οι Τρεις κύριοι χαρακτήρες του βιβλίου είναι/
-Α. Ο Πρόας ήταν ο γιός Αθηναίου αγρότη, του Νικίου και έχει ανατραφεί άριστα στην Αθήνα, περνώντας από όλα τα στάδια της διαπαιδαγώγησης που είχαν οι Αθηναίοι εκείνης της εποχής. Άριστος μαθητής, καλός στη μουσική, στην παλαίστρα, στην γυμναστική, στα άλογα και αγαπητός από όλους.
-Β. Ο Ευφορίωνας ήταν ο ποιο όμορφος, ο ποιο ωραίος, ο πιο πλούσιος, και ο ποιο γενναίος νέος της Αθήνας εκείνη την εποχή. Ήταν το ποιο δυνατό παλικάρι, ήταν τολμηρός και ο καλύτερος ιππέας. Του άρεσε η διασκέδαση αλλά δεν ήταν μελετηρός.
-Γ. Ο Μενεκράτης, ήταν ένας κόλακας, πολύ κακός χαρακτήρας, πάρα πολύ ζηλιάρης, ανεύθυνος, δειλός και χωρίς καμιά διάθεση να παλέψει ή να υπερασπιστεί το εαυτό του. Ήταν μοχθηρός με τους άλλους και μισητός από όλους. Ήταν αναιδής και αυθάδης. Ήταν ένας Παράσιτος.


10] Ο Καλύτερος χαρακτήρας του βιβλίου που μου άρεσε ποιο πολύ ήταν ο Πρόας.


11] Μου άρεσε ο χαρακτήρας αυτός διότι ήταν αγαπητός και λατρευτός από όλους, ήταν καλός αθλητής, ιππέας, παλαιστής, αναβάτης, καλός στρατιώτης και αγαπούσε την πατρίδα του.


12] Άλλα βιβλία του συγγραφέα αυτού είναι, Το μυστικό των Μάγια, Η Κρυστάλλινη πολιτεία κάτω από τη θάλασσα.


13] Μου αρέσει ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο γιατί με πείρε πίσω στην Αρχαία Ελλάδα και ένιωσα να ζωντανεύει μπροστά μου εκείνη η εποχή.


14] Τρεις βασικές ιδέες που έμαθα από αυτό το βιβλίο είναι/
-Α. Η γυμναστική δυναμώνει την ψυχή και το κορμί.
-Β. Η Πατρίδα είναι πάνω και υπεράνω όλων.
-Γ. Κανένας αθλητής δεν κερδίζει μετάλλιο χωρίς κοπιαστική προπόνηση.


Στέφανος Α. Ευαγόρου
Α’ Τάξη, Γυμνάσιο Ακρόπολης – Λευκωσία.


Ευχαριστώ τον πατέρα μου για την πολύτιμη βοήθεια και καθοδήγηση που μου πρόσφερε γι αυτήν μου την εργασία.